Hoofdstuk 13

“Je moet het haar vertellen Elizabeth” hoorde ik iemand tegen mijn moeder zeggen, ik kon mijn ogen niet openen, mijn oogleden waren te zwaar, maar volgens mij was het die Helena die dat tegen mijn moeder zei. “Ik weet het niet Helena, ik wil haar nog niet kwijt, en ik denk niet dat ze er klaar voor is.” Zei mijn moeder en streelde over mijn haar.
Waar hebben ze het over ? waar ben ik nog niet klaar voor mam! Wou ik zeggen, maar het lukte niet, ik kreeg niets uit mijn keel, mijn ogen luisterden niet.
“Niemand is klaar voor die plek Elizabeth, maar ze moet er nu wel heen, ze kan beter nu te voorschijn komen voordat ze haar vinden, de zoon van Poseidon is ook te voorschijn gekomen, en hij is volgens mij bevriend met haar, hij kan haar niet lang beschermen Elizabeth. Het duurt niet lang meer en ze vinden haar, en dan weet ze niet wat haar overkomt.
Je moet het haar vertellen, zodat ze morgen met me mee kan.” Zei Helena. “Morgen al? Kan ze niet wachten tot de zomervakantie?” zei mijn moeder, ik hoorde dat ze een beetje angstig klonk. “Ik denk dat dat het beste is dan, dan hoeven we haar niet van school te houden” zei Helena instemmend. “Dan kom tegen de zomervakantie weer hier heen “ zei ze en ik hoorde de deur dicht slaan. “Oh, Zeus, waarom moest je mij hebben, kijk wat je onze dochter aan doet” hoorde ik mijn moeder zeggen door de trillingen in haar stem wist ik dat ze huilde , maar dat intereseerde mij nu even niet, zeiden ze nou echt Poseidon, Zeus enz.? zijn dat geen Griekse goden? En wat bedoelde Helena nou met dat ik van school zou worden gehaald en dat ik gevaar liep. En wat moesten ze mij vertellen. “Wat er ook gebeurd liefje, ik hou van je” zei mijn moeder en gaf me een kus. Door haar aanraking werd ik wakker, nou ja ik kreeg mijn ogen open, “ Mam” zei ik met een zwakke stem. “ Oh, He lieverd” zei mijn moeder verdrietig. Ik weet niet wat zij heeft de laatste tijd maar ze is steeds zo verdrietig als ze mij ziet, maar ze probeert het niet te laten merken, maar ja ze is nou eenmaal geen actrice.
“Mam, waar ging dat over?” vroeg ik langzaam en keek haar aan. “ Wat lieverd?” zei ze en keek me licht geschrokken aan. “ Mam doe nou niet of ik achterlijk ben, ik heb jullie heus wel horen praten hoor” zei ik en keek haar licht geiriteerd aan. “ Sorry lieverd, ik kan het je pas vertellen wanneer je zomervakantie begint “ zei ze en keek naar de grond.
“Hoezo mam? Moest dat van Helena ?” zei ik en keek haar teleurgesteld aan. “Sorry lieverd” zei ze en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
De volgende dag ging ik gewoon weer naar school, ik deed gewoon dat Helena niet langs was gekomen en sloot haar helemaal uit mijn leven. Ik deed gewoon normaal en praatte gewoon met Percy en de anderen, ik probeerde weer mijn leven normaal te maken, en probeerde alle rare gebeurtenissen te wissen.
10 Maanden verder, laatste schooldag.
“Bijna vakantie he” zei Lotte , we liepen arm in arm naar ons mentorklas. We zouden vandaag een afscheidsdagje hebben. “ Bijna? Het is vakantie schat” zei ik en glimlachte.
“oke oke, je hebt gelijk alleen dit nog en dan can the party begin!!” schreeuwde Lotte en maakte een vreugde dansje, “Hi allemaal” schreeuwde ze en we stapten de klas binnen.
Ik keek naar Percy en hij keek naar mij, ik voelde me rood worden, hij en ik waren hele goeie vrienden geworden, elke keer toen ik bij hem was voelde ik me een beetje raar, maar op mijn gemak, en wat nog het ergste was, was dat ik harstikke verliefd op hem ben geworden. En wat Jay betreft, mag die dood vallen, hij heeft me nog proberen terug te krijgen, maar ik heb hem steeds weer afgewezen. En alle rare gebeurtenissen zijn niet meer terug gekomen.
“ He, wat ga je in de vakantie doen?” vroeg Percy en keek me aan. “Hmm, zou niet weten jij?” vroeg ik. “Ik ga naar een kamp, mischien wil je ook wel komen” zei hij en keek me diep in de ogen aan. Kamp? Dacht ik hmm mischien kan het nog leuk worden dacht ik. “Mischien moet je maar even langs komen en met me moeder over hebben “ zei ik. “Mijn moeder mist je zei ze gister nog tegen me” zei ik en we lachten beiden, het was waar, mijn moeder vond Percy een hartstikke leuke jongen.
“Nou jongens en meisjes, dit was ons laatste dag als mentorklas samen, “ zei onze mentor en iedereen nam afscheid van elkaar.
“Ik nam afscheid van Lotte en de rest en liep samen met Percy naar mijn huis. “Zullen we eerst wat eten?” vroeg ik aan hem hij knikte en we liepen samen naar ons restaurant.
“Ah kijk is wie we daar hebben! Mijn favo stelletje!!” schreeuwde Marshall door het hele restaurant en kwam naar ons toe gelopen, iedereen keek ons aan.
“Stil Marshall “ zei ik en we gingen zitten. “Wat wilt gij essen??” vroeg hij en keek ons vragend aan. “Zoals altijd “ zei ik, en hij liep weg.
We hoefden niet eens meer langs ons huis, want mijn moeder was er al. “Hee, mam !! Percy en ik hebben je wat tevragen” zei ik en ze kwam naar ons toe.
Achter haar aan kwam een vrouw die ik dit jaar eerder heb gezien en die ik niet kon uitstaan natuurlijk Helena, wat moest zij hier. “Je kent Helena toch nog wel?” zei mijn moeder en keek naar haar, mijn moeder keek weer verdrietig sinds tijden, “Ja, ik ken haar ja” zei ik droog en voelde me weer boos worden.
“Jij bent vast Perseus Jackson” zei Helena en keek hem aan. “Uh, ja” zei hij en keek haar bedenkelijk aan. “ Ik neem aan dat jij de almachtige zoon van de drie bent” zei ze en keek hem aan. “Ja, dat weet ik, en ik neem aan dat u Helena de zus van Zeus bent” zei hij koel en keek haar aan. “Wacht ik snap het niet meer, wat bedoelen jullie met al die namen ik krijg er hoofdpijn van” zei ik en wreef met mijn duimen over mijn slaap. “Ik neem aan dat ik de eer krijg om het te vertellen Elizabeth” zei Helena en keek haar vriendelijk aan.
“Waar heeft ze het over mam” zei ik en keek mijn moeder aan. “Laat ik maar meteen beginnen, en Perseus wat leuk dat je er ook bent” zei ze en ze ging recht zitten.
“Jij Asteria Cleopatra Olympia Zenovia Phoebe bijnaam Stormy, jij bent een halfgod. Ik vertel je niet welke, want dat kan nu tot gevaar leiden, je vader weet dat je bestaat en moest weg gaan om jou niet in gevaar te brengen, zoals je dus nu weet leeft je vader nog. Ik neem je mee naar een kamp waar vast Perseus ook heen gaat. Zo kun je leren welke krachten je hebt en tot welke god je behoort. Ik wens je succes Stormy met je zoektocht. Je vertrekt vanavond al “ zei Helena en ze stond op en verdween.
“Okee, nog 1 keer, zei ze nou serieus dat ik een halfgod ben??” zei ik en keek ze ongelovelijk aan. “En wat bedoelt ze met 1 van de machte drie Percy?” zei ik en keek hem aan.
“Ik ben de zoon van Poseidon” zei hij stilletjes en keek naar zijn bord. “Dus dit allemaal is waar?” zei ik en moest het even tot me bewerken. “Ja, lieverd al die gekke dingen die je hebt mee gemaakt kwam door dat” zei mijn moeder en keek me verdrietig aan. “Zei je daarom niks over papa” zei ik en keek haar aan. “Ja, ik kon je nog niet tot die wereld laten gaan Stormy, die wereld is hard, je maakt er dingen mee die je niet wil mee maken.” Zei mijn moeder. “En er is geen weg terug” zei ze en keek me aan.
“Ik ik weet niet wat ik moet zeggen mam” zei ik en keek doelloos voor me uit, terwijl er allemaal dingen door mijn hoofd raasde, en mischien had ik al een idee van wie ik kon wezen.
En volgens mij jullie ook wel. “Ik ga mijn kleren maar in pakken” zei ik en stond op. “Ga je mee Percy? Volgens mij ga je naar de zelfde kamp als mij” zei ik.
“Ja” zei hij. “Dus jij wist dit al” ik keek hem aan en knipperde met mijn ogen. “Ja, en sorry dat ik het niet verteld heb, maar ik wist het niet zeker, de ene keer kon je het merken maar de andere keer niet, en elke keer toen ik bij je was voelde ik een rare aanwezigheid ik wist niet wat ik moest denken Stormy” zei hij en keek me aan.