6. Vlinders

Previously, on Not Your Juliet:
Fayr wrijft ongelukkig over haar schouder. ‘Dus ik heb het gehaald?’
      ‘Het scheelde weinig,’ waarschuwt de onderwijsassistente. Ze vouwt de tablet onder haar arm en haar gezicht verzacht iets. ‘Open je ogen, meisje. Je bent te goed van vertrouwen, niet iedereen is zo openhartig als jij. Als je dit eerste jaar wil overleven, moet je leren van je af te bijten.’
      Fayr aarzelt.
      ‘Ik meen het. Laat lekker je tanden zien, Danvers.’
      Ze knikt snel. Als Halima gebaart dat ze mag gaan, neemt ze met een dankbaar knikje afscheid en maakt ze zich uit de voeten. Het lawaai van de tribunes knalt in haar oren. Eigenlijk moet ze naar Sienna, haar aanmoedigen, maar voor ze het weet staat ze voor de uitgang aan de zijkant van de zaal.
      De deur kraakt lichtjes als ze hem open duwt. Een paar seconden onder de blauwe lucht staan, dan. Even de spanning van zich af laten glijden. Dan komt ze terug voor haar vriendin.
      Het grasveld van Inquerium strekt zich wijds en open voor haar uit, met bloemperkjes en bloesembomen en met klimop begroeide afdelingshuizen in de verte. Fayr loopt een stukje bij de deur vandaan en laat zich met een zucht tegen de muur aanleunen.
      Dit had beter kunnen gaan. Maar gehaald is gehaald.