My first meeting whit them

Ik staarde hem een paar minuten aan. Tot hij bewoog, "kom binnen". Langzaam liep ik achter hem aan naar binnen. Terwijl me gezonde verstand zei dat ik me om moest draaien en weg rennen en nooit meer om kijken. Hoe kon het dat die jongen zo veel op HEM leek? Ik dacht dat ik eindelijk van hem af was dat ik een normaal leven kon gaan leiden. We kwamen aan in wat ik denk de woonkamer is. Binnen zag ik twee mensen zitten een oudere man en een meisje van mijn leeftijd, Zij zagen er gelukkig wel normaal uit. De man stelde zich voor als Charlie het meisje zei niets en bleef voor zich uit staren. "Kom op Bella doe eens een beetje aardig, Stel je tenminste even voor dat is alles wat ik je nu vraag". Maar het meisje dat dus Bella Heet zei nog steeds niks en bleef vooruit kijken. Ik besloot me zelf dan maar eens voor te stellen "nou ehmm ik heet dus Fey". Charlie keek me weer aan "ik dacht dat je gabriëlla heette?" "nou inderdaad maar eigenlijk vond ik als ik zou verhuizen dat ik een andere naam moest nemen." "Owke" "zal ik je kamer maar laten zien dan" vroeg een stem achter mij, toen pas herinnerde ik me hem weer. "ja graag"

Ik liep hem achter na de kamer uit de twee trappen op. Hij deed de deur voor me open, ik liep naar binnen en zag een mooie grote ruimte. Het was gewoon perfect. Toen schoot me te binnen dat hij zich nog steeds niet had voorgesteld. "trouwens ik heet Edward. Ik zal je nu wel even alleen laten om je kamer in te richten" Met die woorden draaide hij zich om en liep de kamer uit. Het leek alsof hij mijn gedachten had gelezen of zo. Ik begon dus maar mijn spullen uit te pakken, zoveel spullen had ik niet meegenomen dus was ik er al vrij snel mee klaar. Ik ging dus maar naar beneden toe en vroeg aan Charlie "zijn hier nog ergens leuke plekjes ofzo?" "ja het bos hier is heel erg mooi." Ik knikt en besloot daar dan maar eens te gaan kijken me humeur kon nooit erger worden dan dat het nu was. "ik ga dan maar even naar het bos toe." Ik liep naar buiten toe, en liep gewoon een richting op. Na een tijdje kwam ik dan eindelijk in het bos aan (ik zei toch dat ik geen richtingsgevoel had!). Ik liep een kwartier tot ik een open plek zag met een omgevallen boom erbij. Ik ging tegen de boom aanzitten en pakte mijn tasje. Ik keek op mijn mobiel" geen bereik hmmmm fijn" als er nu iemand mij aan zou vallen kon ik dus geen politie bellen. Ik besloot een lijstje te maken met alles wat een probleem zou kunnen zijn. Ik pakte een pen en papier en begon met schrijven:
punt 1: HIJ zou me nooit zomaar laten gaan zonder me tegen te houden.
punt 2: die Edward gast leek wel heel erg op HEM: dezefde kleur huid kan ook toeval zijn.
Dezelfde perfectie alleen de ogen verschilde de van HEM waren bloedrood en die van Edward waren goud bruin.

Ik zat daar nog een tijdje over na te denken tot ik wat gekraak achter me hoorde ik sprong overeind en riep" wie daar ook is ik kan je aan hoor ik heb de zwarte band!!" dat laatste was niet helemaal gelogen ik had een zwarte riem om. Nadat ik dat had gezegd hoorde ik een bulderende lach vanuit de bosjes komen en een zucht uit die daar naast. Er stapte twee mensen uit. De ene was groooooot en de ander was....... gewoon weg prachtig hij leek wel een god. "Sorry dat we je lieten" schrikken" Zei de god. "ja sorry maar je ziet er niet uit alsof je een zwarte band hebt" zei de ander die best wel iets weg had van een kleerkast qua breedte dan. "dat klopt inderdaad ik heb helemaal geen zwarte band" Zei ik blozend. Ik hield mijn ogen op de grond gericht als ik hun aan zou kijken zou ik spontaan gaan blozen. "trouwens ik ben Jasper en dit is Emmet."zei de god/ Jasper. Ik had het gevoel dat ik het wel met hun kon gaan vinden. De rest van de dag heb ik met hun gekloot. Tot het donker werd, "ik denk dat ik meer weer eens moet gaan" "ja ik zou hier niet s'avonds rond hangen als ik jou was" Ik nam afscheid van ze en begon terug te lopen. na een tijdje lopen botste ik tegen iemand op.