Part fortyone - jacob's death

'Jake, nee - wat doe je nou, man?' hoorde ik Embry en Quil zeggen. 'Je kunt haar niet redden, Jake, en als je dat wel lukt, zul je zelf doodgaan.' Ik ging door. Ik ging liever zelf dood dan Lily te zien sterven. Het roedel leek door te hebben dat ik niet van plan was te stoppen, en probeerden me te helpen. Sam voelde Lily's pols. Embry en Quil gingen door met het opruimen van de vampier en Paul en Jared letten erop of Lily wakker werd. Ik deed wat ik moest doen en voelde het gif langzaam bij mezelf binnenkomen. Het leek of mijn bloedbanen in brand stonden en de tranen sprongen in mijn ogen, maar ik bleef doorgaan. Voor Lily. Lily begon geluid te maken, te ademen, Sam voelde een sterkere pols. Ik sloeg dankbaar mijn ogen ten hemel. Toen opende Lily voorzichtig haar ogen en begon het gif bij mij in te werken. Ik duwde mezelf van Lily af en viel op de grond, maar ik kon niet meer opstaan. Ik kon niet bewegen, en alleen nog maar kreunen van de pijn. In mijn ooghoeken zag ik dat Lily bijkwam en rechtop ging zitten. Hoe kon ze zo snel erbovenop zijn? Het maakte allemaal niet meer uit. Ik had Lily gered en ik ging nu zelf dood. Een heldhaftig offer. Ik zou haar gaan missen. Ik keek omhoog naar de zon, die nu wat feller scheen en kneep mijn ogen samen. De zon leek samen te smelten met een vaag licht in de verte. Over een aantal jaar zou ik Lily weer zien, dan zouden we weer bij elkaar zijn. En alles zou goed zijn. Het licht kwam dichterbij en het slokte me op. Vlak voordat ik weg zakte, zag ik het meest hemelse gezicht van de wereld boven me verschijnen. Ik glimlachte flauwtjes. Dat was een goed beeld om mee te sterven.