004

“Waar gaan we heen?” vroeg ik. “Dat hoor je zo wel” zei Edward grijnzend. Ik bleef een paar minuten stil en begon weer te zeuren. “Waar gaan we hee-een?” zeurde ik. “Jij weet echt niet van ophouden he” zei hij lachend. “Hallo! Jij wilt niet vertellen waar we heen gaan.. Waar gaan we heen? Zei ik. Edward parkeerde de auto. “Hier gaan we heen” zei Edward. “En dit is…” vroeg ik. “Dit is een restaurant” zei Edward. Ik keek Edward raar aan. “Je weet wel, een tent, waar je kan eten..” zei Edward. “Ik weet wel wat een restaurant is” zei ik. “Waarom keek je dan zo raar?” vroeg Edward verbaasd. “Nou, waarom gaan we uit eten?” vroeg ik. “Waarom niet?” vroeg Edward aan mij. “Nou eh.. waarom wel?” vroeg ik. “Zo kunnen we wel even bezig blijven.. We gaan uit eten omdat ik dat leuk vind” zei Edward grijnzend. “Hmm… Oke, dat is een goede reden” zei ik met een grijns. Het is tijd voor mijn plannetje. Edward deed mijn portier open en ik stapte uit. Ik zakte in elkaar en begon te kreunen. Edward schrok zich dood. “Christine! Gaat het wel?” vroeg hij. “Aauuw” kreunde ik. “Wat is er?” vroeg hij. “Mijn buik” kreeg ik er nog net uit. Edward boog zich bezorgd over me heen. Ik keek hem grijnzend aan. “Payback is a bitch” zei ik, en ik sprong op. Edward keek me verbaasd aan. “Pardon?” vroeg hij. “Ik zei het toch, ik krijg je nog wel” antwoordde ik. Ik liep richting het restaurant maar Edward bleef staan. “Euhm.. Je wou toch uit eten? Kom je nog?” vroeg ik. “Jij bent echt…” zei Edward. “Wat ben ik? Lief?” vroeg ik grijnzend. “Onvoorspelbaar. En gemeen!” zei Edward. “Ach ja, iemand moet het zijn” zei ik met een grijns. Edward kwam naast me staan. “Ben je er klaar voor?” vroeg hij. “Klaar voor wat?” vroeg ik verbaasd. “Klaar om naar binnen te gaan, wat anders?” vroeg Edward lachend. Ik keek hem raar aan, en omdat ik niet bewoog, pakte Edward mijn hand, en sleurde hij me mee naar binnen.

We zaten al een hele poos in het restaurant, en Edward was over van alles en nog wat aan het vertellen. Het was echt heel interessant. “Klaar?” vroeg Edward. “Ik wel, maar jou bord is nog behoorlijk vol” zei ik verbaasd. “Klopt, ik heb veel gepraat, en ik ben op een speciaal dieet” zei Edward grijnzend. “Hmm… Een speciaal dieet… Volg je hem alleen?” vroeg ik. “Nee, iedereen volgt hem bij ons thuis” zei Edward met een grijns. “Okee.. En wat voor dieet is?” vroeg ik nieuwsgierig. Edward keek een beetje moeilijk. “Een speciaal dieet” zei hij grijnzend. “Maar even tussendoor, kunnen we gaan?” vroeg Edward lachend. “Tuurlijk” zei ik met een grijns. Er kwam een serveerster aan en Edward vroeg om de rekening. Nadat we die betaald hadden, - nou ja, we? Ik bedoel Edward, hij stond erop om het te betalen- gingen we richting huis. Ik kreeg een smsje van papa.
Hee Lot,
Ik ben over vijf minuten klaar met werken,
dus zou je nu naar mijn werk kunnen komen?
Kus Papa
Edward keek me raar aan. “Wat is er?” vroeg ik verbaasd. “Nee niks..” zei Edward. “Oke, wat jij wilt” zei ik met een grijns. Edward keek me lachend aan. “Trouwens, kan je me bij papa’s werk afzetten? Hij is over vijf minuten klaar” zei ik. “Is goed” zei Edward. “Weetje, ik heb tijdens het eten wat over mezelf verteld, dus nu is het jouw beurt om wat over jezelf te vertelen” zei Edward. “Oke, wat wil je weten?” vroeg ik verbaasd. “Waarom woon je in La Push en ga je in Forks naar school?” vroeg Edward. “Idee van mijn vader” antwoordde ik simpel. “Heb je een tweede naam?” vroeg Edward daarna, en hij keek heel erg geïnteresseerd naar me. Ja die heb ik, nee die krijg je niet te horen dacht ik. “Nee, ik heb geen tweede naam” antwoordde ik. Edward keek me nogal vaag aan. “Wat?” vroeg ik verbaasd. “Nee niks” zei Edward. Oh kut, als hij echt gedachten kan lezen, heeft hij dat gehoord. Nou ja hij heeft mijn naam tenminste niet gehoord… “Oke next” zei ik. “Eeuhmm” dacht Edward hardop. “Wat vind je van Rosalie?” vroeg Edward met een grijns. “Zoals ik vanmiddag al tegen Jasper zei, ik mag haar niet” zei ik met een grijns. “Waarom niet?” vroeg Edward lachend. “Ze vind zichzelf nogal wat, ze denkt dat ze de knapste is, en oke ze is heel knap, maar die arrogantie maakt haar lelijk” zei ik. Edward keek me verbaasd aan. “Waarom kijk je steeds zo verbaasd?” vroeg ik. “Je bent de eerste persoon die ik zo over Rosalie heb horen praten” zei Edward lachend. “Ach ja.. Het is gewoon een feit” zei ik grijnzend. Ik keek naar buiten en zag dat we er bijna waren. “Oke volgende vraag. Waarom hoor ik je altijd over je vader praten, maar nooit over je moeder? Vertel eens iets over je moeder” zei Edward. Een naar gevoel kwam in mijn buik, en tranen kwamen in mijn ogen te staan. Ik probeerde ze te verdringen. Waarom moet hij juist dit vragen. Waarom niet iets anders zoals een vraag over Jake, of waarom ik voor hem heb gekozen in plaats van Embry. Waarom nou over mijn moeder? Ik keek Edward pijnlijk aan. “Nou omdat…” zei ik, maar meer kon ik niet zeggen want de tranen wonnen het van mijn wilskracht en ze stroomden over mijn wangen. Edward keek me geschrokken aan…