- Samantha and Justin 14

Samantha
Op het moment dat Justin zegt dat het geen deel is van de show wat hij gaat zingen ben ik overtuigd dat ik gewoon een of ander ongeluk heb gehad op weg naar de telefoonwinkel en sindsdien in een coma lig. Dit kan toch niet waar zijn? Ik lach om het feit dat mijn hersenen dit romantisch verhaal zouden verzinnen. Maar als ik weer in mijn arm knijp blijf ik waar ik was. Ik weet niet hoe het werkt in een coma. Ik denk dat je het niet weet tot je het bedenkt. Maar zolang ik niet wakker word kan ik er maar beter van genieten. Het voelt zo echt. Het voelt alsof hij het echt meent. Ik heb nog nooit zoveel gevoelens gehad tegelijkertijd. Ik denk dat ik glimlach maar ik weet het niet. Ik focus me op de woorden. Ik had beloofd te luisteren.

Oh, oh-oh, saw so many pretty faces before I saw you, you
Now all I see is you, I'm coming for you, I'm coming for you
No, no, don't need these other pretty faces like I need you
And when you're mine in the world, there's gonna be one less lonely girl

Hoe verder het lied gaat hoe minder ik het begrijp. Ziet hij mij als meer? Ik ben wel vrijgezel, ik geloof niet dat hij dat weet. Maar hij lijkt het te weten. Hoe kan dit zo snel gaan. Dat kan toch niet waar zijn? Aan de ene kant ben ik heel blij, aan de andere kant ben ik bezorgd. Wat ik al die jaren heb willen voorkomen gaat gebeuren. Ik weet het nu. Of hij het nou wil of niet, hij gaat mijn hart breken.

Justin
Ze lijkt diep in gedachten te zijn. Kon ik haar gedachten maar lezen. Het publiek gaat helemaal los. Ik moet moeite doen om mijn aandacht van Sam weg te trekken. Het liefste zat ik nu alleen met haar. Aan het einde van het lied omhels ik haar. Ik voel haar me niet terug vastpakken. Wist ik maar wat ze nu dacht. Ik voel me onzeker. Zou ze me niet leuk vinden? Ik besef me dat ik echt niet weet waar ik mee bezig ben. Wat wil ik nu eigenlijk hiermee? Ik was helemaal niet van plan om te zeggen dat het niet bij de show hoort. Ik ben de komende maand in tien verschillende landen. Ik sluit mijn ogen omdat ik me besef dat ik haar misschien heel lang niet meer kan zien. En ik niet eens weet of ze mij nog wel wil zien. Dat wilde ik backstage vragen. Was ik maar geen artiest. Dan had ik deze problemen niet. Selena kon zo haar jet pakken om me te zien. Ik herpak me en sluit de show af. Ik zie de beveiligers Sam meenemen. Ik vind Chelsea in het publiek. 'Chaz.' Roep ik. Chaz loopt naar me toe. 'Kun je aan haar doorgeven dat Sam zo terugkomt en haar backstage wat merchandise laten kiezen?' Chaz knikt. 'Komt in orde man.' Ik kan altijd op hem bouwen. Naar de goede dingen kijken, Justin, praat ik mezelf aan. Als ze het ook wil vinden we wel een weg. Met een hoog kloppend hart loop ik richting de kleedkamer. Als ik de deur opendoe, struikel ik bijna over mijn eigen voeten. Ik ben zo afgeleid door haar. Ze zit op de bank die ik heb aangevallen vandaag. 'Hey.' Zeg ik zacht. Ze lacht naar me terug. 'Hey.' Zegt ze. 'Wat vond je van de show?' Vraag ik, terwijl ik een flesje water pak. 'En wil je er ook een?' Vraag ik. Ze knikt. Ik neem een tweede flesje mee en ga naast haar zitten. Ze pakt het flesje aan en zet het op tafel. 'De show was erg goed. Veel beter dan ik me kon voorstellen. Je hebt een enorm bereik in je stem. Het was echt heel mooi om te horen. Ondanks het geschreeuw op de achtergrond.' Grinnikt ze. Ik lach. 'Daar ben ik blij om.' Zeg ik. 'Ik wou je niet overvallen met het nummer.' Geef ik toe. Ze draait wat zenuwachtig op de bank rond maar zegt niets. 'Ik wil graag vragen of je me beter wil leren kennen. Al weet ik dat het niet gemakkelijk is om mij beter te leren kennen, gezien ik dit jaar op worldtour ben.' Vervolg ik. Ze kijkt nu naar het flesje op tafel, verzonken in gedachten. Ik neem een slok water terwijl ik rustig wacht. Hoe kan ze zo rustig blijven? Ergens was ik voorbereid dat ze onbeschaamd op me zou springen. Of op zijn minst zou gillen. Ik spreek mezelf streng toe. Ze is niet zoals de rest. Waarom wil ik dan dat ze dit denkt? Ze is bijna... onbereikbaar. Eindelijk hoor ik haar mooie stem weer. 'Waarom zou je me beter willen leren kennen?' Vraagt ze zacht. Ik denk na over haar vraag. Dat vraag ik mezelf ook af. 'Ik weet het niet.' Geef ik eerlijk toe. 'Sinds ik je heb ontmoet blijf ik maar aan je denken.' Meer woorden heb ik niet. Ze kijkt me nu recht aan. 'Oké.' Zegt ze, met een lieve glimlach. Ik open mijn armen weer. Ik laat haar het tempo bepalen. Ik kan de lach op mijn gezicht niet verbergen. Ik voel me een fan. Van Sam. Ze komt eindelijk dichterbij en we omhelzen elkaar. Ik denk even aan helemaal niets meer. Dan ruik ik haar geur, voel ik haar hart. Ik hou haar iets steviger vast. Ik hoor op de achtergrond de deur open gaan. 'Justin, we have a problem.' Lichtelijk geërgerd beëindig ik onze knuffel en al snel voel ik de stress mijn lijf terug in schieten. Als Scooter binnenkomt op een moment als dit, dan moet het wel een serieus probleem zijn.