{Narnia}When 2 enemies fall in love[Two hundred and five]

Al snel vloog de deur terug open en zat iedereen naar een buiten adem Alan te kijken. 'Ik zei toch dat ik het zelf aan mijn dochters en hun vrienden kon vragen?' vroeg hij uitgeput aan Edgar, die een duivels lachje had. 'Wel ja. Ik wilde iedereen wel eens zien.'gaf hij toe. Alan rolde met zijn ogen maar glimlachte wel. 'Hai pap.' zeiden Selena en Gabrielle en knuffelden hem. Hij knuffelde hen terug maar het leek als ze hem harder knepen, hij op de grond ging vallen. 'Jihaaa, meer geknuffel.'grapte Caspian fluisterend tegen Peter. 'Kom, ga zitten voor je nog omvalt.' zei Susan vriendelijk maar kon toch geen grote smile verbergen. 'Ach ja. Dankje.' zei Alan en ging naast Edgar zitten zodra zijn dochters hem loslieten. 'Hoe komt het dat je zo moe bent, pap?' Edgar begon te schaterlachen toen Alan vertelde:'Wel. Omdat meneertje hier weg was moest ik hem snel te paard achterna.' Het was een tijdje stil tot Gabrielle iets vroeg, maar snel zelf haar conclusies trok.' Maar daar word je toch niet zo uitgeput van? Of wacht.. Misschien wel voor een man van jouw leeftijd.' Toen Edmund het niet meer kon houden en het uitgierde, deden de anderen dat ook. Want wie kan ertegen als iets grappigs is en iemand al begint te lachen? Ook beginnen lachen, in mijn geval dan. 'Dankjewel hoor, lieve Gab.'zei Alan ironisch en een rode blos kleurde zijn hele gezicht.' Mooie dochter ben je.' 'Maar wat nu met dat reüniebal. Uitleg?' vroeg Lucy.' Ik bedoel; alsjeblieft?' Edgar stond op en deed zijn mond open en dan trok Alan hem terug in de zetel en stond zelf op. Het waren net kinderen die stonden te popelen om het nieuws te vertellen maar een ding was anders, zij waren wel al lang officieel volwassen. 'Edgar. Ik vertel het want ìk organiseer het!' 'Maar..''Dus.'ging Alan verder.' Narnia en Andalusia zijn terug in vrede met elkaar en dat wil ik vieren met een bal.''Goed idee.' glunderde Bella.'Maar wanneer?' 'Overmorgen.' zei hij blij.'Maar jullie kunnen logeren! Allemaal.' 'Dat zou leuk zijn.'lachte Selena. 'Jullie kunnen nu meegaan.' zei Alan direct enthouiast en meende het ook. Die hele tijd dacht hij dat ze slecht waren, maar nu wist hij wel beter. Ze waren nog jong, maar best wel volwassen genoeg om een rijk goed te heersen. Ze keken elkaar aan. 'Is het niet beter dat we morgen komen?'vroeg Caspian.'Kunnen we Narniërs op de hoogte brengen?' Edmund knikte instemmend:'Ja, dat is waar.' 'Ja, oké. Maar kom snel hé! Dat zouden Alex en Raven leuk vinden.' 'Oh!' zei Selena grijnzend.'Ja, hoe gaat het met ze?' 'Goed!'glimlachte Alan.' Het gaat goed met ze. Heel goed zelfs, ze zijn gelukkig samen.' 'Dat is goed!' kirde Lucy. 'Dus.' zei Alan en stond recht.'Ik verwacht jullie morgen in het kasteel van Andalusia.' 'Zeker.' zei Peter grijnzend en Alan lachtte terug. 'Tot het bal, denk ik.' zei Edgar en knikte. Samen gingen ze de deur uit wanneer ze ; 'Tot morgen. Tot op het bal!' beaamden. 'Cool!' riep Edmund direct uit. 'Een reüniebal.'