*03

Ik liep de keuken in en zag dat papa bijna klaar was met koken. Ik begon alvast de tafel te dekken. “Zo en waar heb ik dit aan te danken?” vroeg papa verbaasd. “Huh? Wat bedoel je?” vroeg ik. “Waarom dek jij de tafel? Heb je iets van me nodig?” vroeg papa. “Nee hoor, ik dacht laat ik eens helpen” zei ik. “Hmm.. Okee” zei papa en hij zette de pannen op tafel. We gingen allebei zitten en ik begon op te scheppen. Ik schepte ook voor papa op, en daarna begon ik te eten. Na een tijdje merkte ik dat papa naar me zat te staren. “Zit er iets op mijn gezicht?” vroeg ik. “Ja..” antwoordde papa. Ik begon als een gek op mijn gezicht te wrijven en te doen. “Ik bedoelde niet dat er wat eten zat” zei papa droog. “Als er geen eten zit, wat zit er dan wel?” vroeg ik verbaasd. “Een brede grijns, die heb ik al een week gemist” zei papa. “Zeg dat dan meteen!” zei ik lachend. “Hoe komt het dat je nu ineens zo vrolijk bent?” vroeg papa verbaasd. “Om een lang verhaal kort te houden: Edward en Embry vonden beide dat ik een keuze moest maken. Toen voelde ik me rot. Na een week nadenken wist ik voor wie ik ging. Namelijk Embry. En dat is het.. “ zei ik. “Dat is niet niks” zei papa. “En heb je het al verteld aan de jongens?” vroeg hij daarna. “Ja” zei ik en ik dacht aan vandaag, toen ik het aan Edward had verteld. Mijn gezicht betrok. “Het was niet prettig? Of wel?” vroeg hij. “Nee.. Edward nam het nogal goed op, maar Alice daar in tegen..” zei ik. “ Alice?” vroeg papa. “De zus van Edward, ze reageerde nogal boos, blablabla” zei ik. “Aan je houding te merken wil je nu liever niet verder praten, maar als je er later over wilt praten, je weet me te vinden” zei papa. “Dankje pap!” zei ik. We gingen allebei in stilte verder eten. Dat vind ik echt super aan mijn vader. Dat hij weet wanneer hij moet stoppen met praten, maar hij staat toch altijd voor me klaar.

Ik besloot vroeg naar bed te gaan, ik had even nergens zin meer in. “Ik ga naar bed hoor pap” zei ik en ik liep naar boven. Ik kleedde me snel om, en in tandenpoetsen had ik vandaag geen zin in, dus dat sla ik maar over. Ik kroop in mijn bed en ging nog even muziek luisteren. Ik deed mijn mobiel aan, en stelde in dat die nadat alle liedjes waren geweest zou stoppen. Ik viel langzaam in slaap.
Ineens voelde ik iets ijskouds op mijn gezicht, en ik vloog overeind. “Ik zei toch dat ik je terug zou pakken” zei Embry met een grijns. “Hoe kom jij nou binnen?” vroeg ik verbaasd. “Het is negen uur ’s avonds, dus je vader was nog wakker, en hij liet me binnen” zei Embry lachend. “Hmm fijn.. nu ben ik nat” zei ik. “Eigen schuld, ik zei toch. Ik krijg je nog wel” antwoordde Embry. “Daar heb je een punt” zei ik. Embry boog voorover en gaf me een kus. “Weet ik” zei hij. “Maar ik laat je nu lekker slapen, dus tot morgen ofzo” zei hij grijnzend en hij liep mijn kamer uit. Fijn.. Nu kan ik niet meer slapen.. Na een uurtje viel ik eindelijk in slaap, ook al was het pas 10 uur.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik barstende koppijn. Echt niet normaal meer. En ik had het koud! Ik stond op uit mijn bed, maar dat ging niet zo goed. Ik werd ineens heel erg misselijk en begon over te geven. Papa kwam mijn kamer in rennen. “Lotus! Gaat het wel?” vroeg hij geschrokken. Hij keek naar hoe ik erbij stond. “Nee, daar lijkt het niet op” zei hij daarna, antwoord gevend op zijn eigen vraag. Ga maar even douchen, dan ruim ik je kamer op en pak wat schone kleren zei papa. Ik strompelde naar de douche en ging heerlijk warm douchen. Papa klopte op de deur en riep dat er schone kleren voor de deur lagen. Ik wou terug schreeuwen, maar het enige geluid wat uit mijn keel kwam was een piepend geluid. Fijn.. Ik heb zelfs geen stem meer. Ik had het eindelijk warm, dus ik ging onder de douche weg. Ik sloeg de handdoek om mij heen en pakte snel de kleren die buiten de badkamer lagen. Daarna droogde ik me snel af en trok de warme kleren aan. Ik wou terug gaan liggen in mijn bed maar mijn kamer stonk nog naar de inhoud van mijn maag, om het netjes te verwoorden. Papa kwam naar me toe lopen. “Ga maar naar beneden, ik heb je denken en kussen op de bank neer gelegd” zei hij. Ik liep langzaam naar beneden en ging op de bank liggen. Ik wikkelde me in mijn deken en sloot mijn ogen. Papa kwam even later naar me toe en kwam naast me zitten. “Ik ga zo werken Lotus, red je je in je eentje?” vroeg hij bezorgd. Ik wou antwoord geven maar mijn keel werkte nog steeds niet mee. “Knik maar ja of nee”z ei papa. Ik knikte van ja. “Oke mooi, nou als er iets is kan je altijd nog bellen naar de Blacks. Ik zal wel even naar Billy bellen, dat als hij gebeld wordt en hij hoort niks dat jij het bent omdat je ziek bent, en niet kan praten” zei papa, en hij probeerde een lach te onderdrukken. Hij vond het volgens mij best grappig dat mijn stem weg is. “Ook zet ik hier een emmer voor je neer, voor als je niet op tijd bij de wc bent. Oke?” vroeg hij. Ik knikte nog eens. Man het bevalt me niks, ik hou van praten, en nu kan ik niet praten. “Ga nu maar slapen, je hebt toch niks anders te doen” zei papa en hij liep weg. Slapen is een goed idee, ik hou daar wel van. Ik sloot mijn ogen en algauw viel ik in slaap.

Turn around, I am here. If you want it’s me you’ll see. Doesn’t count, far or near. I can hold you when you reach for me. Waren de regels die ik hoorde. Ik bedacht me dat dat van mijn mobiel was, maar ik had geen zin om op te nemen. Mijn mobiel bleef maar doorgaan dus ik keek wie het was. Sasja. Laat ik toch maar opnemen. Ik nam op maar ik was vergeten dat mijn stem weg was. Christine! Waar ben je riep Sasja door de telefoon. Ik wou wat zeggen, maar het werd weer een piepgeluid. he? Wat zeg je ik versta er geen bal van zei Sasja. Ik hing op en besloot Sasja te smsen.
Hee Sas,
Sorry dat ik net ophing, maar ik heb geen stem.
Ik ben ziek, daarom ben ik niet op school..
Ik ga nu weer verder slapen, ik ben sowieso morgen nog niet op school..
XxX Christine
En toen ik dat gesmst had, had ik geen zin om op antwoord te wachten, dus ik ging weer slapen…