It's all a Lie. 5

'yep,' antwoord hij, verder niks. Typisch Alex. 'Wat is er met Rose?' vraag ik, nu bezorgd. Hij lacht. Ik smelt. 'Euhm... Niks, tenz-' Ik laat hem niet uitspreken. Nieuwschierigheid heeft bij mij altijd de bovenhand. Hoezo, dat is cliché? 'Jawel! Er is wel iets! Je smst naar Rose! Normaal doe je dat nooit en-' nu onderbreekt hij mij. 'Winter! Kalmeer! Je draait weer door.' Hij lacht weer. ik zucht. 'Wat is er dan met haar?' Ik zie hem glimlachen. 'niks, zoals ik al zei. Maar, volgens mij, is het niet onlogisch dat je naar elkaar smst als je koppel bent niet?' Auwch! dat deed pijn. Dat is de tweede keer. ' Euhm Alex, zeg snel wat je te zeggen hebt want ik heb mama beloofd dat ik op tijd terug zou zijn.' Ik heb mijn moeder juist niks beloofd maar dat moet die Stomme hartenbreker niets van weten. Aangezien hij niks zegt maar weer ijverig aan het smsen is spurt ik weg.
Op weg naar huis vecht ik tegen de tranen. Rose en Alex. Alex en Rose. Het klínkt niet eens goed.