- Samantha and Justin 11

Justin
De opluchting is groot als ik haar antwoord lees. Ik lees het wel tien keer.

Hey Justin, thanks for reaching out. Sounds like an honour. Yes, I'd love to hear you sing up close!

Ze is zo respectvol en bedachtzaam. Ik bewonder dat. Ik schraap mijn keel. 'Ryan, regel naast die bos bloemen ook een tegoedbon voor een vijf gangen diner, en kun je zorgen dat deze kamer opgeruimd wordt? Je kan Sam na het nummer backstage laten. Ik wil haar graag nog spreken vanavond.' Ryan rolt met zijn ogen. 'Yes casanova. I'm on it.' Tevreden loop ik naar de douches. Nog zo goed als een uur te gaan. Kort neem ik de show voor mezelf door terwijl ik de spanning van me afspoel. Ik oefen nog wat noten, al kan ik mijn stem niet teveel belasten. Na de douche besef ik me dat ik uitkijk naar een reactie van Sam terwijl ik zelf vergeten ben wat terug te sturen. Zo verblind was ik door mijn enthousiasme. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Snel bericht ik haar terug.

Love that. I will let them know, see you tonight!

Deze keer denk ik niet na hoe het overkomt. Een vraag was ook niet echt passend. Ik heb de ja al gekregen. Wat heb ik nog te willen? Ik heb me in lange tijd niet zo goed gevoeld. Ik was vergeten hoe goed het voelde om verliefd te zijn. Ik weet niet of ik verliefd kan zijn op iemand die ik niet echt ken. Maar het lijkt er wel op. Is dit wat mijn fans voelen als ze mij zien?

Samantha
Het inzingen ging zo goed. We luisteren nu naar het resultaat en niemand kan het droog houden. Onze make-up kan ook helemaal opnieuw, maar dat is niet erg. Chelsea had hierop gerekend en heeft alles meegenomen wat we nodig hebben. Braxton zou zo trots op haar zijn! Ze heeft een geweldige stem. We klinken als twee zussen samen. Als het lied is afgelopen valt er een lange stilte. 'Wauw.' Is het enige wat ik kan zeggen. Chelsea veegt haar tranen weg. 'Dit is misschien wel de mooiste dag tot nu toe. Het is nog mooier dan ik dacht.' Ik knik begrijpend. Niets kan dit overtreffen. Het brengt ons dichter bij Braxton dan ooit. 'Ik hoop dat ik nog een hap door mijn keel krijg.' Snikt Chelsea. 'Nou er is nieuws.' Zeg ik zachtjes. 'Justin heeft me een bericht gestuurd.' Binnen een seconde zit Chelsea met grote ogen voor me. 'WAT! Wanneer! OMG! OMG! OMG!' Ik wacht nog even of er meer uit komt maar dat is niet zo. 'Nee het is niet wat je denkt! Hij stuurde het vanmiddag, toen we hier waren. Het gaat over het concert vanavond.' Chelsea fronst. 'Hoezo zou hij jou dan berichten? Ik snap het niet.' Ik lach voorzichtig. 'Hij zei dat hij standaard voor de tour voor iemand zingt en vanavond voor mij wou zingen omdat hij het waardeerde dat ik respectvol was.' De stilte is voelbaar. Chelsea laat zich achterover vallen en begint hysterisch te lachen, starend naar het plafond. 'Hij wil voor jou zingen?' Zegt ze, bijna fluisterend. 'Ja. Is dat zo speciaal dan?' Vraag ik, benieuwd wat ze denkt. Normaal gesproken kan ik Chelsea lezen. Ik zie de radars draaien in haar hoofd. Langzaam komt ze overeind, als een zombie uit het graf. 'Lieve Sam. Lieve fucking Sam. Excuse my language. Hij heeft NOOIT, maar dan ook NOOIT iemand zelf gekozen om voor te zingen. Dit moet wel wat betekenen. Ik probeer het te ontkennen net als jij maar het lukt me niet.' Ik hoor de ongeloof in Chelsea's stem. Dan begint ze te gillen. 'Dit is GEWELDIG! Dit is precies wat ik wou! Dit is een teken! BRAXTON! Verdorie BRAXTON! Je hoorde het he! Je ziet het ook wat ik zie! Die twee HOREN bij elkaar!' Mijn ogen springen bijna uit mijn hoofd. 'Chels! Dat hij me respecteert betekent niet dat hij bij mij hoort! Zo werkt het niet! Ik verwacht dat helemaal niet!' Chelsea lacht. 'Hou dat vast. Uiteindelijk weet ik het antwoord ook niet. Maar het is en blijft fucking gaaf. Iedereen op school gaat je haten. You know that. OMG ik kan niet wachten tot het maandag is.' Chelsea danst in het rond. 'Wonderen bestaan!' Roept ze. Ik schud mijn hoofd, lachend. Al kan ik niet ontkennen dat ze gelijk heeft. Wonderen bestaan.