Uitverkoren en gedwongen~

Kaiya?! Kaiya! Kaiya word wakker! Ze draait zich om. Het zweet breekt uit. Je moet wakker worden! Hoort ze een stem in paniek roepen. T-tamasine? B-ben jij dat? Allemaal gedachten flitsen door haar hoofd. W-waar ben je? Wilt ze roepen. Waar ben je ik kan je niet zien! De duisternis het sleurt me mee, het zuigt me op! Ik wil je zien! Ze word maar niet wakker hoort ze nog een stem zeggen. Nee! Hou op! Ik ben wakker! Ik zie jullie alleen niet! Wacht...ben ik wel wakker?! Waar ben ik? Wat is dit voor plek?! Ik wil jullie zien! Mina! Aya! Saki! Tani, waar zijn jullie?! Kaiya! word helder! Hoort ze weer een andere stem roepen. Ik ben wakker! Luister naar me! Ik ben helder! Ik hoor wat jullie zeggen! De gedachten tollen door haar hoofd heen. Laat dit ophouden!

...

O! Kijk ze komt bij! Voorzichitg doet Kaiya haar
ogen open. Het kost haar veel moeite maar het is het waard. A-aya? Ben jij het? Zegt ze zwakjes. Kaiya! O gelukkig! Je bent wakker! Kaiya sprijd haar ogen. Tamasine? Tani? Saki en Mina? Waar waren jullie? IK was bang, ik voelde me alleen en in de steek gelaten. Het was duister, ik kon niks zien! We waren de hele tijd bij je Kaiya! Zegt Tani verbaasd. Je werd maar niet wakker. Ja, vult Saki aan. Ik dacht haast dat je dood was. Maar je bent erg sterk, zegt Mina. Voorzichtig gaat Kaiya zitten. Au! Mijn hoofd doet zo pijn. Hoe kan dat? Hij bonkt helemaal. Je hebt een zware dag gehad, zegt Tamasine behulpaam. Ik til je wel naar huis. Hij pakt Kaiya vast en tilt haar op. Kaiya's hoofd word rood Tamasine kijkt haar aan. Het enige dat jij nu nodigt hebt is rust. Daar lopen ze dan. Samen. Dit kan niet waar zijn, denkt Kaiya. Ik moet nu wat zeggen tegen hem. Anders kom ik zo saai over. Ehm... Tamasine legt zijn vinger op haar mond. Zeg maar niets, zegt hij. Je moet rusten. Doe je ogen maar dicht we zijn zo thuis. Kaiya's ogen schitteren. Dit is vast een droom. Als dit een droom is wil ik voor eeuwig blijven slapen. Ze legd haar hoofd tegen zijn borst en doet haar ogen dicht.

W-waar ben ik? Kaiya gaat zitten. In een bed? Wow! En nog een luxe ook! Mijn hoofdpijn! Het is weg! En Tamasine... Was ik maar niet wakker geworden. Kaiya kijkt om zich heen. Hoe kom ik hier terecht? Waar ben ik?! Bij mij thuis zegt Tamasine die in de deuropening staat. Hij draagt een dienblad met een ontbijtje erop. Heb je lekker geslapen? Zegt hij met een glimlach. Kaiya begint te blozen en trekt de dekens meer naar haar toe. Hoe lang stond je daar al?! Zegt ze in paniek. Vanaf het begin dat je wakker werd, zegt hij met een grijns op z'n gezicht. Kaiya's geziht word knalrood. Ze begint aan de dekens te vrummelen. Ik eh..ik eh... Tamasine lacht vriendelijk en komt naast haar zitten. Een pluk waait voor Kaiya's ogen. Ze vrummelt eraan. Ik ehm... ehm... lekker weertje vandaag hè?! Tamasine begint te lachen. Tja onze wereld bestaat nu eenmaal uit wolken en de zon schijnt er meestal. Hij veegt de pluk waar Kaiya aan het vrummelen is weg achter haar oor. Het zonlicht schijnt door de gordijen heen. Het gezicht van Tamasine kijkt haar vriendelijk aan. Ik moet dichterbij komen denkt ze. maar een klein beetje... Ze sluit haar ogen en komt dichterbij. Tamasine kijkt weg. Weetje? Zegt hij. Ik weet hoe je je voelde. Kaiya doet haar ogen weer open. ehm..Wat? Toen je flauwviel. Ik weet hoe het er taan aan ging. Je voelde je leeg. Alsof je in steen was veranderd. Alsof je bevroren was en nooit meer kon ontdooien. Ik heb dat ook gehad. Kaiya's ogen worden groot. O,nee! Ze heeft nog helemaal niet verteld over haar droom. Over dat ze de blauwe maan zag! Ze bijt op haar lip. Hoe moet ze dit nou gaan vertellen? Wedden dat Niemand me zou geloven?! Ooit, begint Tamasine weer. Was ik een normale angel. Gewoon net zoals jij. Ik was gelukkig en had veel vrienden. Ik speelde overal rond. Twee jaar later, was er een beslissing genomen op de beschermwolk. Niemand beschermden onze wereld. Er kon zo iets gebeuren. Er werd een verkiezing gehouden. Ik deed er niet eens aan mee. Maar...ik zag hem. De blauwe maan. Hij keek me aan. Ik hoorde zijn stem. Tamasine! Een verkiezing is niet nodig, want ik weet al wie mijn beschermer word. Ik werd gekozen, en ben nooit meer terug gekeerd. Tamasine's ogen beginnen te prikken. Ik wil dit helemaal niet! Zegt hij. Kon ik maar normaal zijn! Iedereen denkt dat ik stoer en geweldig ben! Kijk daar heb je de jongen die gekozen is door de blauwe maan! Zou hij ons ook beschermen?! Ik hoor het de andere angels nog zeggen. Er rolt een traan over zijn wangen. Hij kijkt Kaiya weer aan. Ik bescherm je Kaiya! Ik bescherm je!