*01

Ik kies voor Embry. Hij is de eerste jongen – op Jacob na dan – die normaal tegen me doet. Edward is zo vaag. Zoals hij me soms ineens gaat negeren op school, en allemaal boze blikken naar me toe werpt. En een paar minuten daarna is alles ineens weer goed. Nou daar zit ik niet op te wachten. Embry blijft tenminste normaal doen, met wat ik ook doe. Ik denk dat ik zo naar Embry ga om het te vertellen, dat van Edward stel ik liever uit. Ik ben bang dat ik hem kwets ofzo. Ik liep naar beneden en zag papa in de woonkamer zitten. “Pap ik ga naar buiten!” riep ik en ik wou weg lopen. “Chris stop!” riep papa en hij stond snel op. “Gaat alles nu weer goed?” vroeg hij twijfelend. “Ja ik denk het” zei ik. Papa gaf me een knuffel en liet me gaan.

Ik ging naar buiten en liep in de richting van Embry zijn huis. Onderweg kwam ik Jake tegen, maar Jake negeerde me. Waarschijnlijk door die ruzie die we vorige week hadden. Jake heeft gelijk gehad. Ik moet inderdaad een keuze maken. Ik liep door naar Embry zijn huis en ik belde aan. Embry zijn moeder deed open. “Hee Christine! Leuk om jou hier te zien!” zei ze met een glimlach. “Hee! Ik had een vraagje, is Embry er ook?” vroeg ik. “Nee, sorry. Volgens mij is hij op het strand” zei zijn moeder. “Oke, dan ga ik daar even kijken.. Bedankt!” zei ik en ik liep weg. Toen ik op het strand aankwam zag ik Embry inderdaad zitten. “Hee Em!” riep ik, maar Embry negeerde me.”Embry!” riep ik nog eens, maar hij negeerde me nog steeds. Ik ging achter hem staan en tikte op zijn schouders. Embry haalde de oortjes van zijn MP3 uit zijn oor en keek me lachend aan. “Ik had je niet gehoord” zei hij met een grijns. “Haha, dat had ik door” zei ik lachend. Embry stond op. “Wat kom je hier eigenlijk doen?” vroeg Embry verbaasd. “Ik moet even met je praten” zei ik. “Oh.. Je hebt je keuze zeker gemaakt?” vroeg hij. Ik knikte en keek hem aan. “Oh, ik snap het al, je kiest voor Edward” zei Embry treurig. “Eh nee, volgens mij snap je het niet” zei ik lachend. “Hoe bedoel je?” vroeg Embry verbaasd. “Em, ik kies voor jou.. Dat bedoel ik!” zei ik terwijl mijn wangen rood kleurden. “Serieus?” vroeg Embry verbaasd. “Is dat zo raar?” vroeg ik. “Ja, heb je gezien hoe Edward eruit ziet?” zei Embry. “Ja dat heb ik gezien…” zei ik droog. “Nou dan!” riep hij. “Embry, twee dingen. Één: jij ziet er hartstikke goed uit, en twee: het gaat niet alleen om uiterlijk, maar het gaat vooral om innerlijk” zei ik. Embry keek me grijnzend aan en sloeg zijn armen om me heen. “Dat was heel lief Chris” zei hij met een grijns. Embry boog zijn hoofd langzaam voorover en drukte zacht zijn lippen op de mijne. “Ik kan wel lief zijn” zei ik lachend. Embry en ik gingen zitten in het zand en Embry sloeg zijn arm om me heen. Zo hebben we de hele avond gezeten…

Toen ik de volgende ochtend wakker werd merkte ik dat het gisteravond laat was geworden. Ik ben echt dood moe. Ik stond langzaam op, en liep naar de badkamer om even vlug te douchen. Nadat ik daarmee klaar was liep ik naar beneden en ging ontbijten. Papa stond op het punt om naar zijn werk te gaan. “Tot vanavond Chris!” zei hij en hij liep de deur uit. “Doeg” riep ik met volle mond. Ik kreeg ineens een naar gevoel in mijn buik. Vandaag moet ik tegen Edward zeggen dat ik voor Embry heb gekozen. Ik hoop dat ik het overleef. Ik ruimde mijn ontbijt spullen op en pakte mijn schooltas. Ik liep snel naar de bushalte en ik was precies op tijd want daar was de bus al. Ik ging zitten en ik pakte mijn MP3 erbij en deed mijn oortjes in. Door de muziek werd ik kalm, en ging het nare gevoel langzaam weg.

Ik liep het schoolplein op en deed mijn MP3 uit. “Hee Chris!” riep Sasja. “Hee sas!” riep ik terug. “Was je de hele vakantie dood ofzo? Je zou me nog smsen” riep Sasja. “Ja..” mompelde ik. “Hee wat is er gebeurd?” vroeg ze verbaasd. “Zowel Embry als Edward wou dat ik een keuze ging maken” zei ik zacht. “Dat meen je niet?! En.. weet je het al?” vroeg ze terwijl ze een arm om me heen sloeg. “Ik kies voor Embry” zei ik zacht. En op dat moment kwamen de Cullens het schoolplein opgelopen. “O oh, ik peer hem” zei ik en ik rende snel de school in. “Heb je het al verteld aan Edward?” vroeg Sasja die me achterna rende. “Nee, ik durf niet” zei ik en ik vloog de meisjes wc in. “Je zult het toch een keer moeten zeggen Chris” zei Sasja die ook de wc’s binnen kwam. “ Ik weet het” zuchtte ik. Ik gooide een plens water in mijn gezicht en liep de wc’s uit. “Ga je het tijdens biologie zeggen, of ga je het nu zeggen?” vroeg Sasja. “Ik ga het nu doen, dan ben ik er tenminste vanaf” antwoordde ik. Sasja gaf me een knuffel. “Succes, en ik zie je zo wel in het lokaal” zei ze zachtjes. “Dankje” mompelde ik en ik ging Edward zoeken.

Ik zag Edward en Alice voor een lokaal staan. “Hee kan ik je even spreken?” vroeg ik. “Tuurlijk” zei Edward met een scheve glimlach. We liepen naar buiten en Edward keek me verwachtingsvol aan. “Edward..” zei ik, en ik probeerde zijn blik te ontwijken. “Christine..” zei hij. “Het spijt me echt heel erg, maar ik heb voor Embry gekozen” zei ik zacht. “Dat had ik al verwacht” zei Edward. Ik keek naar zijn gezicht en zijn blik zei alles. Ik had hem gekwetst. “Het spijt me echt” mompelde ik. “Het maakt niet uit, ik heb je een keuze laten maken, dus die nee had ik kunnen verwachten” zei hij. “Of Alice had het zien aan komen” mompelde ik. Edward keek me raar aan. “Zei je iets?” vroeg hij. “Nee hoor” zei ik snel. Zijn blik veranderde, alsof hij me wel had gehoord. “Nou ik ga maar naar mijn les” zei ik, en ik liep naar binnen. Toen ik het lokaal inliep keek Sasja met medelijden naar me. “Gaat het?” fluisterde ze. “Ja hoor” zei ik met een zwakke glimlach. De wiskunde les ging langzaam voorbij, gelukkig maar, het uur hierna had ik biologie, samen met Edward. Maar helaas, komt aan alles een einde, en moest ik naar mijn biologie les. Sasja liep met me mee.“Sms me maar als het niet wil” zei Sasja en ze liep naar haar lokaal toe. Ik stapte het lokaal in, en Edward zat al op zijn plek. Ik ging naast hem zitten en zei niks, net zoals Edward. De uren daarna gingen snel voorbij, en het was pauze. Ik had met Sasja afgesproken bij de kluisjes, zoals altijd. Ik denk dat we vandaag ergens anders gaan zitten, want ik denk niet dat ik nog welkom ben bij de Cullens.

We liepen de kantine in en Alice stormde op me af. “Ik ga alvast ergens zitten” zei Sasja, en ze ging heel snel weg. “Hoe kun je dit doen?” vroeg Alice boos. “Hoe kan ik wat doen?” vroeg ik verbaasd. “HOE KUN JE EDWARD ZO DUMPEN?” riep Alice boos. “Echt serieus! Ik dacht dat wij vriendinnen waren!” schreeuwde ze erachteraan. “Oh dus omdat wij vriendinnen zijn had ik voor Edward moeten kiezen?” zei ik boos. Alice werd even stil. “En buiten dat om, waarschijnlijk had jij dit toch al wel zien aankomen” siste ik en ik liep langs Alice, de kantine in. Alice pakte me nogal hard bij mijn arm. “Waag het niet iemand daarover te vertellen” siste ze. “Oh dus het is waar, je kunt de toekomst zien.. Grappig” zei ik met een gemene grijns. Alice haar ogen werden groot en ze keek naar de rest van haar familie. Allemaal zaten ze geschrokken naar ons te kijken. Allemaal behalve Rosalie. Rosalie had een grijns op haar gezicht en stak haar duim naar me op. Ik keek Alice weer aan. “Er is tenminste iemand van jou familie blij met mijn keuze” zei ik en ik trok mijn arm los en liep naar de tafel waar Sasja zat. “Ruzie?” vroeg Jessica met een grijns. “Ruzie met jou ja als jij je mond niet dicht houd” snauwde ik. Jessica haar ogen werden groot. “Ik houd mijn mond wel” mompelde ze. Sasja en ik keken elkaar aan en begonnen keihard te lachen. Jessica houdt dat nog geen minuut vol…