When We First Met

'wordt wakker Kate' hoor je bij je oor. Je doet je ogen langzaam open en je wordt uit bed geduwd. Je gaat staan en de man die achter je staat houd je cape omhoog. Je loopt er slaperig naar toe en wrijft in je ogen. 'wat is er Fred?' vraag je moe. Hij schudt zijn hoofd en pakt jou schoenen. Je doet ze aan en Fred houd je hand vast. Hij trekt je mee naar buiten en zet je op een paard neer. 'wat is er?' vraag je nu bang. 'vertrouw me' zegt hij zacht. 'waar zijn mama en papa?' vraag je nu huilend. Hij geeft geen antwoordt en het paard galoppeert weg. Je houd het paard goed vast. Na een dag achter op het paard stop je bij een bos. Je valt er van af en blijft moe liggen. Als je honger krijgt sta je langzaam op en loopt je het bos in. Je zoekt naar eten en vind wat besjes. En gaat in een grot liggen. Die dag erna ga je weer eten zoeken wat erg moeilijk is. Zo gaat het 2 jaar lang. Je vermagert heel snel en je zwerft rond.

'welkom in Nottingham' hoor je gedempt. Je loopt op het geluid af en blijft net voor het grote plein staan. Je ziet allemaal mensen en kraampjes. Je stapt de markt op en loopt naar het eerste het beste fruit kraampje wat je ziet. Je ziet een heerlijke sappige appel en pakt hem. 'hé, je moet er wel voor betalen' zegt de man in de kraam. Je kijkt hem bang aan en rent snel weg. 'Blijf staan, dief!' roept hij je achterna. Je kijkt om en knalt tegen een jongen aan. Hij heeft een groen pakje, groene maillot en een groene muts op. Je wilt snel op staan maar voelt je niet lekker worden. De jongen ziet het en tilt je op. Je wordt wakker van een heerlijke geur en gaat zitten. Je kijkt om je heen en ziet dat je in een huisje ligt. 'oh je bent wakker?' hoor je naast je. Je kijkt bang naar de jongen en kruipt tegen de muur aan. 'rustig maar ik doe je niets' zegt hij rustig. Je aarzelt even maar pakt zijn uitgestoken hand toch. Hij trekt je van het bed en zorgt er voor dat je niet omvalt. 'eet wat' zegt hij als jullie aan tafel zit. Je kijkt van het eten naar de jongen en aarzelt. Hij lacht en begint zelf te eten. Je pakt een beetje varken en stopt het in je mond. Als je het vlees proeft begint je de rest gewoon op te schrokken. De jongen begint te lachen. Je stopt met eten en kijkt verlegen naar de grond. 'nee, ga door asjeblieft' zegt hij lachend. Je gaat weer door met eten en hij blijft je aan kijken. 'wie ben je?' vraagt hij dan. Je slikt je eten door en zegt zacht 'ik ben Katelyn' hij knikt en zegt 'aangenaam ik ben Robin Hood' je knikt en na het eten zegt Robin 'je mag hier wel blijven logeren als je wil?' je knikt blij en hij gaat op de stoel zitten. 'maar wat doe je hier en moet je niet naar je ouders toe?' vraagt hij. Je zucht je hoofd en loopt naar boven. 'ze wil er niet over praten' zegt hij nadenkend. Hij loopt naar buiten en begint met jagen. 'zo een lekker varken voor morgen' zegt hij als die met een varken binnen komt. Je zit op de stoel en kijkt Robin vragend aan. 'wat is er?' vraagt hij. Je knijpt je ogen een beetje samen en zegt 'waarom heb je van die mensen gestolen?' Robin laat het varken dat hij nog in zijn handen had vallen en zegt 'hoe weet je dat?' je loopt naar hem toe en pakt het buideltje met geld uit zijn zak. 'zag je dat gelijk?' vraagt hij verbaast. Je knikt en hij begint met lachen. 'ik steel voor de armen van de rijken' je knikt en zegt 'als ik groot genoeg ben mag ik dan eens mee?' Robin lacht en zegt 'we zullen zien.'