- Samantha and Justin 19

Samantha
'Je hebt wat gedaan!' Ik kijk geschrokken Chelsea aan, terwijl ik het maagzuur omhoog voel komen. Ik ren naar de wc en bereik de pot maar net op tijd. 'Het is grappig! Het is echt niet erg!' Hoor ik Chelsea roepen. Ik kan niet denken. Het duurt minuten voor de golven in mijn maag ophouden. 'Dit kan niet waar zijn.' Kreun ik zacht. Chelsea komt de wc in. 'Zal ik het verwijderen? Ik wist niet dat je het zo erg zou vinden.' Ik wil schudden met mijn hoofd maar mijn hoofd doet nog steeds pijn. 'Nee. Hij ziet het waarschijnlijk toch nooit. En wat maakt het ook uit.' Ik hoor geschuif. Chelsea is naast me komen zitten, zie ik door mijn wimpers heen. 'Hey, het is geen probleem. Sorry. Ik haal het wel weg.' Fluistert ze zacht. 'Nee.' Fluister ik terug. 'Niemand weet het. Dat zou alleen maar opvallen.' Chelsea fronst. 'Ik had het eerst moeten vragen.' Het zweet druppelt van mijn hoofd. Ik moet echt nooit meer drinken. 'Het geeft niet Chels. Ik snap het. Het is grappig. En ik heb tot in de middag in die logeerkamer gelegen. Je bent gewoon nog in de feeststemming.' Zeg ik. 'En daar ben ik blij om. Het is jouw feest, jouw dag, jouw post. Het geeft echt niets.' Een maand geleden zou ik nooit op het internet durven staan zingend. Maar alles is anders nu. Ik ben trots op mezelf dat ik me minder schaam. 'Kom je zo naar de keuken, toch proberen wat te eten. Al is het maar soep. Vooral nu er niks meer in je maag zit.' Mijn maag draait alweer om bij het idee. 'Uhh... Dat weet ik niet.' Voor ik het weet zitten we allebei te lachen. 'Wat zijn we toch ook een stel mafketels.' Giert Chelsea. 'Ik had alleen nog maar mijn maagdelijkheid moeten verliezen, dan was dit drama helemaal compleet geweest.' Gooi ik eruit. Chelsea lacht nog harder. Ze rolt perongeluk om, zo de wc uit. 'Waar ga je heen?' Zeg ik sarcastisch. 'Oh Sam. Ik ben blij dat we erom kunnen lachen.' Fluisterend gaat ze verder. 'Hoe shit de situatie ook is, het is en blijft bijzonder. En hij is in ieder geval niet een leeghoofd zoals Jake.' Ik knik begrijpend. 'Bijzonder is het zeker ja. Bijzonder vervelend.' En weer gieren we van het lachen. Wat hou ik toch van haar.

Justin
Ik zou moeten stoppen met dagelijks naar de twitter van Chelsea en Sam kijken. Ik wacht gewoon op nieuwe informatie, hopend dat ze blij is. Dat ik haar geen pijn heb gedaan door niets meer te laten weten. Ik hoop haar gezicht te zien. Mijn hart springt in de lucht als ik vandaag een nieuwe post zie met Sam als plaatje in de video. 'Eindelijk!' Snel kijk ik om me heen of iemand het doorheeft. Er is niemand in de gang. Ik doe mijn oordopjes in. Het is een video van het verjaardagsfeest. Ik hoop maar niet dat ze er met een jongen op staat. Ik krimp in elkaar bij het idee. Maar ik mag niet egoïstisch denken. Ik ben degene die bij zijn ex zit. Chelsea liet in de pizzeria vallen dat Sam nog nooit een vriendje had gehad. En dat ze zo opgelucht was dat ze Sam kon meekrijgen naar mijn concert en dan ook nog in een jurk. Het voelde als een goede stap vooruit nu ze zelf iemand had leren kennen. Het triggerde me ergens toen ze dat tegen me zei. Sam gedroeg zich niet zoals een fan normaal gesproken doet. En ze vroeg niet zozeer om aandacht. Ik vond dat interessant. Mijn hart slaat over als de video afspeelt. Chelsea staat naast de DJ booth met een microfoon in haar handen. 'Daar is ze dan, the one less lonely girl! Mijn lieve vriendin Sam!' Gierend van het lachen komt Sam op. Zwaaiend als een koningin. Ze ziet er blij uit. Opgelucht zie ik geen mannen bij haar staan. Ze neemt de microfoon over. 'We hebben besloten na ons lied Fly van net, vergeet die niet te checken op Spotify, een karaoke te houden en te openen met een lied wat ons beiden raakt.' Chelsea knikt instemmend en pakt er een tweede microfoon bij. 'We hadden het geluk om bij Justin's concert te zijn en Sam is willekeurig uitgekozen als one less lonely girl. Om te vieren dat ze deze once in a lifetime experience heeft gehad leek het ons wel leuk dit nummer te zingen, ter ere van die dag! Zelfs al is ze single, het blijft onvergetelijk!' De bezoekers juichen. Ik glimlach. Ik kan er niets aan doen. Ik ben benieuwd hoe ze klinkt. Ergens doet het pijn dat ze er onbezorgd uitziet. En dat Chelsea zegt dat Sam willekeurig gekozen is. Het is beter voor de fans dat ze het niet weten maar het is niet waar. Ik wou voor Sam zingen. Zodra ze het nummer beginnen smelten de twee stemmen samen alsof ze zussen zijn. Het klinkt beter dan ik kon verwachten. Het is geen gemakkelijk nummer. Ik ga rechter zitten. 'Is ze nou... aangeschoten?' Zeg ik zacht. Chelsea was 17, dat weet ik nog. Ik nam aan dat Sam ook die leeftijd had. Ik ken haar alleen niet goed genoeg. Ze lijkt mij in ieder geval niet te missen in haar leven als ze dit zo onbezorgd kan zingen. Maar het is ter ere van mij, dus slecht bedoeld kan het niet zijn. Als de video is afgelopen check ik de comments. Chelsea is inmiddels aardig bekend geworden bij de fanclub. Duizenden fans hebben reacties achtergelaten.

I wish it was me.
She is so lucky!
OMG to have Justin sing for you is a dream come true.
How is she still single?

Ik zucht diep. Zou ik kunnen reageren? Is dat te opvallend? Het liefste zou ik het willen doen. Dan denk ik terug aan het nummer Fly waar Sam het over had. Ik wist helemaal niet dat ze een eigen nummer hadden. Ik zoek het op, het is de dag van het feest uitgebracht, en ik sluit mijn ogen. Een paar minuten later ben ik aan het huilen. Ik maak er een screenshot van en luister het nog een paar keer. Dan komt Mandy de gang op. 'Vandaag gaat niet lukken Justin. Ze is echt te zwak. Morgen?' Zegt ze, alsof het een vraag is. 'Dan kom ik morgen terug.' Zeg ik, verdoofd. Mandy knikt. 'Bedankt voor je steun. Tot morgen.' Ik knik terug en zie haar verdoofd weg lopen. Enigszins verloren loop ik terug naar de parkeerplaats, waar de beveiligers al klaarstaan. 'Naar het hotel.' Is alles wat ik zeg. Ik heb me nog nooit zo leeg gevoeld.