The premiere starts*2

Ik wou in de auto van Kellan stappen, toen Bernice huilend naar mij toe kwam rennen.
Ik gaf een seintje aan de rest dat ze al vast konden rijden, maar omdat ik tegelijk met Kellan aan moest komen. Deed hij een paar stappen naar achter en draaide zijn rug naar ons al een soort van bodyguard. Hij gaf Vera nog even snel een kus en Vera en Larissa stapte nu in de auto van Vera.
Een donkerblauwe mini-couper, met leren witte bekleding.
Bernice, huilend op mijn schouder maar wilde naar niet vertellen wat er was ik liet het maar zo en ze wou niet alleen naar de première(omdat ik met Kellan ging en de rest al weg was.)
Ik pakte me telefoon en belde nu Dylan op, of hij Bernice even wilde troosten en naar de première wilde gaan met haar.
Ik had nog steeds het kaartje van Renske en Bernice, dus gaan gingen ze dan maar mee.
Dylan kwam nu aan met de taxi, hij kon zelf nog niet rijden en Bernice stapte erbij.
Kellan stapt na Bernice met Dylan weg waren gereden, in zijn eigen auto.
Het was een witte Audi, beetje oud model. Maar we reden nu eerst met zijn auto naar het begin en daar werden we dan opgehaald door een witte limo.
We reden er heen zonder een woord tegen elkaar te zeggen en hij parkeerde de auto na een paar km rijden, en nog steeds zonder iets te zeggen, wachten we op de witte limo, hij kwam gelukkig wat eerder en we hoefde dus niet lang te wachten.
We stapte en Kellan begon te praten, Het is maar goed dat we acteurs zijn, want anders weet ik niet of we geloofwaardig over zouden komen als stelletje. Hij legde de nadruk op het woord stelletje.
Ja, nou ja gelukkig weet Vera ook dat het nep is zei ik met een lachje.
Ja, en Edward bij jou zei Kellan er snel achter. Uhmmm Edward zei ik verbaast.
Kellan trok zijn wenkbrauwen nu op, Niet zei hij.
Niet echt nee zei ik. O Okeej! Zei hij nu en keek weer voor zich.
Dat was weer het gesprek, meer werd het ook niet echt.
De limo stopte en ik keek Kellan aan, en hij zei: nou ja, lieverd*knipoog* laten we maar gaan!
Ik las nog even zijn gedacht maar hij acteerde dit echt, hij vond mij niet leuk. Zo ie zo iemand anders.
Maar ik wist niet zeker of dat Vera was of iemand anders.
Ik nam nog heel snel een grote slok van mijn flesje dat nog steeds met bloed gevuld was.
Hij stapte uit en gaf mij een hand, Ik stapte uit de limo.
En het enige wat ik daarna nog zag waren allemaal flitsen, het maakte niet uit welke kant ik op keek.
Ze waren echt overal.