Hoofdstuk 45

Lauryn pov.

'Hoi Laur!' zeiden ze meteen en liepen geweldig vrolijk naar me toe. 'Hoi Felic. Hoi Rose.' 'Mevrouw was weer wezen dansen?'vroeg Rose met een grijnsje en een zacht briesje deed haar bruine haar wiegen in de wind. 'Wel, ja.' zei ik en keek met een roodroze blosje naar de grond. 'Maar je bent gekomen voor mij-ij' gilde Felicia vrolijk en liep naar het fonteintje, waar ze dichtbij ging zitten. 'Gelukkig dat Rose en jij er waren, anders was er weer een hele dag met Bill.' We gingen naast haar zitten en ik kreeg het gevoel dat Rose niet veel durfde zeggen, nu. Ik prutste aan mijn vingers toen ik vroeg:'Maar het ging toch goed tussen jullie, niet dan?' Bill was Felicia's vriendje en was wel aardig. Soms was ik best wel jaloers op haar. Ze zag er leuk uit, haar vriendje was best wel aardig en had een geweldig karakter. 'Wel.. ja.'zei ze gelukkig.'Tuurlijk gaat het goed. Maar alle dagen bij hem zitten is ook teveel van het goede.' 'Dat is waar!' riep Rose en stond op. Haar blauwgroene ogen glinsterden terwijl ze haar Ipod uit haar zak haalde.'Gingen we niet dansen?' Ja!' Ik en Felicia stonden recht en wachtten op een liedje. Dit deden we vaker; buiten in Londen dansen. Dat klonk debiel, ja, en dat was ook wat sommige mensen van ons dachten. Maar anderen deden gewoon mee. Al snel schalde 'Starstruck' van Katy Perry en 3OH!3 door hele straten en begonnen we te dansen en met de muziek mee te kwelen. Mensen begonnen mee te doen, behalve diegenen die ons lelijk aankeken en snel maakten dat ze weg waren. Maar dan. Na een tijdje begon een groepje jongens te fluiten maar dat trok mijn aandacht niet. Ik voelde dat een van hen naar me zat te kijken en dat trok mijn aandacht. Hij hat donkerblond haar, niet lang, niet kort. Net zoals Rose had hij blauwgroene ogen maar die waren anders. Aantrekkelijk. Voor mij dan. Qua kleding was hij wel zoals de rest. Shirt, vest, broek en Nike's of All Stars. Net als de anderen was hij zo iemand die zijn broek bijna tot zijn enkels had hangen en het verbaasde me dat het me niet irriteerde, zoals gewoonlijk wel het geval was. Toen ik merkte dat hij wel dapper bleef kijken, wendde ik mijn blik snel af en werd rood. Omdat ik moest blozen, glimlachte hij. Stilletjes.