Juni augusutus 2007

“Die discussies hoor je zo vaak, ken ik jou wel?... Dan?”
“Man, het zijn meiden sssst” Danny zat op het bankje, naja als een kiker, hoe wil je het noemen? En sloot zijn ogen. Het regende nog steeds, terwijl Skip zijn toevlucht zocht onder het afdakje van het buurthuis. “Ik ken hem nog lang niet” Skip draaide zijn ogen, en keek naast zicht, waar hij een meisje hoorde giechelen. “Wat is er ?” verbaast keek hij het meisje aan dat grote ogen had, ze had lang haar. En leek op een verzopen kat. “Ik ben Melissa” ze stak haar hand uit, wat een begin van een nieuwe vriendschap zou kunnen betekenen. Ze liepen samen naar binnen en danste, alles leek goed te gaan maar niets was minder waar. “Waar woon je?” “waar ik woon?” het meisje knikte hem bemoedigend toe, maar net als je denkt dat het voor Skip niet erg kon worden, hoorde hij het liedje, waar hij liever niet meer aan herinnerd wou worden, de scheuren die hij even had gedicht, met veelte goedkope Aldi lijm, werden gevuld met verdrietige herinneringen, en oude gevoelens. Melissa hielp Skip naar de hapjes tafel, waarvan alle lekkere hapjes al vergeven waren, en schonk wat te drinken in. Skip ging zitten, en even leek hij op een oude verkreukelde man, die zijn beste jaren had gehad, en bij zijn eindstation was beland. Hij leek op iemand die veelte veel had beleefd, wat deels waar was. Melissa was er van geschrokken, maar zoals een trouwe vriend beaamt ging ze naast hem zitten en pakte ze zijn hand, dat ruw aanvoelde met veel eelt, wat ze niet had gevoeld tijdens het dansen.

I loved you all along
And I miss you

“Ik woon nergens, ik woon waar ik loop, ik woon aan een weg, bij een grote boom waarin ik kan slapen. Ik woon bij een bouwput, dat ooit een trekpleister zal worden. Ik woon aan een weg dat eindigt en opnieuw begint bij een rotonde, gewoon recht door rijden. En je komt bij mijn echt huis” Melissa leek niet adem te halen, bang te zijn dat ze hem zou stoppen? Dat als ze een zuchtje zou laten, dat ze hem dan niet zou verstaan ? Skip’s stem was zacht en zwoel tegelijkertijd geweest, kreukgelig en hart scheurend, triest maar ook meelevend, lief en klein.
“Dat wist ik niet… ik wist niet dat… hoe …” ze sloeg haar ogen neer, terwijl het liedje nog steeds speelde, de scheuren in Skip open bleven staan, en dreigde te overspoelen. Zijn ogen begonnen te prikkelen, Sloeg ook zijn ogen neer. Met zijn haar voor zijn ogen, verborgen voor de mensen. Die blauwe kijkers, die weergeven wat hij voelde, wat hij niet altijd met iedereen deelde. Ze zaten nog steeds hand in hand, tot dat Skip zijn hand zachtjes los maakte van het hare, met zijn wijsvinger duwde hij zachtjes haar hoofd omhoog, die naar de grond had gestaard, ook zijn eigen hoofd vergat hij zowaar niet, hij deed zijn ogen open.
En keek recht in haar ogen, en zij in die van hem.

I keep dreaming you'll be with me
and you'll never go
So far away
For far to long