- Samantha and Justin 20

Samantha
Inmiddels zit ik in de keuken met Chelsea, Chad en Jake en probeer ik de groentesoep naar binnen te werken die Elora gisteren heeft gemaakt. Vanessa is net terug van het logeren bij opa en oma en staat in de woonkamer te dansen op een Justin Bieber film. In de verte hoor ik zijn stem. Ik zal er maar mee moeten leren leven. 'En hoe voel je je?' Vraagt Jake, terwijl hij me aankijkt. Zijn vraag verrast me. Ik voel me enigszins schuldig dat ik hem als dom zie. Is dat niet wat kort door de bocht van me? Hij had duidelijk ook gedronken. Alleen kan ik dat niet hardop zeggen. 'Slecht.' Zeg ik dus maar. Jake grijnst. 'Ik had ook niet verwacht te blijven slapen. Fijn dat het kon.' Zegt hij, terwijl hij naar Chelsea kijkt. Chelsea heeft het helemaal niet in de gaten. Ze gaat helemaal op in Chad. Ik moet haar echt vragen wat er nou is gebeurd vannacht. Met mijn nul ervaring is dat wel interessant. Überhaupt moet ik haar meer vragen hoe het met haar gaat. De laatste tijd ging het alleen maar over mij. Zelfs op haar verjaardag zette ze mij nog in de aandacht. Ik voel me een slechte vriendin. 'Waar denk je aan?' Vraagt Jake. Ik frons mijn wenkbrauwen. Zou hij zijn interesse menen? Ik twijfel eraan. 'Wat wil je hier nou mee bereiken?' Vraag ik. 'Wat bedoel je?' Zegt hij. 'Met je vragen.' Zeg ik bot terug. 'Nou ik wist niet dat je boos werd. Ik vroeg het me gewoon af.' Ik knik. 'Ik vraag me gewoon af waarom je het je afvraagt.' Zeg ik. Ik heb geen zin om verleidelijk te doen. Dat hij me al ziet zitten met deze kater en rode wallen. 'Je bent zo heerlijk jezelf.' Zegt hij met een grijns. Ik kan niet helpen dat ik terug glimlach. 'Dat zie je alleen nu pas.' Zeg ik simpel. Ik zie hem nadenken maar hij zegt weer iets heel anders dan ik van hem zou verwachten. 'Zullen we dit weekend uitgaan?' Chelsea is er nu ineens wel bij. 'Waarheen?' Ik weet niet goed hoe ik moet reageren. Wil ik dit wel? Wat doet hij eigenlijk ook nog hier? 'Ik wil met Sam op date.' Zegt Jake. Chelsea lacht hem recht in zijn gezicht uit. 'Op date? Sinds wanneer ga jij op dates?' Jake grijnst terug. Het lijkt alsof ik hem nu pas echt zie. Hij is wel echt knap. 'Sinds vandaag. Als zij dat ook wil.' Hij klinkt vastbesloten. Misschien moet ik niet zo snel oordelen. Welk meisje zou nou vallen voor het gedrag van gisteren. Betekent niet dat hij vandaag ook zo is. Hij is misschien gewoon niet zo tactisch in hoe hij dingen zegt. Dat maakt hem geen slecht mens. Ik besef me als mijn hart niet kapot was ik dit niet eens had overwogen maar nu maakt het me niet zoveel uit. Ik zie het niet zitten dat Jake mijn eerste liefde wordt, dat weet ik, maar met niets doen bereik ik ook niets. 'Goed dan.' Chelsea hapt duidelijk naar adem. We hebben geen woorden nodig. Ik weet dat ze me begrijpt.

Justin
Het voordeel van je hart gebroken hebben is inspiratie om muziek te maken. Onderweg naar het hotel heb ik alweer een nummer afgeschreven. Ik heb bijna zin om weer in de studio te zitten. Ik ben zo enthousiast over dit nummer dat ik ter plekke Scooter opbel. 'Ik heb weer een nummer geschreven. Ik vind echt dat je het een kans moet geven.' Ik hoor hem zuchten. 'We hebben het hier al over gehad. Je kan niet zomaar doen wat je wil. Het is een bedrijf.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Je weet dat ik al onder een andere naam mijn songteksten erdoorheen krijg als ik dat wil. Ik wil dat mijn naam eraan hangt. Ik wil volledig maken wat ik wil maken. Inclusief beats.' Ik bereid me al voor op het bekende antwoord. 'Heb je enig idee hoeveel salarissen er op jou schouders hangen? Zoveel mensen zijn afhankelijk van jou, van ons! En daarbij.' Daar gaan we weer. Waarom weet ik al wat hij gaat zeggen? 'Die producers, songwriters, ook zij hebben recht op salaris. En als wij ze niet betalen, doet een ander dat. En wat gebeurt er dan? Als wij niet de geschikte en beste nummers die er zijn bij ze wegkapen, komt een ander op nummer een te staan!' De frustratie loopt hoog op. Wat dacht ik ook wel niet om het voor te leggen. Ik heb het al zo vaak geprobeerd. 'Waarom zou mijn werk niet geschikt zijn en niet op nummer een komen? En waarom moet ik zo nodig op nummer een staan? Het gaat alleen maar om geld! Zoals je zegt, doe ik het niet, doet een ander het wel! Wat maakt het dan werkelijk uit? Het is niet eerlijk! Ik ben daar niet voor verantwoordelijk.' Ik probeer kalm te klinken maar ik kan de frustratie in mijn stem niet verbergen. 'Dat klopt. Dat doen wij voor jou. Jij hoeft je daar juist helemaal niet mee bezig te houden. Luister Justin, je gaat door een moeilijke tijd. Dat zie ik ook wel. Dat jij schrijft nu is heel positief. Dat betekent alleen niet dat we er maar een album van moeten maken en dat het strategisch juist is.' Ik schud mijn hoofd. Waarom gelooft hij niet in mij? 'Ben ik dan alleen maar een marketingplan? Vergeten we dat we ook mensen zijn? Er kan toch minstens naar gekeken worden?' Vraag ik. Scooter zucht. 'Het is een contract, dat weet je.' Ik snuif hoorbaar. 'Dit gaat de hele dag door. Ik heb geen pauze knop. Het is mijn leven. Dat weet je!' Roep ik nu. Als hij voor me stond zou ik hem slaan. 'Dat is ook wel zo. Maar je hebt nu een paar weken ruimte om tot jezelf te komen. We hebben de hele tour afgezegd. De kosten zijn enorm en uiteindelijk moeten we die terug verdienen. En als jou het helpt dat we naar je nummers kijken, dan kijken we ernaar. Wanneer de situatie het toelaat. Maar ik beloof je niets.' Zoals hij altijd zegt. In mijn hoofd weet ik al de vervolgstap. Ik beëindig het gesprek en loop de auto uit, de hotelkamer in. Bekendheden hebben standaard een advocaat in dienst. Het aantal valse beschuldigingen en plagiaat is niet bij te houden. Normaal gesproken verloopt dat via het management maar ik heb zijn nummer. Hij neemt al snel op. 'Je moet me helpen. En je mag niemand erover vertellen.' Zeg ik. 'Waarmee?' Vraagt hij. 'Ik wil alleen dat je voor me uitzoekt of ik het contract met het label zou kunnen ontbinden.' Er valt een stilte. 'Is er een aanleiding, dat kan al genoeg zijn.' Ik schud mijn hoofd. Dat kan hij natuurlijk niet zien. 'Ik wil weten of het kan zonder directe aanleiding. Ik kan op dit moment niets bewijzen.' Besef ik me hardop. 'Die kans is heel klein. Weet je hoe waterdicht ze zijn?' Ik voel mijn hoop bijna wegvaren. Maar ik wil niet opgeven. 'Misschien hebben ze wat gemist. Ik zeg ook niet dat ik het dan ga doen.' Dat lijkt de zaak te veranderen. 'Ik zal er voor je in duiken. Ik kom er op terug.' Ik bedank hem en beëindig het gesprek. Dan ga ik weer verder met schrijven. Alles om maar te vluchten van wat nu de werkelijkheid is.