Level 37
Ardins leren handschoenen kraakten toen hij zijn grip om het handvat van zijn breedzwaard verstevigde. ‘Op mijn teken,’ benadrukte hij en draaide zich om naar de titaan. Fay slingerde om hem heen als een dodelijke wervelwind, raakte hem keer op keer, maar helaas zonder al te veel schade te doen. ‘Fay, houd hem bezig!’
‘Ik wil opslag,’ riep ze terug en Reyan grinnikte. Een paar seconden later klonk er een kreet tussen de bomen vandaan en bewoog Fay zo vliegensvlug dat de titaan even niet meer wist waar hij het moest zoeken. Haar voeten leken de grond niet te raken terwijl ze om het monster heen en weer bleef rennen, sprongen maakte en zo nu en dan in de lucht bleef zweven. De titaan volgde haar en hij zette zich af, zijn hoeven klonken als donderslagen over de grond, lieten de grond trillen onder Reyans voeten.
Reyan begon te rennen, hij gleed bijna uit over de vochtige grond toen hij op de titaan af ging. Zijn voetzolen brandden, maar hij moest sneller. Hij moest zo veel mogelijk vaart maken en het perfect timen. ‘Breng zijn flank!’
Fay zag hem, zag Reyan in een rechte lijn rennen en ze draaide zich om. Ze begon te rennen, nog sneller in zijn richting totdat ze hem voorbij schoot en de titaan haar brullend volgde. Nu!
Reyan sprong op en greep zijn slagtand zo stevig vast dat het ivoor onder zijn handschoen kraakte. De impact van zijn gewicht trok de logge kop naar beneden, draaide hem om zijn as en bracht hem uit balans. Reyans spieren schreeuwden van de inspanning, maar hij hield vast. Zijn hoeven slipten over de grond, verloren grip op zijn enorme gewicht en hij zakte door zijn knieën. ‘Nu!’ schreeuwde Reyan en liet snel de tand los. Hij liet zich over de bosgrond glijden, zo ver mogelijk van de titaan vandaan. Modder spatte in zijn gezicht en verblinde hem een paar seconden. Hij veegde de troep uit zijn ogen en keek op naar Ardin, zag nog net hoe zijn vriend zijn breedzwaard precies in het blootgelegde deel van het monster zijn nek ramde. Het misselijkmakende geluid van scheurend vlees en krakend bot vulde de lucht en Reyan deed zijn best zijn maaginhoud binnen te houden toen een gorgelend geluid opsteeg uit de strot van de titaan, voordat zijn lichaam met een doffe plof inzakte op de grond.
Reyan staarde naar het enorme, roerloze lichaam. Een paar seconden bleef hij ongeroerd zitten, alsof hij verwachtte dat het beest elk moment weer overeind zou komen. Ardin liet met trillende handen zijn zwaard los en stapte achteruit. Hij keek Reyan aan, zo zwaar hijgend dat hij bijna niet kon slikken. ‘Gaat het?’
Reyan knikte. Het was stil. Er klonk alleen het ritmische geluid van hun ademhaling en het zachte geruis van de wind. Gouden glinsteringen vulde de lucht toen het lichaam van de titaan verdween en alleen een gebarsten slagtand, stukken bast en de paddenstoelen die op zijn rug groeiden achterliet. Ardin raapte de slagtand op. ‘Die zou een hoop opleveren, denk ik.’
Reyan stootte een moeizaam gegrinnik uit en kwam overeind. Er klonk een zachte plof in het gras. ‘Jullie zijn gestoord,’ zei Fay terwijl ze haar bijl weer vastmaakte. ‘Dat had heel erg fout kunnen gaan.’
Reyan fronste. ‘Ik moest iets doen. We waren met twee man minder.’ Hij had geen idee waar Sohra en Kyrin zich verborgen hielden. Met de hoeveelheid Bludhoofs in de omgeving zou het hem niet verbazen als Sohra hen beiden een boom in had gehesen.
Ardin legde zijn handen aan zijn mond en zijn stemgeluid bulderde door het bos toen hij zijn vriendin riep: ‘Sohra, de kust is veilig!’ Er volgde een moment van stilte, gevolgd door het geritsel van bladeren. Sohra verscheen tussen de bomen, met Kyrin leunend op haar schouders. Kyrin hinkte zachtjes mee, haar arm om haar middel gevouwen. Ook zijn kon duidelijk de neveneffecten na de genezing nog voelen.
‘Voelt waardeloos, he?’ zei Fay voordat ze Kyrin omhelsde. Ze keek bezorgd naar Kyrins middel, waar haar kleding nu een deel van haar blote buik liet zien. ‘Ben je in orde?’ Ondanks de vermoeidheid die in haar ogen sluimerde, grijnsde Kyrin. ‘Was je bezorgd om me, Faytje?’ Dat leverde haar een geïrriteerde blik op, waarma Fay zachtjes gniffelde. ‘Nah, ik was bezorgd dat ik de Titaan-loot met je moest delen.’
Dat leek haar interesse op te wekken. Haar blik schoot meteen naar de afdruk in de aarde waar de titaan had gelegen. Fay raapte een van de paddenstoelen op. ‘Hier betalen de kruideniers ook goed voor.’
‘Ik wil geen spelbreker zijn,’ onderbrak Sohra haar, ‘maar laten we die bron gaan zoeken voordat er nog een titaan opduikt.’
Reyan deactiveerde zijn vuist. ‘Sohra heeft gelijk. Laten we geen tijd verspillen. Die hoge boom moet in de buurt zijn.’ Hij liep naar Kyrin toe. ‘Laat het me weten als je je niet goed voelt, oke?’
‘Zeker, dokter,’ antwoordde Kyrin met een flauwe glimlach. Haar ogen lichtte op en Hycon vormde zich vanuit hun schaduwen, hief Kyrin op zijn rug en stapte met grote passen achter de rest aan.
Reageer (1)
Wauw, ik las afgelopen 2 stukken echt vanop het puntje van mijn stoel! Good job!
9 maanden geledenBiggest compliment <3 thanks girl!
9 maanden geleden