A hobby?

Mijn papa houdt van muziek. Mijn mama houdt van muziek. Ik? Misschien? Ik wist het niet. Ik was nooit bezig met muziek. Behalve vandaag. Sinds vandaag kwam daar een grote verandering in. Mama kwam terug van haar werk. Een vriendin van haar, had haar een karaoke VCD (Video Compact Disk) van de Filipijn meegegeven. Nu speelt het al een hele poos af in de dvd-speler. Op het beeldscherm zie ik de bijpassende video van het liedje, met daarbij de tekst verschijnen. Het is Filipijns. Ik verstond er geen bal van. Ik wist wel een paar woorden, maar voor de rest was mijn Filipijns even slecht als voor iemand die de taal nog nooit had gehoord. Mijn mama begon door heel het huis te zingen. Ik keek haar aan. Zingen. Hoe doe je dat? Heel stil neuriede ik mee met de muziek. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Niemand hoorde mij mee neuriën. Dat wou ik ook niet. Straks was ik te luidruchtig. En nu wou ik even geen ruzie met mijn ouders. Eigenlijk had ik nooit zin in ruzie met mijn ouders. Maar zeker niet nu. Ik wou ook iets leuks doen. Me vermaken. En dat had ik gedaan in muziek. Hoe saai ik het liedje ook vond, ik hield er van om mee te neuriën.

Ik kon het niet. Zingen. Het klonk vals. Het was slecht. Dat wist ik zelf ook. Ik had nog nooit echt gezongen. In het kleuterklasje zong ik nooit mee met de kinderliedjes die iedereen zong. Ik deed alsof ik zong, maar geluid kwam er niet uit mijn mond. Ik was bang om mijn eigen stem te horen. Waarom wist ik niet. Ik was altijd bang. Altijd. Dat haatte ik. Wanneer zou ik eens zonder vrees leven? Weken heb ik zitten nadenken. Nadenken over muziek. Ik wou zangeres worden. Ik wou dat mensen naar me zouden opkijken. Maar ik kon niet zingen. Ik kon geen instrument bespelen. Wat kon ik dan wel? Niets. Mijn zusje, Caithlin, danste graag. Soms ging ze samen met mama in de woonkamer dansen. Dan moest ik meedoen. Met opzet ging ik dan rare pasjes uitvoeren. Om aan te tonen dat ik het niet kon en dat ik het dus ook niet wou doen. Ik had nooit zin in iets. Maar nu, had ik zin in muziek maken. Boven, op mijn kamer stond er een klein orgeltje. Een orgel dat mijn papa ooit had gewonnen, vroeger toen hij nog jong was. Hij heeft er nooit op gespeeld. Het instrument stond er oud te worden. Zonder nog bespeeld te worden.