The Story of Moon deel 46

Moon deel 46

Ik rende naar mijn huis, met de gedachte dat dit de laatste keer was dat ik Sky had gezien, vampier en weerwolf horen geen vrienden te zijn, fluisterde ik tegen mezelf. De enige weerwolf die met een vampier vrienden mocht zijn,was ik. Ik was er zelf namelijk een, voor de rest waren de regels duidelijk. Ik klopte aan bij mijn deur en twee seconden later deed Aron open. " Liefje " fluisterde Aron en drukte me tegen zich aan. " Niet nu. " fluisterde ik terug. Hij liet me los, en deed de voordeur achter me dicht. " Waar is mama? " vroeg ik, zoekend naar het geluid van haar ademhaling. " Op de bank. " hij legde een arm om mijn middel en leidde me naar de woonkamer. Ik trof mijn moeder, lijkbleek en schokkend op de bank aan. Haar ogen waren gesloten, en ze maakte soms stuiptrekkingen. " Gaat het wel goed? " vroeg ik bezorgd. "Ja, dat had jij ook bij je transformatie, dit is voorkomen normaal." mijn gedachte dwaalden af, mijn echte afscheid van het echte leven, hoe kon ik dit zomaar achter me laten? Zonder dat ik maar meer dan duizenden tranen had laten vallen? Was ik zo harteloos geweest, zo harteloos als ik ben, in dit monsterlijke figuur. Ik voelde een harde klap tegen mijn gezicht, en besefte dat ik mezelf had geslagen. Ik mag mezelf geen monster noemen, zei ik tegen mezelf. Langzaam kwam ik terug in de realiteit. Aron zwaaide met zijn handen voor mijn ogen, en schudde me door elkaar. “ Ben je er nog? “ vroeg hij, en kwam met zijn hoofd dichterbij om mijn lege ogen te bestuderen. “ Ja “ liet ik uiteindelijk uit mijn mond glijden. Aron zuchtte en sloot me in zijn armen. Hij trok me mee naar de bank, tegenover mijn moeder die in een rusteloze slaap lag. “ Moon, je bent zo anders sinds je.. “ hij keek even naar mij. “ Sinds je vampier bent geworden, wat is er aan de hand? “ ik zuchtte moeilijk, ik voelde me letterlijk dood. “ Mijn leven, het is leeg, het lijkt wel dood. “ merkte ik op. “ Moon, alles wordt weer zoals vroeger, als je moeder is getransformeerd, verhuizen we en startten we een heel nieuw leven op. Je zult blij zijn wat er je te wachten staat. “ zei hij, en glunderde. “ Je hebt gelijk, het leven kan in deze periode alleen maar beter worden. “ zei ik en probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren. Aron lachte en legde zijn vinger op mijn mondhoek, hij lied hem glijden over mijn lippen, en kwam toen dichterbij met zijn hoofd. Zijn mond raakte de mijne, en een kleine tinteling sloeg door mijn lichaam, ik drukte me tegen hem aan en woelde door zijn haren. Nu wist ik wat ik zo gemist had, ik had Aron gemist, hij was er al die tijd. Maar het probleem was, dat ik zo dom was geweest. Me afgesloten had voor de toekomst. Ik drukte hem zachtjes van me af. “ Ik hou van je “ zei hij tenslotte en stopte een pluk haar achter mijn oor. “ Ik ook van jou “ zei ik en drukte vlug een kus op zijn mond. Plotseling schreeuwde mijn moeder het uit van de pijn, waardoor ik schrok. Ik keek verschrikt haar kant op en liep naar haar toe. Ik ging naast haar zitten en pakte haar hand. Haar voorhoofd was helemaal besweet, en besproeit met druppeltjes. “Aron wil je een nat doekje halen alsjeblieft.” Vroeg ik. Voordat ik knipperde duwde hij een doekje in mijn handen en ging ook naast me zitten, hij sloeg een arm om mijn middel en keek over mijn schouder mee. Mijn moeder kreeg een kleine glimlach op haar gezicht toen ik een doekje op haar hoofd legde. Haar ademhaling werd weer normaal, en haar hoofd werd minder warm. “ Laat haar maar even rusten, je weet zelf dat ze het nodig heeft. “ fluisterde Aron, en ik stond op, Aron liep ook even weg, ik zag hem naar buiten gaan. Ik liep naar de keuken en gooide wat water in mijn gezicht, en keek naar buiten. De grote witte wolken, die op watten leken, sierden de lucht. De lucht kreeg een paarsachtige gloed, en de zon zat nog ruim boven zee. Opeens ging alles draaien, ik klampte me vast aan het aanrecht. Ik kreeg het gevoel dat ik moest spugen en hield mijn hand voor mijn mond, ik rende naar het toilet, en gooide alles omver wat in mijn weg stond. Ik kreeg moeilijk de deurklink van de wc naar beneden, en rukte met alle kracht de deur open, waardoor er een paar diepe scheuren in de deur kwamen, ik knielde neer en voor ik het wist spuugde ik het uit. Toen ik uitgespuugd was, hing ik beroerd over de wc-pot heen. Toen de borrelende massa in mijn maag tot rust was gekomen, wilde ik opstaan. Toen ik een poging deed om op te staan stootte ik met mijn hoofd tegen het wastafeltje en viel op de grond, naast de wc-pot. Een pijnscheut schoot door mijn hoofd, en het beeld voor mijn ogen werd zwart, mijn borst ging hevig op en neer. Ik hoorde die vreemde hartslag weer, en de paniek sloeg toe. “Aron, Aron, Aron, Aron. “fluisterde ik zacht , en stak moeizaam mijn arm in de lucht. Meteen daarna werd hij zachtjes gegrepen, en ik voelde dat ik op werd getild, en in iemands armen werd gelegd. “ Waar ben je Aron? “ fluisterde ik met mijn ogen dicht, zoekend naar een puntje licht. “ Ik ben bij je “ fluisterde hij. Ik voelde hoe zijn koude ademhaling over mijn wang streek, en hoe hij de trap op liep. Hij legde me op het bed neer, en hoorde hoe hij een deken opensloeg, en mijn kussen goed legde. Ik werd overspoeld door warmte en realiseerde dat ik onder de dekens lag. “ Moon, als je wakker wordt ligt er een cadeautje naast je bed. “ fluisterde hij en drukte een kus op mijn voorhoofd. “ Hmm – Hmm” antwoordde ik. “ Welterusten. “ hoorde ik nog vaag en viel daarna in een diepe slaap.