Charpter twenty eight

waaaahY Voor het lange wachten, ik heb tijd gehad ik hoop dat jullie het nog willen leen.

Opgelucht liet ik me in een stoel vallen. ‘’Dat was geweldig!’’ kwam David naar me toe. ‘’Waarom ben je nog nooit ontdekt? Nouja, vanaf nu ben je dat wel.’’ David was helemaal blij tegen me aan het praten en ik zat erbij als een dode vogel. Al mijn zenuwen leden niet tot iets goeds. ‘’Het komt er eigenlijk op neer dat ik jou wil vragen als vast voorprogramma voor de hele tour en daarna misschien een grotere deal sluiten.’’ Ik ging overeind zitten en keek hem met grote ogen aan. ‘’Meent u dat?’’ zei ik ongelovig. ‘’Als je er met de band mee hebt overlegd en hun het goed vinden zou ik graag een contract maken.’’ Ik bleef hem aanstaren. Was mijn droom aan het uitkomen, zou ik deze kans echt krijgen? ‘’Ja natuurlijk!’’ Blij stond ik op en omhelsde hem. ‘’Dit is mijn droom. Bedankt!’’ riep ik blij. ‘’Dan gaan we dat toch regelen?’’ zei hij blij. Ik liet hem los en liep naar de zijkant van het podium waar niemand me kon zien. Ik bleef kijken naar de jongen waar ik dit alles aan te danken had. Ik wachtte het hele concert tot ze klaar waren. Bill kwam blij het podium afstormen . ‘’En doe je het?’’ ‘’Wat?’’ ‘’Heeft David nog niet met je gepraat?’’ ‘’WIST JIJ DAT AL?’’ vroeg ik verbaast aan hem. ‘’Tuurlijk! En?’’ vroeg hij opdringerig. ‘’Natuurlijk!’’ zei ik blij. Helemaal blij omhelsde hij me. ‘’Ik ben zo blij voor je!’’ fluisterde hij in mijn oor. We liepen met z’n allen naar buiten om naar de tourbus te lopen alleen we werden door tientallen mensen overvallen toen we de deur opende. Allemaal flitsen van camera’s en vragen werden er aan me gesteld. Bang keek ik om me heen op zoek naar hulp maar ik zag Bill nergens meer. Wat was dit? Dacht ik in paniek. Ik zag dat er wat body guards van Tokio hotel aankwamen en die namen me mee de drukte uit. Ik werd begeleid door hun naar de tourbus waar Bill bang aan een tafeltje zat met de rest eromheen. Ik zag dat Bill lijk wit was. ‘’Gaat het?’’ vroeg Georg bezorgd toen ik naar binnen liep. ‘’Ja gaat wel, alleen geschrokken.’’ Ik ging bij hun aan tafel zitten en pakte voorzichtig Bill zijn hand. ‘’Het maakt niet uit.’’ Zei ik rustig tegen hem. Hij wende zijn blik af van me. ‘’Hoe kan dit?’’ vroeg Tom in het niets. ‘’Er zitten meestal mensen van de paparazzi in het publiek, voor als er iets gebeurd, ze hebben zeker de andere geïnformeerd.’’ Zuchtte Gustav. ‘’Bill, wat is er nou, het maakt mij niet uit, ik weet dat dit erbij hoort.’’ Bill keek me aan met verdrietige ogen. ‘’Vertel ik je later wel.’’ Zuchtte hij. Ik liet het maar even zo, ik zou niet te opdringerig moeten worden. ‘’Maar je was echt goed.’’ Zei Georg een beetje moeilijk om toch maar van onderwerp te veranderen. ‘’Duitsland heeft er een nieuwe ster bij.’’ Lachte Gustav. Ik schaamde me kapot en wou zeggen dat het helemaal niet waar was alleen Tom keek me zo aan van als’-je-het-waagt-te-ontkennen. ‘’Ik heb nog nooit onze fans stil gekregen, vooral niet bij een voorprogramma, waar ze meestal niet eens naar kijken.’’ Zei Bill zacht terwijl hij naar buiten keek. ‘’Volgende keer doe je meer nummers, oké?’’ Vroeg Tom aan me. ‘’Misschien kunnen wij wel een nummer voor je schrijven?’’ zei Bill die zich weer naar me toe had gedraaid. Als ik ooit een lied van hun kon spelen zou mijn droom zijn hoogste level hebben bereikt. ‘’Graag, als je maar niet jezelf gaat dwingen om wat te schrijven.’’ Zei ik met een blije blik op mijn gezicht. ‘’Ik zou graag wat voor je schrijven.’’ Hij gaf me een goedkeurend lachje. Ik ging tegen hem aanzitten en legde mijn hoofd op zijn borst, hij wreef zacht door mijn haren.