You Want Some Blood?

“Jazz?”
We keken beiden om naar de deur opening, waar Bella’s stem weerklonk.
“Ga je mee jagen?”
Ik keek hem vragend aan, maar hij schudde zijn hoofd,”Ik kan er tegen.”
Bella twijfelde, maar gaf hem toch een knik en verliet de kamer.
“Je kan er tegen he?” zei ik achterdochtig.
Hij keek me berekend aan, hij kende me te goed. Hij wist dat ik iets zou doen, maar nu zocht hij nog wat. Ik stond op van mijn bed, liep naar mijn bureau en nam er een schaar uit. Zijn ogen werden groot van angst en zijn adem bleef hangen in zijn keel. Ik bracht het naar mijn vinger, mijn ogen strak op hem gericht en maakte een snee. Een druppel bloed glom op mijn vingertop en dreigde naar benden te lopen. Ik keek niet van hem weg, maar hij reageerde niet, dus ging ik naar hem toe.
Zijn ogen volgde me, maar geen seconde keek hij naar het bloed enkel in mijn ogen.
“Wat doe je nou?” zei hij onder zijn adem, zacht en ingehouden.
“Ik test of je het aan kan bij me te zijn…”
Hij slikte.
Ik bracht mijn bebloede vinger binnen zijn gezichtsveld en duwde het tegen zijn lippen. Nog steeds bewoog hij niet, maar liet het bloed gewoon branden op zijn lippen. Heel voorzichtig likte hij het weg en zijn ogen veranderde van kleur. Het goud vervaagde naar licht zwart. Ik slikte, maar ik was niet bang.
Ik zoog het bloed op en hield voor de zekerheid mijn vinger bij mijn lippen.
“Kan je het aan?” mompelde ik.
Hij wachtte even, maar knikte uiteindelijk. Ik haalde voorzichtig mijn vinger van mijn mond, maar liet met opzet wat aan mijn lippen hangen.
Ik keek hem betekenis vol aan en hij wist wat ik bedoelde. Ik boog naar voor en kuste, met alle voorzichtigheid zijn lippen. Hij was zijn grip verloren en likte het bloed van lippen weg.
“Lekker?” vroeg ik voorzichtig. Hij knikte,”Krijg ik nog wat?”
Daar had ik niet op gerekend. Ik twijfelde, maar hij mijn hand al in die van hem en bracht het naar zijn lippen. Hij kuste het bloed weg, zijn ogen strak op me gericht. Angst begon eindelijk op te komen, maar ik hoopte dat hij het niet merkte. Ik hoorde Alice beneden aan de deur, ze had gezien wat ik van plan was geweest en wat Jazz nu plande in zijn hoofd. Mijn angst werd groter. Ik probeerde mijn hand uit zijne te trekken, maar hij was te sterk.
“Jazz?” hijgde ik, “laat los”
Zijn ogen werden zwarter.
“Jazz, laat haar gaan…” schreeuwde Alice die in de deuropening was verschenen. Met een teken van zijn hand, hield hij haar op een afstand. Hij sloot zijn ogen, slikte voor een laatste keer het bloed door en haalde mijn hand van zijn lippen weg. Ik verstopte hem snel onder mijn laken en hoopte dat hij niet meer rook.
Alice keerde zich om, wierp me half kwade, half ongeruste blik en rende terug naar Bella en Edward buiten.
Hij deed langzaam zijn ogen terug open en staarde me aan. Zijn ogen waren half zwart, half rood.
“Het spijt me…” zei hij zacht, maar spijt hoorde ik niet.
“Lekker ontbijtje?” zei opeens mijn moeder, die de kamer binnen kwam.
Ik knikte en Jasper haalde nog snel een stuk brood van de schaal en gaf hem aan hem,”Erg Danku…”
De dubbele betekenis in zijn stem was erg te horen, maar mijn moeder zou het nooit begrijpen. Ze verliet snel de kamer, zodat we alleen konden zijn.
“Je kan het echt…”
Hij knikte,”Als ik me focus kan ik erg sterk zijn, misschien wel sterker dan Emmett…”
“Ik dacht dat je hem niet kende…”
Hij lachte maar het was nog niet echt overtuigend. Hij nam een hap van het brood en gaf de rest aan mij.
“Waarom eet je dat?”
“Om jou smaak weg te laten trekken, de brood laat mijn keel niet branden naar meer.”
Ik knikte alsof ik het begreep, maar ik had geen idee waarover hij het had.
“Krijg ik nog zo’n kus?” vroeg hij lief, toen hij zichzelf terug onder controle had.
Ik knikte, keek even of mijn vinger nog bloede maat toen ik zag dat hij gestopt was, klemde ik mijn handen in zijn haar.
“Wie heeft er nou een kerk nodig?” mompelde ik.
Hij grijnsde, kuste mijn lippen en liet me duizelen.
“Flinke vampier…” grijnsde ik en viel in zijn armen, voor nog een kus.