Part fortythree - epilogue

'Lily, schiet op!' hoorde ik Jacob roepen. 'Straks begint de bruiloft zonder jou!' Ik glimlachte. 'Ik kom eraan!' Snel trok ik nog mijn zwart met roze jurk recht, frummelde wat aan mijn haar en ging toen de trap af, naar beneden. Jacob zag er adembenemend uit in zijn zwarte pak. Hij keek me bewonderend aan. Opeens verlegen sloeg ik mijn ogen neer. Ik voelde zijn zachte lippen op de mijne. 'Je ziet er prachtig uit.' 'Dankjewel, Jacob.' Hij stak galant zijn hand naar me uit. 'Zullen we gaan, schone dame?' Ik grijnsde en pakte zijn hand. 'Het genoegen is geheel aan mijn kant, mijnheer.' Jacob en ik gingen iets vroeger weg, omdat we ''even iets moesten bespreken met Oude Quil'', hadden we gezegd tegen Charlie en Renée. Bella en Edward wisten inmiddels wat er gebeurd was. Het was Edward wel duidelijk geweest toen hij de twee gaatjes in mijn hals zag, en mijn gedachten hoorden. En natuurlijk had hij het tegen Bella verteld. Gelukkig had die haar mond gehouden tegen Charlie en Renée. 'Lily.. wauw!' Renée keek me trots aan. Ik glimlachte. 'Charlie! Kom naar je mooie dochter kijken!' Al snel hoorden we Charlie's zware voetstappen. Jacob legde zijn arm om mijn middel, en ik keek naar hem op en lachte naar hem. 'Lily..' Ik keek naar Charlie en zag dat hij waterige ogen had. 'Je bent mooi. Ik ben trots op je.' Ik knikte lachend en legde toen mijn arm ook om Jacob's middel. 'Laten we gaan, prins op het witte paard.' We liepen naar de deur. Ik keek over mijn schouder en zag Charlie en Renée ons glimlachend nakijken. 'Tot straks!' riep ik ze toe. Ze zwaaiden nog even, en toen ging de deur dicht. Ik genoot van de buitenlucht. De hemel was blauw met een enkel wolkje aan de lucht. Ik wees ernaar. 'Ik hoop dat dat wolkje geen problemen gaat veroorzaken.' Jacob grijnsde en kuste me op mijn neus. 'Het is nog steeds Forks.' Plots keek hij me met puppyoogjes aan. 'Mag ik rijden?' Ik moest erg lachen om dat gezicht en gaf toe. 'Niet te hard.' waarschuwde ik hem. Weerwolven hadden net zo'n zwak voor snelheid als vampiers, al gaven ze dat niet graag toe. We waren in twee minuten bij Jacob's huis. Ik zag door het raam de rest van het roedel, Billy en Oude Quil al zitten. In het begin had ik een hekel gehad aan Oude Quil, maar ik begon steeds meer respect voor hem te krijgen. Toch wilde ik vandaag wel antwoorden op al mijn vragen. Ik wist zeker dat Oude Quil die kon geven. Ik opende de deur en werd meteen van alle kanten bekeken en bewonderd. Hoe kon het ook anders, in een huis vol mannen. 'Ja, jongens, ik weet dat ik er mooi uit zie. Maar daar ben ik hier niet voor.' 'Natuurlijk.' zei Oude Quil. Jacob ging in de laatste stoel die over was zitten, en ik ging op zijn schoot zitten. 'Wat wil je weten, Lily?' Ik probeerde te bedenken welke vraag ik als eerste wilde stellen. Ik knikte. 'Hoe kan het dat Jacob niet... dood is?' Oude Quil glimlachte wijs. 'Simpel, Lily. Het is een van je krachten.' 'Wat?' Ik keek hem niet-begrijpend aan. 'Je kunt overleden mensen weer levend maken. Je hebt dan niet geoefend, maar je krachten hebben zich ontwikkeld. Je zult er over een tijdje nog wel een paar ontdekken. Ik ben trots op je, Lily. Je zult een goede leidster worden. Wil je ons leiden, Lily?' Ik schudde mijn hoofd. 'Hoe was ik zo snel genezen van het gif?' 'Dat komt gedeeltelijk door Jacob en gedeeltelijk door je krachten. Jacob had een groot deel van het gif uit je gezogen, en het kleine beetje dat je nog in je had werd afgestoten door je krachten.' Ik knipperde met mijn ogen. 'Dat is...verrassend.' 'Maar.. weet U misschien hoe Dixon - de vampier - me gevonden heeft?' Oude Quil knikte. 'Tahnee Nova was een verrader. Ze had stiekem contact met Dixon en vertelde hem waar je was. Wie hem getransformeerd heeft, weten we niet.' Ik dacht hier even over na. Het was best wel apart allemaal. Ik had nu antwoord op al mijn vragen, maar kon ik een antwoord geven op de vraag van Oude Quil. Ik voelde een kus op mijn hoofd en ik wist het antwoord. 'Ja, Oude Quil. Ik wil jullie leiden.' De oude man begon te glimmen. 'Ga nu maar naar de bruiloft. Straks komen jullie te laat.' Ik knikte. 'Dankjewel, Oude Quil.' Hij glimlachte naar me. 'Niets te danken, prinses.' Een half uur later zaten we in van die vervelende buitenbankjes, te kijken naar hoe Edward en Bella elkaar eeuwige trouw beloofden. Ik heb het niet bewust meegemaakt, al weet ik wel dat Bella er prachtig uitzag. Edward vast ook wel, maar dat was niets nieuws. Gelukkig woonden we in Amerika, dus het duurde maar heel kort. Al snel hoorde ik: 'Dan verklaar ik jullie nu tot man en vrouw. U mag de bruid kussen.' en zag ik het paar elkaar gelukkig aankijken. Ik glimlachte. Misschien stonden Jacob en ik daar ook eens...ooit. Als hij het zou willen. Maar eerst zou ik me moeten concentreren op het leiden van de Quileutes. Ik grijnsde en bedacht mezelf dat ik Embry en Quil straks bevelen kon geven en haalde hun beteuterde gezichten voor me. 'Iets te drinken, schone deerne?' Jacob keek me grijnzend aan. Ik grijnsde terug. 'Je bent zo sexy als je grijnst.' 'Jake..' Hij keek schichtig om zich heen en pakte me toen bij mijn hand. 'Ik hou van je, Lily, en ik wil je nooit meer laten gaan. Als jij wilt trouwen om ons lot dubbel te bezegelen, doe ik dat voor je.' Ik grijnsde breed en kuste hem. Mijn leven was eindelijk op orde.