Chapter #9.

# Taylor

Ik laat me naast Riley op de grond vallen en trek mijn baggy broek wat beter. ’Je was zo snel weg deze morgen?’ vraag ik. ’Ik wou op tijd zijn’ antwoordt ze schouderophalend en ze staat recht. Ze begint aan haar strechoefeningen en ik ga naast haar staan. ’Kijk, ik wou je alleen maar waarschuwen dat je niet iedereen moet vertrouwen.’ ‘Wel bedankt daarvoor’ antwoordt ze. De leerkracht komt binnen en meteen staat iedereen die nog zat recht. ’Ik ga hier niet beginnen met jullie te zeggen wat ik van dans vind. Ik toon het jullie gewoon. Zet je allemaal op de grond en kijk.’ Iedereen haast zich naar achteren om plaats vrij te maken en dan begint de muziek. ’Waarom ben je kwaad op mij?’ vraag ik Riley. ’Ik ben niet kwaad, maar ik probeer nu te kijken’ antwoord ze kort.
Na de les hang ik mijn propere handdoek om mijn hals en ik prop de andere in mijn tas. Ik vis een flesje water uit mijn tas en zet het gulzig aan mijn mond. Dan loop ik naar de hut, waar ik me wat opfris en daarna vertrek ik naar de eetzaal.
Ik zet me net neer wanneer de directrice van het kamp verschijnt en om stilte maant. ’Oké aangezien ik niet meer lang heb, zal ik het kort maken. Ik wil jullie ook niet van jullie kostbare tijd afhouden.’ ‘Ja zeg het dan’ zucht Riley naast me geïrriteerd. Ik kijk haar grijnzend aan en ze glimlacht vaag terug. ’Dus in voorbereiding op hun nieuwe film, krijgen we binnenkort een drietal bekende jongens over de vloer die aanwezig zullen zijn in jullie lessen. Wij vertrouwen erop dat jullie je normaal zullen gaan gedragen en hen niet anders gaan behandelen omdat zij bekend zijn. Dat was het.’ Iedereen kijkt elkaar verbaasd aan en het geluid in de eetzaal stijgt. ’Zolang het niet Zac Efron is, maakt het mij niet uit’ mompel ik. ’Laat dat nou even mijn idool zijn’ reageert een meisje bitchy. ’Oh. Ik wist niet dat je op meisjes viel Lindsay’ zegt Riley en ze knipoogt naar me. ’Doe ik ook niet ‘ reageert Lindsay fel. ’Nee je valt gewoon op verwijfde jongens. Ik snap je wel’ zeg ik. ’Of nee eerlijk gezegd snap ik het niet.’ Ik sta op en voor Lindsay nog kan reageren loop ik naar buiten. ’Zac Efron? Hoe haalt ze het in haar hoofd?’ vraagt Riley die naast me komt lopen.
’Hij schijnt een meisjesmagneet te zijn’ hoor ik een jongensstem achter me zeggen. Verbaasd draai ik me om. De jongen steekt glimlachend zijn hand uit. ’Kevin.’ ‘Taylor.’ Ik neem zijn hand vast en staar hem met grote ogen aan. ’Je mag me wel loslaten’ zegt de jongen lachend. ’Sorry’ mompel ik blozend. ’Is niets, ik maak het wel vaker mee’ zegt hij met een knipoog. Ik trek mijn wenkbrauw op en hij grijnst. ’Niet stoefend bedoelt.’ ‘Vast niet’ lach ik. ’Dus jij moet dansen?’ vraag ik dan. ’Waarom zeg je dat zo spottend?’ vraagt Kevin verbaasd. ’Gewoon, je ziet er niet zo’n danstype uit’ zeg ik schouderophalend. ’Wie weet ben ik wel heel erg goed.’ Ik trek mijn wenkbrauw op. ’Of niet. Maar het moet nu eenmaal voor mijn rol.’ Ik knik begrijpend. ’En waar zijn je vriendjes?’ ‘Vriendjes?’ ‘De directrice zei dat jullie met 3 waren?’ ‘Oh ja. Mijn broers zijn nog bezig met uitpakken.’ ‘En jij wou het terrein al verkennen?’ vraag ik dubbelzinnig. ’Ja zien wat er allemaal te zien valt.’ grijnst hij.

The other side of Kevin x’D