#13 Voor niets en niemand, wil ik jou laten gaan..

In minder dan een seconde, staat Edward bij de deur. 'Dit is verkeerd, Bella. Ik ben een vampier, en jij een mens.' Edward keek me emotieloos aan. 'Kan me niets schelen. Alsof dit niet hetzelfde is als met elkaar omgaan.' Bracht ik ertegenin. 'Dat.. is waar.' Mompelde hij. Langzaam ging hij weer naast me zitten, en hij pakte mijn hand. 'Bella, kijk alsjeblieft uit voor ons.' En met die woorden, gaf hij me een zoen op mijn linkerwang. 'Je bent gewaarschuwd.' Fluisterde hij. 'Jaja.' Giechelde ik zenuwachtig. 'Ik hoor je hart.' Grinnikte hij. 'Niet dat ik dat erg vind hoor ofzo.' Zei hij er snel achteraan. 'Ik wist het!' De deur zwaaide open en Alice stond in de deuropening. 'Ik wist het! Ik zag het in de toekomst!' Zegt ze enthousiast. Ze rende op me af, en gaf me een knuffel. 'We worden familie! Super hé? Misschien word jij later ook wel één van ons!' Zei Alice enthousiast. 'Alice!' Edward keek Alice boos aan. 'Ik kan later toch ook..?' Ik keek hem vragend aan. 'Dat nooit!' Edward draaide zich woedend om en was sneller dan een seconde de deur al uit. 'Ik heb iets verkeerds gezegd hé.' Zuchtend staarde ik voor me uit. 'Hij wilt niemands ziel van diegene afnemen. Maar hij trekt wel weer bij.' Zei Alice snel. 'Alice?' Ik keek haar vragend aan. 'Ja?' Ook Alice keek mij vragend aan. 'Hoe word je precies een vampier?' Voorzichtig stelde ik de vraag.