Whoeps. ;)

Chagie trok ik mijn schort aan. Jah werk dat is er ook nog. Ik had totaal geen zin, ik had liever met mijn lieverts willen gaan winkelen bij dat leuke nieuwe schattige winkeltje om de hoek. Maar nee, ik moest werken. Ik kom uit het kamert voor werknemers en zet een grote glimlach op mijn gezicht. Ik liep naar een tafelt waar net een paar oudjes waren gaan zitten. Kan ik u helpen?Vroeg ik vriendelijk. Mmm 2 koffie en 1 aardbijen cakje en 1 appeltaartje, zegt een van de oude vrouwtjes. Snel schreef ik het op mijn bloknoot die ik van de bar had gepakt in het lopen naar het tafeltje. Komt voor de bakker. En ik loop naar de bar waar ik thomas de bestelling door geef. Ik wacht tot het moment hij de koffie neerzet. Ik pak het op en zei nog een bedankje voor ik me omdraaide. Astublieft 2 koffie. Ze glimlachden eventjes naar me en gingen toen verder met hun gesprek. Ik draaide me om en botste tegen iemand aan. Hoe typies dacht ik bij mezelf. Sorry het spijt me ik zag u niet. Eventjes stokte mijn adem. O my gosh wat een lekkerding was dat zeg. Het geeft niet zei de persoon die een jongen was, het was ook mijn schuld ik had niet achter je moeten gaan staan. Een glimlach trekt over zijn gezicht. Maar ik kwam vragen of je ons eventjes kon helpen, mijn broer is namelijk niet zo handen en heeft een kopje gebroken waar koffie in zat. Het zal wel weer eens niet, dat ik bij me zelf. Alsof ze alles hier gewoon kunnen slopen. Tuurlijk. ik zet een nog grotere smile op die duidelijk niet gemeend is.