The Perfect Match!(21)

En nu wil ik wel eens weten wat er gebeurt is.
Bill: en hoe ging het met dr?
Rachel: nog steeds hetzelfde. Maar zullen we naar het ziekenhuis gaan. Anders zijn we te laat voor het bezoekuur.
Bill: ja is goed. Tot straks, mam
Moeder van Bill: tot straks. Doe hem maar de groeten van me.
Rachel: zullen we doen. Doeg.
*gaan naar het ziekenhuis*
Rachel: ik bel Kim wel even *belt Kim*
Kim: *neemt op* heey Rach. Hoe is het?
Rachel: goed. Welke kamer ligt Genaro?
Kim: kamer …
Rachel: okeey. Bill en ik komen eraan.
Kim: okeey. Tot zo.
Rachel: tot zo
Bill+Rachel: *lopen naar kamer …* hooii
Genaro: hooi. Leuk dat jullie zijn gekomen.
Rachel: hoe gaat het nu met je?
Genaro: beter. Ik houd het al een tijdje vol om wakker te blijven.
Bill: mooi zo. We schrokken ons rot toen Jaily ons smste.
Genaro: wat is er eigenlijk gebeurt want ik weet alleen nog maar dat we over het plein bij de kerk liepen. Verderest niet meer.
Rachel: Kim kan dat beter vertellen. Ik was er niet bij.
Genaro: waar was je dan?
Rachel: ik was samen met Bill.
Genaro: geen gekke dingen gedaan hè . Daar ben je nog te jong voor
Rachel: jaja papa. Ik doe geen gekke dingen .
Bill: ik doe helemaal niks met dr
Genaro: dan is het goed. En nou wil ik weten wat er allemaal gebeurt is.
Kim: nou…uhh… we liepen over het plein bij de kerk en wij waren samen aan het praten. En toen viel je ineens neer. We schrokken ons allemaal dood. We belden als een gek een ambulance en die gaf je een reaminatie. Jaily had snel Rachel gesmst. En die is zo snel mogelijk gekomen. Je werd toen naar de IC gebracht en ze gingen je onderzoeken. Toen ze daarmee klaar waren mocht er 1 van ons bij je. En ik moest gaan van iedereen omdat de beste band met je heb. Je zag er echt heel slecht uit en lag aan het infus. De rest ging allemaal naar huis toe en ik bleef bij je. Na een paar uur hield ik het niet meer uit om jou zo te zien. Toen heb ik Jaily gebeld en die is toen gekomen. We praatten samen tegen je en je vechtte ervoor om wakker te worden want je hoorde ons. Je kneep steeds harder in onze handen. Verderest weet je het zelf wel, denk ik.
Genaro: een klein beetje, ja. Wel heftig wat er gebeurt is. Ik kan het niet geloven.
Rachel: tis toch echt zo. We weten alleen nog niet wat de oorzaak is. Ik niet in ieder geval.
Kim: ik weet het ook nog niet.
Bill: ik ga het wel even vragen *loopt naar de dokter* dokter, weet u wat de oorzaak is dat Genaro een hartaanval heeft gekregen?
Dokter: nee, de reden is nog steeds onbekend. Ze zijn nog bezig met het onderzoeken. Als we het weten krijgt u het zo snel mogelijk te horen. Dat zal morgen of overmorgen worden.
Bill: okeey. Dankuwel *loopt weer terug* ze weten het nog niet. Morgen of overmorgen zullen we het weten.
Genaro: ik wil het nu weten. Ik word gek hierzo in dat klote bed.
Rachel: dat kan ik begrijpen. Kan ik nog wat doen?
Genaro: nee hoor. Hoe gaat het met Jaily nu? Want ze is toch ziek. Dat zei Kim tenminste, want ik sliep toen ze langs kwam.
Rachel: nog steeds hetzelfde zei ze net aan de telefoon. Ze slaapt nu bij Tom want mn moeder was hartstikke boos op dr. Maar dat is een heel lang verhaal.
Genaro: dat vertel je dan ooit maar weer eens. Ik ben nu te moe.
Kim: ga dan even slapen.
Genaro: dat is misschien wel een goed idee.
Rachel: dat is gewoon een goed idee. Niks misschien. Wij gaan toch weer want het bezoekuur is afgelopen.
Genaro: kim, zou jij ook niet eens naar huis gaan. Dan kan je ook eens goed slapen en eten.
Kim: ik wil ook wel gewoon bij jou blijven hoor. Ik slaap hier ook wel en krijg ook gewoon te eten.
Genaro: ga maar gewoon naar huis. Niet dat ik je weg wil hebben, hoor. Dan kom je morgen na schooltijd maar weer even langs. Das ook beter voor jou.
Kim: okeey, maar ik kom morgen gelijk na schooltijd.
Genaro: dat is goed.
Kim: nou dan we maar. Doeii. Tot morgen *geeft een kus op zn wang*
Rachel: doeii *geeft ook een kus op zn wang*
Bill: beterschap knul. Ik zie je wel weer.
Genaro: dankje. Doeii
Kim+Rachel+Bill: *lopen het ziekenhuis uit*
Kim: hoe zijn jullie? Met de fiets zeker.
Rachel: ja. En jij?
Kim: ik moet mn moeder even bellen of ze me komt ophalen.
Rachel: we kunnen we ook even naar huis brengen. Je kan bij mij achterop. Dat bespaard je moeder ook een ritje.
Kim: als je dat wilt doen. Graag.
*brengen Kim naar huis*
Rachel: ik zie je morgen.
Kim: ja. Tot morgen. Doeii
Rachel+Bill: doeii.