003

Wat moet ik nu doen? De volgende bus gaat pas over een uur. Ik liep terug naar huis en bedacht de opties die ik had. Eigenlijk had ik maar één optie, en dat is wachten op de volgende bus. Ik liep naar de keuken en legde mijn buskaart op tafel. Toen bedacht ik me dat Elena soms ook naar Forks toe moest voor haar werk. Ik kan altijd even vragen of ze er heen moet vandaag. Ik pakte mijn schooltas en liep naar het huis van de Blacks toe. Ik klopte op de deur en Billy deed open. “Hoor jij niet op school te zijn?” vroeg Billy verbaasd. “Ja.. Eigenlijk wel..” bekende ik. “Maar..” vroeg Billy. “Ik heb mijn bus gemist, dus ik vroeg me af of Elena vandaag misschien in Forks moet werken?” antwoordde ik. Billy begon te lachen. En mompelde iets. Het leek op: “precies het zelfde als haar ma”.. “Wat zei je?” vroeg ik. Billy zijn wangen kleurden rood. “Ik zei; precies hetzelfde als haar pa” zei hij met een grijns. “Je vader heeft best vaak last van te laat komen” zei Billy grijnzend. Ik begon te lachen, daar heeft Billy een punt, papa is best vaak te laat. Eigenlijk altijd, behalve als het om zijn werk gaat, dan is hij altijd op tijd. Op dat moment kwam Elena de gang in lopen. “Hee Christine, wat doe jij hier?” vroeg ze verbaasd.”Ik heb mijn bus gemist, dus ik vroeg me af of je nog naar Forks moet?” zei ik blozend. “Haha, dat is niet handig.. Maar je hebt geluk, ik ga over tien minuten weg, dus je kan mooi mee rijden” zei Elena lachend. “Oke heel erg bedankt!” zei ik. “Kom maar even binnen, buiten staan is ook zo wat” zei Elena. Ik liep naar binnen en legde mijn tas neer. Ik liep achter Elena aan de keuken in. “Ga maar zitten, wil je nog wat drinken?” vroeg Elena. “Oh nee hoor, toch bedankt” zei ik en ik ging zitten. Ik hoorde wat gestommel en daarna kwam Jake met een slaperig hoofd de keuken in lopen. Hij ging aan tafel zitten en pakte een boterham en ging eten. Billy keek mij lachend aan. Volgens mij heeft Jacob niet eens door dat ik hier aan tafel zit. Jacob keek op en zag mij zitten, en pakte daarna nog een boterham en ging verder eten. Ineens ging zijn hoofd met een ruk omhoog. “Sinds wanneer zit jij daar al?” vroeg Jake verbaasd. “Ik zit hier al sinds één minuut voordat jij binnenkwam lopen” zei ik met een grijns. “En jij zit hier omdat..” vroeg Jacob. “Eh.. laten we het erop houden dat ik vandaag eens een keer met Elena mee rijd naar school” zei ik. “Oke gezellig” zei Jake en hij ging verder eten. Raar kind is het ook.

“Zo we zijn er” zei Elena. “Echt heel erg bedankt dat ik mee kon en mocht rijden” zei ik met een glimlach. “Haha maakt niet uit hoor, ik deed het met plezier” zei ze grijnzend. Ik stapte uit de auto en zwaaide naar Elena. Daarna rende ik snel het gebouw in en zocht mijn lokaal. Ik rende de klas in, en op het moment dat ik in de klas stond ging de tweede bel. “Zo net op tijd mevrouw Albarny” zei meneer Varner. Ik ging snel naast Sasja zitten,die me met een grijns aankeek. “Doe je goed, eerste dag na de vakantie te laat komen” zei ze lachend. “Te laat? Ik was net op tijd” zei ik met een grijns. “En hoe komt het dat je net op tijd was? De bus komt toch altijd tien minuten te vroeg aan?” vroeg Sasja verbaasd. “Ooh.. Ik had mijn bus gemist, dus ik ging opzoek naar ander vervoer” zei ik blozend. En daarna herinnerde ik ineens iets. ”KUT” riep ik. Meneer Varner keek me boos aan. “Eh sorry” mompelde ik. “Waarom riep je dat?” vroeg Sasja verbaasd. “Mijn buskaart ligt nog op tafel” zei ik zachtjes. Sasja begon keihard te lachen. “Mevrouw Albarny en mevrouw Boleyn, jullie mogen gaan” zei meneer Varner boos. Sasja en ik pakten onze spullen en liepen het lokaal uit. “Zijn de daar ook weer vanaf” zei Sasja grijnzend. We liepen de kantine in en gingen daar maar zitten. Ik kreeg een smsje van Jake:
Waarom reed je eigenlijk mee met Elena,
niet voor de lol neem ik aan?
XX Jake
Omdat ik mijn bus gemist had:$
Daarom..
xxx
Smste ik terug. Door dat smsje van Jake werden we nogal melig, er kwam geen normaal woord uit. Doordat we zo melig waren vloog de tijd voorbij, en was het tijd om naar biologie te gaan.

Ik liep het lokaal in en zag Edward al zitten. Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. “Hee” zei hij grijnzend. “Hee” zei ik terug. “Wat ga je vanmiddag doen?” vroeg Edward. “Ik heb geen idee, ik moet eerst zorgen dat ik thuis kom” zei ik lachend. “Haha, hoezo dat nou weer dan?” vroeg Edward verbaasd. “Ik was vanmorgen gebracht door Elena, de moeder van Jacob, en ik ben mijn buskaart vergeten” zei ik blozend. “Ik heb wel een idee” zei Edward met een grijns. “Vertel!” zei ik. “Als je uit school nou met mij mee gaat, en dan breng ik je wel naar het politiebureau zodra je vader klaar is met werken” zei Edward. “Goed idee! Dan bel ik papa zo even, dan weet ik hoe laat hij klaar is” zei ik met een grijns. Ik heb wel zin om mee naar Edward zijn huis te gaan, maar ik ben ook een beetje bang. Bang dat zijn familie boos op me is vanwege de vorige keer. Toen freakte ik een beetje. Nou ja niet een beetje, maar een beetje veel. “Ik weet niet of je er nog over in zit, maar thuis is iedereen zo ondertussen wel vergeten wat er vorige week is gebeurd” fluisterde Edward. “Gelukkig” fluisterde ik terug. Is dat in ieder geval een zorg minder. Na de biologie les ging ik papa bellen. Alles was geregeld, alleen papa moest tot laat doorwerken, dus ik moest bij de Cullens eten. Wat overigens geen probleem was volgens Edward. De dag vloog voorbij, ik heb niet echt veel gedaan op school, alleen onze mentor (Chinees) had Sasja en mij even apart genomen, en vond dat we wat minder moesten praten tijdens de lessen. Aangezien we er vandaag uit gestuurd waren. Ach ja, we kunnen het altijd proberen, maar of we het doen is een ander verhaal…

Ik stond bij mijn kluisje te wachten op Edward. Ik was aan het staren naar mijn voeten toen ik ineens iets bij mijn oor voelde kriebelen. “Klaar?” fluisterde Edward. Ik keek hem geschrokken aan. “Ik schrik me dood, weet je dat wel?” zei ik zogenaamd boos. “Sorry” fluisterde Edward en hij pakte mijn hand. “Kom” zei hij. We liepen hand in hand naar zijn auto en daar zag ik alleen Alice en Jasper staan. Jasper keek me een beetje moeilijk aan. “Waar zijn Emmett en Rosalie?” fluisterde ik. “Die zijn een paar dagen weg” zei Edward grijnzend. “Oh mooi” zei ik met een brede grijns. Edward keek me raar aan. “Ja wat? Ik mag Rosalie niet” zei ik. “Dat is duidelijke taal” zei Jasper grijnzend. “Ja ik kan er om heen gaan draaien, maar het is gewoon zo” zei ik lachend. Alice sprong naar me toe. “En wat vind je van mij dan?” vroeg ze. “Nou om heel eerlijk te zijn Alice…” begon ik. Alice keek me geschrokken aan. “Vind ik je een lieve meid” vervolgde ik. Alice keek me blij aan en duwde Edward aan de kant. Ze gaf me een knuffel. “Gelukkig maar” zei ze. “Nou genoeg geknuffeld, we gaan” zei Jasper. “Inderdaad, dat knuffelen is mijn deel” zei Edward grijnzend. Ik begon te blozen, en stapte in de auto.

We waren algauw bij de Cullens omdat Edward nogal snel rijd. We stapten uit de auto maar Edward hield me tegen. “En wat denk jij te gaan doen?” vroeg ik verbaasd. “Je mag weer in de auto stappen” zei Edward met een grijns. “Ik wil eerst weten wat we gaan doen, anders stap ik de auto niet in” zei ik. “Oh wacht maar” zei Edward met een grijns. Edward streelde langzaam met zijn hand over mijn wang en ging met zijn vinger naar mijn kin. Hij tilde mijn hoofd op en keek diep in mijn ogen. “Ga je nu instappen?” vroeg hij. “Nee” zei ik protesterend. Edward haalde diep adem en ging met zijn lippen over mijn wang en ging naar mijn mondhoek en drukte daar zachtjes een zoen. Daarna ging hij met zijn lippen naar mijn oor. “Stap je nu wel in?” fluisterde hij. Het leek erop alsof Edward zich moest beheersen ofzo. Dus ik gaf toe. “Oke ik stap in, maar vertel me zo wel waar we heen gaan” zei ik. Edward keek me dankbaar aan en opende mijn portier. Ik stapte in en keek naar het huis van de Cullens. Daar zag ik Alice en Jasper geschrokken naar ons kijken, maar toen ze doorhadden dat ik ze zag, probeerden ze normaal te kijken. Edward stapte ook in. “Dus waar gaan we heen?” vroeg ik. “Dat zie je zo wel” zei Edward grijnzend, en voordat ik uit kon stappen deed hij de deuren op slot. “Jammer voor je” zei hij met een gemene grijns. Ik keek Edward boos aan. “Ik krijg je nog wel” zei ik. En aangezien ik zo goedgelovig ben, en nog steeds denk dat Edward mijn gedachten kan lezen, hoopte ik dat hij mijn gedachten op dit moment niet kon lezen. Edward keek me verbaasd aan. Ik weet al precies wat ik straks ga doen…