hoofdstuk 3

‘You are the spark that lit the fire inside of me
And you do know that I love it
I need to do just something to get closer to your soul
And you do know that I want to’



Je loopt naar de versterker en zet het geluid weer min of meer normaal. ‘Nog een keer’ roept Jack opgewonden. ‘Dat had je gewild, Jackie’ zeg je terwijl je hem quasi-streng aankijkt. ‘Maar eigenlijk had je al lang op bed moeten liggen.’ Je moet altijd op je broertje passen, als je ouders aan het werk zijn of later thuis komen. Je vraagt ze af hoe ze dat volgend jaar gaan doen, als je gaat studeren. ‘Mag nog één liedje?’ vraagt Jackie met zijn liefste glimlach. Je zucht en geeft hem een speelse duw in de richting van de gang. ‘Welterusten, Jackie’ zeg je terwijl hij teleurgesteld wegloopt. Je moet het hem nageven, hij luistert altijd naar je. Je kijkt naar de klok op de muur en schrikt als je ziet dat het al half negen is; over een half uur moet je weg! Snel haal je de naald van de platenspeler, zet de versterker uit en prop je de plaat in zijn hoes. Je kijkt voorzichtig of Jackie niet teruggeslopen is, tilt snel het kussen van de bank op en legt de plaat eronder. Als je ouders merken wat voor muziek je luistert… Die zijn nogal van het oude stempel, en hebben het liefst dat je de hele dag klassieke pianostukken van Bach of Mozart oefent en naar klassiek ballet gaat. En ze hebben echt een verschrikkelijke hekel aan ‘die moderne herriemuziek’ (wat ongeveer de ergste woorden zijn die je ouders kennen) van tegenwoordig en de ‘barbaarse, lelijke danspassen’ die daar bij horen. Je hebt geluk gehad dat er nog een baantje vrij was in de bibliotheek, want tot je studeren is dat het enige wat je ouders goed vinden.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen