02-wheres-the-old-one

We zitten al enkele uren aan het zwembad en het wordt zo stilaan tijd dat ik nog eens in het zwembad ga. "Jongens, ik ga even het zwembad in. Ik heb verkoeling nodig." Meteen staat Tom ook op en samen gaan we het zwembad in. "Tom? Als je hier tegen je zin bent, dan ga je toch gewoon iets anders doen met El. Ik weet dat jullie hier tegen je zin zijn komen liggen. Ik ben niet dom." Hij haalt zijn schouders op. "weet ik, maar ik wil je ook niet alleen laten. Daarbij, we kunnen morgen de stad in en de rest van de dag hier blijven liggen. Dat is ook goed voor mij hoor." Instemmend knik ik. "Lijkt me een goed idee. We kunnen hier en daar eens iets bezoeken en misschien eens gaan shoppen." glimlach ik.
"Hoelang is het al niet geleden dat ik je nog eens heb weten glimlachen? Elisa, alsjeblieft, beloof me dat je terug de oude wordt. Ik heb niets tegen de persoon die je nu bent maar mijn zusje van vroeger lachte zoveel, ze kon altijd wel iets terugzeggen als het nodig was, nu laat je gewoon over je lopen. Josh heeft je pijn gedaan en je gekrenkt, je hart gebroken en noem maar op maar ga je echt door hem je leven laten veranderen? Geef je echt de oude op voor die nieuwe Elisa?" Tom heeft gelijk. Wie ik nu ben is niet wie ik hoor te zijn. "Sorry Tom. Ik wil wel weer de oude zijn maar ik weet niet hoe het moet. Het is alsof hij de oude Elisa heeft meegenomen naar Surrey." antwoord ik. "Misschien moet je eens beginnen met nieuwe vrienden te maken. Hier lopen heel wat Belgen en Nederlanders rond, misschien vind je er van je leeftijd en dan kan je daarmee de rest van de vakantie doorbrengen." Dat klinkt als een idee. "Daar zullen we eens werk van maken." Blij lacht hij naar me. "dat is de oude Elisa."

"Oei, sorry." Ik kan nog net op tijd mijn evenwicht bewaren. "Het geeft niet." antwoord ik stil maar geïrriteerd. "Gaat het?" vraagt hij toch een beetje bezorgd. "Ja hoor. Het gaat wel." antwoord ik in mijn beste Spaans terug. "Van waar ben je?" vraagt hij vriendelijk. "België, en jij?" antwoord ik dan maar. "Ik ook." antwoordt hij in het Nederlands. Godzijdank, ik moet geen moeite meer doen in het Spaans te praten. "Waar ga jij naartoe?" vervolgt hij. "Ik ga naar mijn kamer. Jij waarschijnlijk ook?" Hij knikt. "Mijn kamer is daar. En de jouwe?" Ik stap meteen die richting uit. "De mijne ook." Na enkele stappen blijkt al snel dat onze kamers naast elkaar zijn. "Ik zie je nog wel. Daag." Hij wuift nog eens en verdwijnt in zijn kamer. Misschien is deze vakantie nog niet zo slecht als ik op het eerste gedacht dacht. Heel misschien kan ik hier nog veel plezier beleven met... wat is zijn naam eigenlijk?