Reality.
Elke dag opnieuw, zie ik je keer op keer.
Je ogen die me aanspreken, die zoveel tegen me vertellen waardoor ik wel lijk te zweven.
Naar een plek waar ik altijd al wouw zijn.
Waar niemand in de buurt is, niemand die ons tegen houd.
Waar we kunnen zijn wie we zijn, en wel samen.
Elke keer opnieuw voel ik je armen rond me.
Hoor ik je zachtjes fluisteren, dat alles in orde zal komen.
Dat de tranen, eindelijk zullen veranderen in tranen van geluk.
Een moment waar ik altijd al op had gewacht.
Maar dan bij het aller kleinste straaltje zonneschijn, iets wat normaal positief moet zijn.
Wekt het me uit een donkere kamer.
En begint het verhaal opnieuw.
Ik werd meegesleurd in een droom, en word zonder medelijden terug in de harde realiteit gedropt.
Iets waar ik al veel te lang in vast zit.
Iets dat voor mij een droom zal mogen zijn, maar het levens echt is.
En het gene wat voor me echt mag zijn, alleen maar een droom blijft.
Je ogen die me aanspreken, die zoveel tegen me vertellen waardoor ik wel lijk te zweven.
Naar een plek waar ik altijd al wouw zijn.
Waar niemand in de buurt is, niemand die ons tegen houd.
Waar we kunnen zijn wie we zijn, en wel samen.
Elke keer opnieuw voel ik je armen rond me.
Hoor ik je zachtjes fluisteren, dat alles in orde zal komen.
Dat de tranen, eindelijk zullen veranderen in tranen van geluk.
Een moment waar ik altijd al op had gewacht.
Maar dan bij het aller kleinste straaltje zonneschijn, iets wat normaal positief moet zijn.
Wekt het me uit een donkere kamer.
En begint het verhaal opnieuw.
Ik werd meegesleurd in een droom, en word zonder medelijden terug in de harde realiteit gedropt.
Iets waar ik al veel te lang in vast zit.
Iets dat voor mij een droom zal mogen zijn, maar het levens echt is.
En het gene wat voor me echt mag zijn, alleen maar een droom blijft.
© Anna-Rose
Er zijn nog geen reacties.