The Perfect Match! (29)

Ga nu maar slapen.
Jaily: ik ga weer even slapen als je het niet erg vind.
Tom: natuurlijk niet. Ik moet toch nog verder leren
Jaily: okeey *loopt naar boven, gaat in bed liggen en valt langzaam in slaap*
Tom: *komt zachtjes de kamer ingelopen* *zacht* wat is toch lief als ze slaapt*
Jaily: *draait zich om*
Tom: *gaat aan zn bureau zitten leren*
Marya: BEN WEG!!!
Peter: doeii
Jaily: *schrikt wakker door dr telefoon*
Tom: hierzo *gooit haar telefoon naar dr toe*
Jaily: dankje *vangt hem* shit, het is mn moeder
Tom: zet hem anders even op luidspreker. Dan kan ik meeluisteren
Jaily: *zet hem op luidspreker* *neemt op* hooii mam
Lia: hallo. Ik wil je even mededelen dat je niet meer thuis hoeft te komen. Je zoekt maar uit waar je gaat wonen. Ik hoef je hier niet meer. Je mag nog je spullen komen ophalen en dan kan je wegwezen. De reden is dat je altijd brutaal en bijdehand bent en ik ben het nu zat. Aan jou valt niks te veranderen. Je bent net je vader. Die was ook altijd zo. Je zus doet tenminste nog een beetje nog normaal. Dat je het even weet. Veel plezier met je leven verder. Doeii *hangt op*
Jaily: *zit verschrikt voor zich uit te kijken*
Tom: o my god. Jouw moeder is echt gek. Sorry dat ik het zeg.
Jaily: I know. Maar ze meende het. Waar moet ik nu heen? Ik ga Rachel bellen. Misschien weet zij een oplossing voor me *belt Rachel*
Rachel: hooii meid. Hoe gaat het ermee?
Jaily: *huilend* slecht.
Rachel: wat is er?
Jaily: mama belde me net. Ze zegt dat ik nooit meer thuis mag komen. Omdat ik altijd zo brutaal en bijdehand ben. Ik mag alleen nog mn spullen komen halen en dan moet ik oprotten. Ik weet niet waar ik heen moet. Naar oma kan ik niet want die is het altijd met mama eens.
Rachel: waar slaat dat nou weer op. Ik haat haar echt. Als jij weggaat, ga ik met je mee. Dat weet je. Ik laat jou niet alleen. En ik overleef het echt niet alleen bij mama. Misschien kunnen we naar papa. Ik heb hem op msn. Als het kan kijk ik zo wel even of hij online is. Ik kan nu echt begrijpen dat hij is weggegaan bij mama.
Jaily: maar ik heb helemaal geen goede band met papa. Dat weet je.
Rachel: die komt dan wel. Maar het is altijd beter dan bij mama.
Jaily: ja, dat is waar.
Rachel: maar voel je je nog steeds zo ziek.
Jaily: het gaat iets beter. Heb net iets gegeten. Ik heb 1 aardappel en 1 stuk groente naar binnen gekregen meer niet. Maar het blijft tenminste binnen.
Rachel: mooi zo. En hoe verzorgd Tom je. Is hij nog een beetje aardig tegen je?
Jaily: Tom leert alleen maar. Zijn vader verzorgd me eigenlijk. Hij is wel aardig.
Rachel: okeey. Doe hem maar de groeten.
Jaily: zal ik doen. Doeii. Succes met papa.
Rachel: dankje. Doeii *hangt op*
Jaily: *hangt ook op*
Tom: ik hoop echt voor je dat je bij je vader terecht kan.
Jaily: ik ook. Ook al heb ik geen goede band met hem.
Tom: die komt wel
Jaily: dat zei Rachel ook al
Tom: ik hoorde het. Hij stond nog op luidspreker
Jaily: oh, boeiend. Moet ik je nog helpen? Of kan ik weer gaan slapen?
Tom: ga maar slapen. Ik vraag het anders wel aan mn vader
Jaily: ik wil je ook wel helpen hè. Dat weet je.
Tom: dat weet ik, ja. Ga nu maar slapen
Jaily: jaja *probeert te slapen maar het lukt niet*