001

Ik kies voor Edward. Edward is zo lief, zo attent. En zijn familie, het zijn net broers en zussen die ik nooit gehad heb. Zelfs Rosalie, ook al is ze een bitch. Die moet je er ook bij hebben. Waarschijnlijk is ze diep van binnen wel een aardig persoon. Ik denk dat ik Edward zo ga bellen, maar eerst moet ik iets belangrijks doen. Ik moet Embry gaan vertellen voor wie ik kies. Zowel Edward als Embry hebben me deze week vaak gebeld. Ik heb de telefoontjes genegeerd, en ik heb mijn mobiel uitgezet. Embry is nog aan de deur geweest, maar hij wierp me voor deze keuze, dus ik had geen zin om hem te zien. Maar nu moet ik wel, en ik ben bang voor Embry. Bang dat ik hem kwets. Ook al kies ik voor Edward, ik zal altijd van Embry blijven houden, hij is echt heel belangrijk voor me. Maarja, ik moet kiezen…

Voordat ik met Embry ga praten ga ik eerst even op het strand uitwaaien. Even heerlijk buiten zijn, dat heb ik gemist. Ik liep rustig naar het strand en zag dat het al aan het schemeren was. Ik liet me in het zand zakken en keek uit over de zee. Het ziet er zo mooi uit, ik wou dat ik de tijd stil kon zetten, gewoon voor altijd hier blijven zitten. Dan hoef ik ook mijn keuze niet te vertellen aan Embry. “Mag ik er naast komen zitten?” vroeg iemand achter me. Ik draaide me om en zag Jake staan. “Tuurlijk” glimlachte ik. Jake plofte naast me. “En waar ben jij deze vakantie geweest? Ik heb je helemaal niet gezien!” zei Jake. “Ik heb de hele week in bed gelegen, liggen na denken over wat ik moet doen” zei ik. “Hoe bedoel je? Wat moet je doen?” vroeg Jake verbaasd. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. “Heeft Embry niks gezegd?” vroeg ik verbaasd. “Euhm, nee, hij heeft me de hele week genegeerd” zei Jake. “Jij weet zeker waarom hij dat heeft gedaan, is het niet?” vroeg Jake. “Zowel Embry als Edward heeft me gevraagd een keuze te maken” antwoordde ik somber. “DAT MEEN JE NIET?” schreeuwde Jake. “Je had me er voor gewaarschuwd, ik had moeten luisteren” zei ik. “Klopt, maar ja, niks aan te doen” zei Jake. Daarna bleef het een tijdje stil, ik was niet van plan deze stilte te verbeken. “Voor wie kies je Chris?” vroeg Jake zacht. Ik keek hem met tranen in mijn ogen aan. “Je kiest niet voor Embry zeker?” zei hij zacht. “Het spijt me” mompelde ik. Jake sloeg zijn arm om me heen. “Wij blijven toch nog wel vrienden Jake?” vroeg ik terwijl er een traan over mijn wang liep. “Omdat die twee jou een keuze laten maken, is onze vriendschap niet meteen weg” zei Jake met een grijns. “Gelukkig maar” zei ik lachend. Ik dacht aan de ruzie die we een week geleden hebben gehad. Het was maar een kleine ruzie, en volgens mij, is Jake die al lang vergeten…

Jake en ik hebben nog een hele tijd op het strand gezeten, maar het werd echt tijd om naar Embry te gaan. “Jake, ik moet gaan” zei ik en ik stond op. “Waar ga je heen dan?” vroeg hij verbaasd. “Ik moet naar Embry” zei ik zacht. Jake stond ook op. “Succes Chris” zei hij en hij knuffelde me. “Dankje” mompelde ik, en ik liep weg. Op naar Embry zijn huis.

Ik klopte op de deur en Embry deed open. “Hee” zei hij grijnzend. “Hee, kan ik je even spreken?” vroeg ik. “Tuurlijk” zei hij en hij liep achter me aan. We liepen een tijdje. Ik hoop dat ik Embry geen valse hoop heb gegeven. “Em, ik heb de hele week zitten nadenken” begon ik. “Dat was je dus aan het doen” onderbrak Embry me. “Wil je me alsjeblieft laten uitpraten?” vroeg ik aan hem, ik wou zo snel mogelijk hier mee klaar zijn.. “Sorry..” zei hij met een grijns. “Embry, is er iets?” vroeg ik. “Nee, hoezo?” zei hij met een grijns. “Nou je doet zo, zo .. raar.. “ zei ik. “Ik ben gewoon vrolijk, meer niet” zei hij. O oh.. Ik denk dat hier iets mis gaat. Ik ben bang dat Embry denkt dat ik voor hem kies. “Euhm Em, ik heb niet zulk goed nieuws voor je..” zei ik. Embry keek me verbaasd aan. “Ik kies voor Edward” stamelde ik. ”JIJ KIEST VOOR HEM?!” schreeuwde Embry. “HOE KUN JE? HOE KUN JE VOOR HEM KIEZEN?” riep hij. Hij wou nog van alles zeggen maar ik onderbrak hem ”HOE KUN JIJ MIJ LATEN KIEZEN TUSSEN TWEE PERSONEN? TWEE PERSONEN DIE VEEL VOOR ME BETEKENEN!” schreeuwde ik terug. “Die eikel betekent helemaal niks voor je” siste hij. “Daar heb je het mis! Als Edward niks voor me betekend had ik wel voor jou gekozen” riep ik naar hem. Embry werd nu echt pissig. “Jij…” begon hij, maar ik had geen zin om nog langer te luisteren. “Ik heb hier geen zin in Embry, ik ga” zei ik en ik liep weg. “Als je maar niet denkt dat Jake achter je keuze staat!” riep Embry naar me. Ik draaide me om en begon te grijnzen. “Ik heb al lang met Jake gepraat, jammer joh!” riep ik en ik ging naar huis. Ik voelde me zwaar klote. Ik deed wel alsof het me niks kon schelen, maar eigenlijk baal ik echt. Ik ga Embry missen…