Part forty - let her go, jacob

Ik gebruikte mijn poten, maar ik weet niet wat ik ermee deed. Ik kan hem ermee gekrabd hebben ik kan hem hebben geslagen, maar ik weet het niet meer. Ik zag alleen maar een waas voor mijn ogen - of waren het tranen? - en ik dacht alleen maar aan Lily. Ze mocht niet dood zijn. Ze kon niet dood zijn. Wanhopig krabde, sloeg en beet ik de vampier zoveel als ik kon, maar ik hoorde geen reactie. Ik keek de vampier aan en zag hem met een mengeling van emoties naar me kijken. Plots werd ik me weer bewust van wat er om me heen gebeurde. 'Bloedzuiger!' wilde ik roepen, maar alles wat uit mijn mond kwam was een woedende grom. Ik beet hem in zijn nekvel, en vlak voordat ik zijn hoofd van zijn romp scheurde, hoorde ik hem nog meisjesachtig gillen. Ik zag de rest van het roedel aankomen en ging verder met waar ik mee bezig was. Ik scheurde de vampier in stukjes. Arm, arm - been, been, romp. Ik liet de anderen hem opruimen, veranderde terug in mijn menselijke vorm en haastte me naar Lily, die alles wonder boven wonder nog had meegemaakt. Ze balanceerde zo te zien op het randje van dood en levend. Ik liet mijn hand over haar gezicht glijden. Ik miste haar nu al, nu ze er al half niet meer was, met een voet in het rijk van de doden. 'Lily, laat me niet in de steek.' smeekte ik haar wanhopig. De enige reactie die ik kreeg was een schokkerige hand. Ik pakte hem vast. Ik voelde Sam's hand op mijn schouder. 'Je moet haar loslaten, Jake. Je hebt alles gedaan wat je kon.' Ik keek naar haar, en ik wist wat ik kon doen, ik wist dat ik van haar hield met heel mijn hart. 'Nee, Sam.' Ik keek over mijn schouder naar hem, en ik wist zeker dat de vastberadenheid in mijn ogen te lezen was. 'Nog niet alles.' Toen boog ik me over Lily heen en begon het gif uit haar hals te zuigen.