Cinderella #Two.

Samen liepen we verder, arm in arm door de winkelstraten. Tot ik plotseling aan iets dacht. ’Ik heb helemaal geen schoenen!’ zei ik helemaal in paniek. Meteen trok Brooke me mee aan mijn arm, we liepen de eerste de beste schoenwinkel binnen. Ik stond nog maar pas stil om alle schoenen één voor één te keuren of Brooke trok me al weer mee. ’Deze zijn perfect ik zag ze hier vorige week staan, maar ik had geen gelegenheid om ze te kopen’ met een glimlach keek ze me aan ’maar nu wel’. 'Echt? Dat meen je niet!' 'Jawel' antwoordde ze knikkend. 'Dankje, dankje! riep ik weer blij. Ik keek naar de schoenen, ook die waren perfect. Net alsof ze gemaakt waren met oog op de jurk. Ik kon het niet laten om naar de prijs te kijken en je hoor, ook de schoenen kostten onmenselijk veel geld. 'Euhm Brooke?' 'Ja?' ze keek vragend naar me op. 'Heb je de prijs bekeken toen je de vorige keer hier was?' vroeg ik voorzichtig. Ze haalde de schoenen uit hun doos en antwoordde: 'Ja hoezo?'. Verbaasd keek ik haar aan. ’Die kan ik toch nooit terugbetalen!’ antwoordde ik wanhopig. ’Maar dat hoeft ook niet je krijgt ze cadeau.’ 'Dat kan ik toch niet aannemen' sputterde ik tegen. ’Dat kan je wel en dat doe je ook. Kom pas ze eens dan kunnen we betalen en dan naar huis’ Haar toon verraadde dat ze geen tegenspraak duldde, dus deed ik wat ze vroeg en ik schoof de schoenen aan mijn voeten. Alsof het zo voorbestemd was, zaten ook de schoenen als gegoten. Ik maakte een rondje door de winkel, om uit te vinden dat ze niet eens pijn deden aan mijn voeten. Dit kon toch allemaal niet, alles ging goed vandaag. Ik liep terug naar Brooke die lachend met haar creditkaart zwaaide.

’Kom je nog even binnen?’ vroeg ik bij mijn thuis aangekomen. Brooke knikte en samen liepen we naar binnen. Na mijn mama gegroet te hebben, liepen naast elkaar de trap op naar mijn kamer.
Zorgvuldig borg ik mijn jurk en schoenen weg en ik ging naast Brooke zitten die op mijn bed zat en door mijn beperkte voorraad make-up ging. ’En welke make-up doe je morgen op?’ vroeg ze. ’Geen?’ vroeg ik en ik zette me naast haar. 'Momentje' zei ze. Ze boog over het bed naar haar handtas en hield die toen ondersteboven over haar schoot. Alle make-up die je je kon inbeelden viel eruit. Van mascara tot fond de teint. ’Heb je een make-up winkel overvallen of zo?’ vroeg ik lachend. ’Nee ik heb een bezoekje gebracht aan mijn ma haar badkamer’ grijnsde ze. Haar mama werkte in een make-up winkel en ze kreeg dikwijls gratis stalen mee om te testen of gewoon zomaar. ’Dus wat ga je morgen opdoen?’ ze keek me aan en hield dan eens een kleur van dit en dan eens een kleur van dat omhoog. ’Liefst niet te veel’ ’Ok dan’ ze nam een heel erg duur uitziende mascara en dito oogpotlood en legde die op mijn bed. Daarna zocht ze nog wat tussen de stapel make-up om tenslotte nog een lichtroze lipgloss uit te kiezen. ’Zo dat is het, tenzij je meer wilt?’ ’Nee het is goed zo.’ antwoordde ik. 'Je bent echt zo'n goed vriendin he' zei ik en ik omhelsde haar voor de zoveelste keer die dag. ’You’re welcome, maar nu moet ik door’
’Morgen kom ik je helpen om je klaar te maken’ zei ze en ze liep de straat op.
Ik zwaaide nog even naar haar en liet toen de deur dicht vallen. In gedachten verzonken, liep ik naar boven. Ik zette mijn radio op, maar welk liedje op was, hoorde ik niet. Het enige waar ik aan kon denken, was de volgende dag, aan het weerzien met Joe. Met die gedachte en mijn kleren nog aan, viel ik in een diepe slaap