It's all a Lie. 1

Truth Hurts.

Ik geloof niet in toeval. Op een uitzondering na dan. Dat is dat toevallig de winter mijn favoriete seizoen is en dat ik toevallig op de dag dat de winter begint, geboren ben. En ondanks dat, geloof ik níét in toeval.
De winter is een prachtig seizoen. de sfeer, De gezelligheid... Ondaks dat deze winter prachtig was, was het voor mij de ergste winter ooit.


Mijn hart stond even stil toen ik het zoenende koppelde naast de schaatsbaan op de markt zag.

Daphne en Alex.

Het leek wel of ik in duizend stukjes werd gescheurd. Het kon niet. Het mocht niet. Ik staarde ze na toen ze hand in hand richting een kraampje liepen.

Het was de eerste dag van de kerstvakantie en Alex had al bijna een week niks meer tegen me gezegd. Ik vraag me nu nog soms af of het wel echt is dat we het vroeger zo goed konden vinden. Daphne en Alex, Alex en Daphne. Nee, het klinkt niet, vond ik. Waarom koos hij er net van iedereen van de wereld Daphne uit? Of was het puur om mij jaloers te maken? Of het nu zo was of niet, jaloers kon hij me niet krijgen. Ik ben nooit jaloers geweest op Daphne of een van haar vele vriendjes. Het lag sowieso in haar aard om op ieder aanzoek dat ze kreeg ja te zeggen.

We hebben het hier over Alex, ja. Mijn Alex. De Alex, die vorige week nog zei dat hij een oogje op me had. De Alex, tegen wie ik gelogen heb. De Alex...Op wie ik onherroepelijk verliefd ben.