Ik Ging Terug In Det Tijd, Daar Kwam Ik Jou Tegen!(TH-Bill) 2

Guitar Hero <3

Love It! <333
Love It! <333
Hate It!

It Really Begins Now!
Ik wordt de volgende dag wakker door het luide gepiep van mijn wekker. Ik zweef met mijn arm in de lucht en laat hem op de wekker vallen die dan uitspringt. Ik stap vermoeiend mijn bed uit. Ik kijk naar de foto op mijn nachtkastje. Die van mij en Jessy. Langzaam loopt er een traan over mijn wang. Ik veeg hem rum weg en gooi dan de fotolijst op de grond. Glasscherven vliegen door de kamer. Ik pak de stopzuiger en veeg alles op. Ik kan haar nog steeds niet vergeten. Ik hield echgt van haar! Ik dacht dat zij alles was. Ik wilde met haar oud worden. Met haar op het altaar staan en het JA woord zeggen. Dat heeft zij ineenkeer weg gegooit. Ik stap in mijn simpele jeans en trek een simpel t-shirt aan. Ik heb geen zin om me helemaal op te maken. Daar ben ik nu ff veel te deppresief voor. BILL! gilt mijn moeder dan. Ben je al klaar? JA! Schreeuw ik terug. En ik kijk nog of ik alles heb. Mijn mobiel? Check! Mijn sleutels? Check! Mijn snoepzak? Check! Ik loop al te watertanden als ik denk aan snoepjes. Als ik zeker weet dat ik alles heb loop ik te trap af naar beneden. Daar staat me moeder met een bord kant en klare wafels. Mmmm.... Lekker. En ik prop ze een voor een mijn mond in. Dan loop ik weer even naar boven om mijn tanden te poetsen. Als ik terug kom staat Tom met mam kant en klaar voor de deur om te vertrekken. Moggel! zegt Tom dan chagarijnig. Moggel! grijns ik. Als ik zijn humeur heb gemerkt. Normaal word ik ook altijd wakker met een ochtendhumeur. Maar nu niet, en ik heb het gevoel alsof er iets gaat gebeuren. Ik weeet dat het raar is maar het is nou eenmaal zo. Ik loopmet mam en Tom het huis uit. Ik doe de deur niet opslot want Gordon is nog binnen. Ik stap als laatste de zwarte Cadillac van Tom in en ga op de axchterband liggen. Ik doe mijn I-Pod in. En luister naar een nummer waar ik volledig van inslaap val(evascence – My Immortal) Ik had hem nog helemaal opgeladen dus zo kom ik er tenminste mee de dag door.

Ik word wakker door Tom die keihard Wake Up op zet van Hilary Duff. Potver!TOM! schreeuw ik dan. Zet die klereherrie uit. Tom grijnst en zegt: We zijn er schat! Ik lag geniepig en zet mezelf omhoog. Ik stap de auto uit en kijk mijn ma uit die in de achterbank haar koffertje pakt.

Als we binnen komen kijk ik met grote ogen naar de grote zilverkleurige kast. Wow! zeg ik dan. Wat is dat? vraagt Tom. Dat! Mijn kindjes is een 'Tijdmachine'. Ik kijk er met grote ogen naar toe. Ik ga er rondjes omheen lopen. Werkt tie al? vraag ik vol ongeloof. Mam: Bijna! We zijn nog bezig met een paar aanpassingen, eens in de 2 weken, proberen we op verschillende plaatsen iets uit de tijd te halen. Kijk! Ze laat ons een kaart zien van een aantal plattegrondjes van verschillende plekjes waar de lezer van de tijdmachine word gestraalt. Ik pak stevig mijn vest vast, en neem stiekem een kijkje in de binnenkant. Ik kijk in het rond Wauw! Allemaal lichtjes en knopjes Ö. Oppeens worden de deuren gesloten. En word het lampje boven mij steeds feller. Ik schreeuw zo hard als ik kan: MAM! TOM! HELP! Maar wat ik niet besef is dat het al te laat is. Met een klap val ik midden in een hoop bladeren in en schemerig bos.

Tom POV

Ik kijk naar Bill die stiekem de machine in loopt. Nouja? Wat gaat hij nou doen? :l
Ik kijk om me heen en zie dan dat er mensen achter de computergaan zitten en de deuren van de machine oppeens dichtgaan. Ik schrik hij zou tog niet?.... Dan zie ik lezers boven de machine bewegen die steeds feller worden. Er word geslagen op de machine en ik hoor geschreeuw....MAM! TOM! HELP! klinkt het. Neee! Dat is Bill. Bill?! Bill! Schreeuw ik terug. Tom! doe niet zo dom en kom daar vandaan zegt mijn moeder streng. Tranen lopen over mijn wangen. Mam! Bill zit in de machine. Ik ren naar de machine en werp nog een blik op het witte gezicht mijn moeder. Wa..aa..t? Stottert ze zacht. BILL! Schreeuw ik nog een keer en daarna volgt een felle lichtfilts. Tegen beschreming doe ik mijn ogen dicht. Als ik mijn ogen open zie ik dat alles weer normaal is. Ik trek keihard de deuren open. Leeg! Er is PVD niemand! Hij is weg. Ik val op mijn knieën en begin hardverscheurend te huilen. NEEE! Schreeuw ik dan.