2.1 Arriving in a whole new world.

De bomen flitsten voorbij. Het groen was overweldigend. Met een glimlach staarde ik naar de ree die onze auto bekeek. Ik hield van het leven om me heen. Het had iets om de adem van een ander wezen op je huid te voelen.
Het was warm in de auto en de airco draaide op volle toeren. Op de achterbank waren ze bezig met een potje schaak. Alsof ze nog niet wisten dat Tony zou winnen. Hij won altijd. Waarschijnlijk omdat hij zo slim was. In trance begon ik het te volgen en een rilling trok over mijn rug toen Dave mijn hand pakte. ‘Gaat het wel?’vroeg hij bezorgd. Met een glimlachje schudde ik zijn hand af. ‘Let nou maar op de weg dalijk mis je de afslag.’ Een enorme glimlach verspreide zich over zijn gezicht en met een zucht keek ik weer naar de bossen op zoek naar een ander dier wat het leuk vond om even bekeken te worden.
Een kwartier later had ik nog steeds niets anders gezien dan een paar konijnen. Ik wou de hoop al opgeven en een gesprek met Dave beginnen toen een bronsachtige kleur mijn aandacht trok. Het was enorm een staarde naar onze auto. Door de schrok had ik in Dave’s arm geknepen waarop hij het uitgegild had en de auto langs de kant zette. ‘Waar sloeg dat op?’ ‘Sssssst’ fluisterde ik en langzaam opende ik de deur. Het beest stond er nog steeds en nu zag ik dat het nog het meest weg had van een wolf, Een erg grote wolf.
Even staarde we elkaar aan en toen klonk er een zacht gejank. Terwijl ik dichterbij probeerde te komen om te kijken of hij misschien gewond was draaide hij zich om en rende het donkere bos in.
Een hand op mijn schouder haalde me uit mijn gedachten. ‘Kom we zoeken het morgen nog wel uit.’ En met die worden trok Tony me mee de auto in.
Tien minuten later reed onze auto de oprit op. Voorzichtig stapte we uit. Op dat moment was het fijn om het enige meisje te zijn. Er werd bijna gevochten om de eer mijn koffer te dragen. ‘Okey.’ Dave zuchte ‘Zijn we er klaar voor?’ Na de korte knikjes van de andere drukte hij op de bel.