- Samantha and Justin 22

Justin
Met een leeg gevoel staar ik naar het plafond. Ik hoop dat ik Selena morgen kan zien. Voor de traan van mijn wang kan vallen hoor ik mijn telefoon gaan. Mijn moeder. Dit kan ik niet onbeantwoord laten. Ik schraap mijn keel om de emoties eruit te halen voor ik opneem. 'Hey mam.' Zeg ik. 'Justin. Hoe is het?' Zegt ze zacht. 'Heb betere dagen gehad.' Zeg ik maar. Ik vraag me af waarom ze me belt. 'En bij jullie?' Vraag ik. 'Zijn gangetje. We gaan dit weekend naar MovieWorld.' Een korte steek ontstaat in mijn hart. Ik wou dat ik mee kon. Dat ik deel uit kon maken van het gezin zoals ieder ander. Maar ik weet dat ik geen pretpark in kan lopen. Zelfs niet vermomd. De fans herkennen mijn gezin wel, maar het loopt pas helemaal uit de hand als ik er ook ben. 'Ik wou dat ik er bij kon zijn.' Zeg ik dan maar. 'Ik weet het schat. Dat wou ik ook. We gaan snel weer wat leuks doen samen.' Ik zucht. 'Misschien dat we een gamehall kunnen huren.' Vervolgt mam. 'Dat vind je ook heel leuk.' Ik knik in stilte. Ik zou het liefste ook naar een pretpark gaan maar het kost miljoenen om dat dicht te gooien voor een dag. Dat kan ik echt niet maken. Het hoort er gewoon bij als je bekend bent. Veel kan dan niet meer. 'En hoe is het met Selena?' Vraagt ze dan. 'Ze is wakker maar heel zwak.' Zeg ik zacht. 'Ze kan wel reageren op vragen met knipperen. Als het goed is kan ik haar morgen zien.' Krijg ik er met moeite uit. 'Ik denk elke dag aan jullie.' Een nieuwe traan loopt over mijn wang. Ik weet dat ze het meent. 'Als je wil dat ik naar je toe kom, moet je het laten weten. Je weet dat ik er alles aan doe om het lichter voor je te maken.' Ik slik. Ik zou dat nooit aan haar vragen. 'Het is oké mam. Ik red me wel. Bedankt.' Zeg ik. 'Ik hoorde van Scooter dat je weer veel aan het schrijven bent.' Gaat ze verder. Ik ga rechter overeind zitten. Belt ze me daarom op? Ik voel een lichte steek van teleurstelling. Ik hum een ja terug. 'Je bent altijd zo talentvol geweest. Ik kan niet wachten om je weer te horen. Ik heb gezegd dat het tijd wordt dat je meer mag uitvoeren. Je weet inmiddels echt wel hoe het werkt. Ik ben trots op je.' Dit antwoord had ik niet verwacht. Normaal gesproken vindt mam dat ik moet luisteren naar degenen in het management. We hebben zoveel discussies gehad. 'En al die mensen die van mij afhankelijk zijn dan?' Vraag ik. 'Als je nooit was begonnen, hadden zij je ook niet gekend. Het moet zo zijn. Volg je gevoel.' Zegt mam beslist. Ik voel me een stuk lichter. 'Bedankt mam. Ik kan wel een stukje voor je zingen als je wil.' Zodra ik het zeg heb ik spijt. Ik voel me niet zo sterk vandaag. Maar ik hoor aan mams reactie dat het haar goed zou doen. 'Wacht even, dan haal ik de kids erbij!' Roept ze enthousiast. Ik wacht geduldig af. Heel even voelt het weer als vroeger, voor ik bekend werd. Ze vond het altijd geweldig om me te horen zingen. Als ik het lied heb laten horen wat ik heb gemaakt hoor ik het welbekende gegil en geklap- alleen nu van degenen waar ik het allermeest van hou. Mijn hart wordt warm. 'Love you Justin.' Zegt ze. 'Love you too.' Zeg ik terug. Die avond val ik voor het eerst in weken zonder te huilen in slaap.

Samantha
'Bij de les blijven, mevrouw!' Chelsea kijkt me streng aan. Ze houdt een paraplu vast terwijl ze wijst naar haar aantekeningen, die ze op de muur geplakt heeft. Giechelend volg ik met mijn ogen de paraplu naar de laatste aantekeningen. 'De pijngraad was een 6. Ik raad zeker aan om ontspannen te blijven.' Geeft Chelsea toe. Met mijn hand voor mijn mond kijk ik haar weer aan. 'Dat cijfer valt me mee.' Zeg ik. Chelsea knikt. 'Precies. Ik wil gewoon dat je weet wat je kan verwachten. Zijn er nog vragen?' Ik stik bijna van het lachen. 'Chels, ik ga me niet laten ontmaagden dit weekend! Hallo, het is een eerste date!' Chelsea wordt rood. 'Ik had het andersom ook graag op tijd willen weten.' Verklaart ze. Ik grinnik. Chelsea belde me op dat ze langs moest komen om me iets belangrijks te vertellen. Ik had niet verwacht dat ze me een cursus seksuele voorlichting zou komen geven. 'Op tijd ben je zeker schat.' Zeg ik. 'Maar vertel, heb je het je ouders verteld? Vanessa toch niet zeker?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Nee natuurlijk niet! Buiten ons ben jij de enige die het weet.' Ik knik. Chelsea kent Chad nog niet al te lang, een paar maanden nu, maar ze zijn duidelijk stapel verliefd op elkaar. De avond na het feest is het 'gebeurd'. Ze bood aan dat hij kon douchen en zodra ze in de badkamer stonden, kleedde ze zich uit en was ze gewoon onder de douche gaan staan. 'Ik moet ook douchen.' Zei ze simpel. Chad was sprakeloos zei ze giechelend. Ze hebben eerst een halfuur tegen elkaar lopen schuren onder de douche voor ze door naar de slaapkamer zijn gegaan. Daar is het gebeurd. Ik begin weer te giechelen bij het idee. Typisch Chelsea om zo onbevreesd te zijn. Het idee dat het vanuit echte liefde is maakt me zuchten. Wat romantisch. 'Chad is wel goed voor je he.' Zeg ik. Chelsea knikt terwijl ze de paraplu aan de kant legt. Dan ploft ze naast me neer op de grond. 'Hij was zo zorgzaam en geduldig. Ik heb echt het initiatief genomen. Het was geweldig. Ik kan niet wachten om hem weer te zien.' Ik glimlach terwijl ik licht tegen haar aan leun. 'Ik ben zo blij voor je Chels. Wie had dit gedacht.' Ik denk terug aan alle keren dat we hebben gepraat over onze eerste keer. Wie van ons zou het eerste zijn? Zou het pijn doen? Hoe lang zou het duren? We komen steeds dichter bij volwassen zijn. Ik vraag me af wie mijn eerste keer wordt. 'Ik wil ook dat het vanuit liefde is.' Zeg ik. Chelsea knikt begrijpend. 'Dat komt wel. Dat weet ik zeker. Wie zou nou niet verliefd op jou worden?' Gierend van het lachen laat ik me vallen. 'Dellusional.' Zeg ik alleen maar.