♥. I will show you my sunbeams. ♥ #15

Dagen verstrijken en Kakashi wordt niet waker. Het zijn vreselijke dagen. Ik durf Sasuke niet meer onder ogen te komen. Bang dat hij in mijn ogen leest wat ik voor hem voel. Ugh. Ik walg van mezelf. Het voelt alsof ik mijn vriendin verraad en ook mijn vader. En dan is er nog de grote kans dat Sasuke mij niet eens ziet staan.
Ineens lijkt er wel een knop bij me om te gaan. Als Kakashi me hier zou zien zitten, zou hij me wat aandoen! Doorgaan, doorgaan en nog eens doorgaan. Niet treuren, maar actie! Dat zijn zijn woorden.
Ik sta op van mijn stoel in de wachtkamer en begin naar buiten te lopen. Ik ga eerst naar Sakura’s huis. Ik hoef niet eens aan te bellen: Sakura heeft me al gezien.
‘Sayuri! Wat doe jij hier? Is er nieuws?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, niks.’
Sakura’s gezicht versombert. ‘Oh…’
Ik glimlach. Typisch. Kakashi is echt zo iemand waar je heel snel om gaat geven.
‘Maar ik kwam om te vragen of je meegaat.’
Sakura kijkt me verbaasd aan. ‘Waarheen?’
Ik glimlach. ‘Het trainingsveld. De Chuunin examens zijn al over drie weken.’
Sakura kijkt me verbaasd aan. ‘Wil jij ons les gaan geven?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik kan jullie vast wel iets leren.’
Sakura begint te grijnzen. ‘Te gek! Ik pak even wat spullen en dan kom ik eraan. Ten minste, ik neem aan dat we weer naar jullie hut gaan?’
Ik knik. ‘Jep.’
Sakura grijnst. ‘Oké, dan kom ik zo eh…’
‘Naar de poort.’
Ze knikt. ‘Oké, tot zo!’ En ze racet naar binnen.
Grijnzend loop ik naar Sasuke’s huis toe maar ik kom onderweg Naruto al tegen.
‘Hé! Naruto!’ roep ik.
Naruto draait zich om. ‘Sayuri!’Hij rent naar me toe. ‘Is er…?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Niks veranderd. Maar…’
En ook aan hem leg ik uit wie, wat, hoe en waar. Hij begint te grijnzen. ‘Te gek! Ik ben over een half uur bij de poort!’
Lachend geef ik hem een aai door zijn bol. ‘Zo mag ik het horen! Tot zo!’ En ook hij racet weg.
Dan haal ik diep adem. Alleen Sasuke nog…