.11. vertrouwen/vriendschap/eerlijkheid

Ik loop naar pap en knuffel hem. 'Dankje.' Mompel ik dankbaar. Ik stap de trap op en loop richting mijn kamer. Ik kruip zachtjes terug in men bed. Er spookt vanalles door men hoofd. Na lang denken val ik terug in slaap. 'Jewel, meisje opstaan.' Hoor ik pap zacht zeggen. Ik kreun en draai me nog eens om. Daarna rek ik mij uit. Mijn dag verliep traag. We hebben over mam gepraat. 'Pap, ik ga even naar buiten.' Hij vind het goed. Ik loop van het kleine trapje richting de tuin. Ik ga in het gras zitten met mijn knieën opgetrokken en mijn armen eromheen geslagen. 'Waarom?' Denk ik. 'Het was haar keuzen.' Hoor ik een mannelijke stem zeggen. Ik kijk op en zie Emmet staan. 'Maar waarom nu?' 'Ze zal echt geprobeerd hebben.'' 'Denk je?' Vraag ik onzeker. 'Weet ik zeker.' Zegt hij zelfzeker. 'Emmet, mag ik je een knuffel geven?' Hij lacht en steekt zijn beide armen mijn richting uit. 'Jij bent een speciale vriend. Ik hou van je.' Zeg ik trots. We praten nog en dan ga ik naar binnen. Als ik binnenkom zie ik Paul in de gang zijn jas aandoen. 'Wat ga je doen?' 'Naar Jacob.' 'Ow, oke.' Zeg ik twijfelend. 'Wil je mee?'