Hoofdstuk 46

Toen ik het lef had om terug te kijken en het rood van mijn wangen was verdwenen, dacht ik, was hij weg. Ik begreep het niet. Waar was hij nou? Zonder dat ik het wist, stopte ik met dansen en keek in het rond. Waar was die jongen nou? Ik vouwde onzeker mijn armen over elkaar en ging bij de fontein zitten. En dat had de rest wel gezien want ze gingen naast me zitten. 'Hé Lauryn.' zei Felicia opgewekt en ging naast me zitten.'Geen zin meer?' 'Neen.' zei ik afwezig en zocht het plein af naar zijn blik. Maar geen donkerblond haar en blauwgroene ogen te bekennen. 'Is het die jongen die de hele tijd zat te kijken?' 'Wat?' ik begon te blozen en liet mijn hoofd steunen op mijn handen. 'Ja dus.' giechelde Felicia.'Ken je hem?' 'Neen.' gaf hij toe.'Maar. Hij is.. interessant.' Het was waar; ik kénde hem helemaal niet en nu wilde ik dat hij keek. Hij kon een creep zijn maar leek hij zo? Oke, hij leek niet iemand om mee te sollen maar ook zag hij er maar een of twee jaar ouder uit dan mij. Achttien, negentien, twintig? 'Oh neen he. Toch niet va dat groepje dat daar stond?' vroeg Rose en trok een bitter gezicht. 'Jawel.' kirde Felicia in plaats van mij.' Daar was het een van.' 'Lauryn.' zei Rose wat ernsiger.'Justin zei dat dat groepje nogal graag misdaad pleegt en mensen in elkaar slagen.' Justin. Rose's crush die voor iedereen een koppel zijn, alleen zien zij het zelf niet. 'Justin kan het fout hebben. Hij kan liegen en wie zegt dat hij dat doet?' Rose rolde met haar ogen, ze wist natuurlijk wel dat ik erg koppig kon zijn. 'Ik waarschuw je alleen.' 'Weet je wat!' riep Felicia en stond op.'We gaan er een leuke cinema van maken bij me thuis met M&M en Ben & Jerry's. Moeten jullie geen discussie voeren.' 'ja.' ik stond al heel wat vrolijker recht en ging met Rose en Felicia mee.