Best Family Ever.

Het was moeilijk om toe te geven maar Alice had goed werk geleverd. De jurk die ze met Rosalie had uitgezocht was prachtig. Het was allemaal tot in de details geplant. De jurk die paste bij de ketting, de diamanten haarband en de krullen in mijn haar. Ik had het moeten zien aankomen, ik had moeten weten dat als Alice iets deed, er niets fout kon gaan. Emmett was zich snel gaan omkleden en mijn vader was beneden aan het ijsberen, enkel wist ik niet precies waarom. Ik zuchte luid, als teken aan Alice dat ik hier weg wou.
“Nog niet… eerst moet iedereen er zijn…” Lachte ze. Ze leek er plezier in te hebben om mij gekweld te zijn. Ik zuchte nog eens. Ik keek nog een keer naar mijn weerspiegeling. Mijn haar leek blonder in dit licht, trekje van papa.
“Ruik je dat…” zei Alice opeens. Ik trok mijn neus op en deed mijn best om te ruiken wat ze bedoelde. Ik rook parfum, de geur van de madeliefjes in mijn haar en… Jacob!
Ik gniffelde en ze glimlachte weer. “Mag ik nu gaan?”
Ze schudde haar hoofd. Ik gromde kwaad en keerde haar mijn rug toe. Ik zou wraak nemen, maar hoe… Ik bedacht allemaal plannen: chocomelk over mijn jurk gooien, mijn haar in de war doen of misschien gewoon met Jasper gaan lopen. Ik keek over mijn schouder om te zien of dat ze me volgde en het antwoord was duidelijk ja. De frons op haar gezicht en de woede in haar ogen brandde op mijn huid. Ik grijnsde gemeen naar haar en keerde me terug om.
Papa? Alsjeblief, ik wil naar beneden!

Edwards POV:
Ik probeerde haar smeekbeden zoveel mogelijk te negeren, maar Alice liet dat niet toe. Ze verstoorde iedere keer Nessies gedachten keek me dan kwaad aan vanuit haar visioen. Ze wou de verrassing hoog houden, maar veel was er niet meer aan, want iedereen had de jurk al gezien. Alice had er zo een rumoer van gemaakt dat we allemaal in het midden van de nacht naar de jurk waren gaan kijken. Alice had ons ontdekt, ons allen een preek gegeven van een uur of 2 en was dan de kamer uit gelopen. Ik grijnsde bij die herinnering en Alice maakte haar visioen een stuk erger. Ze plande een moord op me als ik niet stopte.
Bijna iedereen was er. Iedereen van ons en de weerwolven, behalve Leah. Jacob zat in de hoek van de kamer, niet echt op zijn gemak. Hij staarde voor zich uit en negeerde iedere vraag die hem gesteld werd. Ik probeerde de kwelling in zijn gedachten niet te horen, maar hij zag af. Ik had nooit durven toestaan dat een wolf verliefd zou worden op mijn kleine meisje, maar het lot had daar anders over beslist. Ik zou blij moeten zijn, blij dat hij eindelijk afstand had kunnen nemen van Bella, maar nu was Nessie het grote probleem. We hadden geweten van het eerste moment dat ze ingeprent waren, maar niet dat zijn liefde voor haar zo snel zou komen. Iedere van ons zat te wachten op de dag dat Nessie zou wakker worden en zou zien dat ze van hem hield, behalve ik. In die korte tijd had ik een enorm respect opgebouwd voor hem en zijn roedel, maar de gedachten dat hij haar pijn zou kunnen doen maakte me misselijk. Mijn ogen gleden naar Emily die, zoals verwacht, bij Sam stond. Zijn armen om haar middel waren een teken van bescherming, maar het litteken op haar gezicht was net het omgekeerde. Ik bedacht me dat zo iets bij Renesmee zou kunnen gebeuren en gromde naar mezelf.
Is iedereen er?
Alice’s gezichte kwam van om de hoek, een grijns groter dan haar gezicht aankon. Ik keek om naar Jacob en dan terug naar haar en knikte. Ergens, hoopte ik dat zij hem zou kalmeren, al was het maar een beetje. Ik hoorde de opgeluchte zucht van Nessie en een grom van Alice. Ze had proberen om haar heen te glippen en was gestruikeld. Ik glimlachte en werd wakker geschud door een hand die zich in die van mijn plaatste. Haar bruine haar was duidelijk onder handen genomen door Alice en haar witte jurk hing zwierig om haar middel. Ik glimlachte naar haar en fluisterde,”Je ziet er prachtig uit…”
Ze gniffelde en liet haar hoofd tegen m’n arm leunen,”Jij ook…”
“Moet dat nou echt?” Renesmee moest duidelijk weer iets doen waar ze helemaal geen zin in had en was alweer wraakplannen aan het maken in haar hoofd. De lichten werden gedimd en een spot werd op het einde van de trap gericht. Ik volgde het licht naar de plek van waar het kwam en lachte. Emmett had zich via de kasten omhoog geworpen hing als een spin aan het plafond, de lamp tussen zijn handen geklemd. Ik kon mezelf niet weerhouden om weer eens naar Jacob te kijken. Zijn ogen fonkelde en hij hunkerde naar een blik van haar. Ik zuchte en keek voor me. Heel voorzichtig en veel te traag naar Alice’zin kwam ze in de cirkel van het licht. De diamanten in haar haren en om haar nek weerkaatste en deden de kamer meer oplichten. Ieders gedachten was vol bewondering en dan vooral die van de wolf in de hoek. Ik hoopte enkel dat hij niet zou gaan kwijlen, want dat mocht hij zelf opkuisen. Bella kneep zacht in mijn hand zodat ik naar haar neer keek. Ik kon bijna zeker weten dat als ze zou kunnen huilen, ze het gedaan zou hebben. Haar ogen glansde in de weerkaatsing van het licht en haar lippen zaten in strakke lijn. Het beeld van haar daar in het centrum van het licht, de blos op haar wangen lieten me herleven. Iedere keer ik vergat waarom ik hier was, keek ik naar haar en haar moeder en de wereld zag er opeens niet meer zo duister uit. De lichtjes in haar ogen, de glimlach om haar mondhoeken en die blik die meer zei dan duizenden woorden. Haar ogen gleden naar Jacob en ze lachte naar hem, een klein glimlachje dat zijn hart deed versnellen voor een seconde. Zijn hoofd printte ieder deeltje van haar in zijn herinneringen voor eeuwig, voor het geval hij haar zou verliezen. Ik keek weer even weg van Nessie en keek naar Jacob die me nu ook aan keek. Zijn ogen hadden die zelfde twinkel, enkel sterker. Snel, keek hij schuldig weg en verschool zich terug in het duister. Emmett kwam met een knal neer op de grond en liep op haar af. Hij had met wat linten de lampen vast gemaakt en was er van overtuigd dat ze het zouden houden. Hij nam haar op van de grond en tolde haar in het rond. Ze lachte en verschool haar gezicht tegen zijn sweater.
Beste familie ooit… dacht ze.
Hij zette haar terug neer en de lichten gingen weer aan. Als een aanval, stormde iedereen op haar af, met het idee om haar ene gelukkige verjaardag te wensen te complimenteren op de jurk. De trots in Alice werd met de seconde groter, terwijl ze naast Nessie stond om de complimenten op te vangen. Er waren maar 3 mensen die niet bij de massa stonden. Ik en Bella en …. Jacob.