002

Toen ik thuis aankwam zat Jake op me te wachten. “En..” zei hij zacht. “Hij had dit niet verwacht” zei ik en ik begon te huilen. Jake sloeg zijn armen om me heen. “Hoe reageerde hij?” vroeg Jake. “Nogal boos, hij begon te schreeuwen, en het ergste is dat ik gemeen ben geweest” zei ik zacht. Jake tilde mijn gezicht op. “Wat heb je gedaan dan?” vroeg hij verbaasd. “Embry zei zo iets van: Als je maar niet denkt dat Jake achter je keuze staat… Hij zei dat zodat ik misschien nog voor hem zou kiezen” zei ik. “Maar.. Dan ben jij toch niet gemeen geweest?” vroeg Jake verbaasd. “Mijn antwoord op Embry was niet echt aardig” stamelde ik. “En jou antwoord was?” vroeg Jacob. “Ik zei dat ik allang met jou had gepraat, en dat dat jammer voor hem was” zei ik zachtjes. Jake werd even stil. “Dat is inderdaad niet erg aardig, maar dan had Embry je maar geen keuze moeten geven. Bij een keuze heb je meerdere opties, dus hij had zoals in dit geval ook gebeurd is, een nee kunnen krijgen” zei Jake met een grijns. “Je bent best wel een eikel” zei ik lachend. “Klopt, maar nu even serieus” zei Jake en hij trok een serieus gezicht. Geen idee of hij nu echt serieus gaat doen, of dat hij nu een grapje gaat maken. “Ik wil dat jij gaat kiezen tussen Edward en mij” zei Jake. Ik keek hem geschrokken aan. Dit meent hij toch niet echt he? “Grapje” zei Jake lachend. Ik gaf hem een stoot tegen zijn schouder. “Dat is dus echt niet grappig Jake!” zei ik boos. “Sorry, maar je had je gezicht moeten zien” zei hij nog steeds lachend. Ik gaf hem een boze blik. “Weetje, als blikken konden doden, was ik nu morsdood geweest” zei Jake bloedserieus. “Klopt…” antwoordde ik. Jacob moest lachen, en doordat hij ging lachen moest ik ook lachen. “Weetje, ik denk dat het tijd is om naar huis te gaan” zei hij. “Helaas…” zei ik bedroefd. “Zie ik je morgen?” vroeg Jacob. “Ik denk het wel, als het morgen middag niet is, is het morgen avond wel” zei ik en ik gaf hem een knuffel, en daarna liep ik naar binnen.

Ik ging vroeg slapen vanavond, ik ben echt doodop. Vandaag was best een hectische dag, terwijl ik niet eens veel heb gedaan. Het enige wat ik gedaan heb is Embry vertellen dat ik niet voor hem kies. En morgen ga ik Edward vertellen dat ik voor hem kies, hoe zou hij reageren? Wil die eigenlijk wel dat ik voor hem kies? Misschien was het meer een stille hint, zodat ik Embry zou kiezen en dat Edward dan van me af is ofzo. Of misschien heeft zijn familie dat wel gevraagd, door mijn stomme actie van vorige week. Ik durf ze eigenlijk niet onder ogen te komen, maar helaas zitten ze bij me op school en moet ik ze wel zien. Nu ik er zo over na denk vraag ik me echt af waarom ik voor Edward gekozen heb, hij hoeft me toch niet door mijn belachelijke gedrag van vorige week. Nouja, aan de andere kant, hij vroeg het pas nadat ik zo dom had gedaan. Misschien zei die dat wel uit medelijden, omdat ik een nacht alleen in het bos ben geweest. Maar dat was ook echt eng! Ik ben nog steeds bang voor die drie schimmen die ik zag, ik ben bang dat ik ze vandaag of morgen weer tegenkom. Ik vraag me af of dat echte mensen waren. Want als dat zo was, waarom zouden ze me dan niet geholpen hebben? Als ik ze gezien heb, zouden ze mij toch ook gezien moeten hebben? Nou ja, genoeg gepiekerd, ik ga wel gewoon slapen, en zie morgen wel hoe het loopt…

Turn around, I am here. If you want it’s me you’ll see. Doesn’t count, far or near. I can hold you when you reach for me. Ik werd wakker toen ik die regels hoorde. Hmm. Dat is niet mijn wekker. Ik schoot omhoog, dat is mijn telefoon! Ik keek naast me en zag mijn telefoon liggen. Edward stond er. Zal ik opnemen, of zal ik niet op nemen? Ik besloot om op te nemen. “Met Christine” zei ik, en mijn stem klonk nog schor van het slapen. “Oh sorry, heb ik je wakker gemaakt?” vroeg Edward verbaasd. “Ja, maar dat maakt niet uit… Waarvoor bel je?” vroeg ik nieuwsgierig. “Ik wou weten of je al een keuze hebt gemaakt..” zei Edward zachtjes. “Dat heb ik gedaan ja” zei ik. “En..” vroeg Edward. “Ik kies voor jou..” zei ik zacht.
“Gelukkig maar! Ik zou niet weten wat ik zonder je moet!” zei Edward. “Overdrijven is ook een vak meneer Cullen” zei ik lachend. “Wie zegt dat ik overdrijf?” vroeg hij. Daar had ik niks op te zeggen.. Ik keek op de klok en zag dat het al best laat was. “Sorry ik moet ophangen, ik moet nog van alles doen, en het is al best laat” zei ik en ik hing snel op voordat Edward nog wat kon zeggen. Ik sprong snel onder de douche, en rende naar beneden. Tijd om brood te smeren had ik niet, dus ik pakte direct mijn tas en rende naar de bushalte. Ik zag dat mijn bus wegreed. Fijn.. Een goed begin van een nieuwe dag..