106. Een Gevaarlijke Les

De kleine vergaderruimte was verstikkend, gevuld met de spanning die alleen David kon meebrengen. Het voelde alsof elke ademhaling zwaarder woog zonder Bas, die vandaag afwezig was vanwege een geplande fotoshoot. Gelukkig was Jacob bij me. Hij zat rechts van me, zijn gespierde armen gekruist en zijn donkere ogen waakzaam gericht op David. Zijn aanwezigheid was het enige wat me enigszins geruststelde.
David stond vooraan bij een groot whiteboard. Hij had een marker in zijn hand waarmee hij woorden opschreef die hij belangrijk vond. Zijn houding straalde de zelfverzekerdheid van iemand uit die gewend was te commanderen, te manipuleren. "Elise, je moet altijd onthouden dat de media dol zijn op kwetsbaarheid," zei hij terwijl hij nonchalant naar me wees met de marker. "Als je een fout maakt of een misstap begaat, moet je dat omarmen. Gebruik het. Zet het om in iets wat jou menselijk maakt, maar laat het nooit lijken alsof je de controle verliest."

Ik knikte, meer omdat ik wist dat hij dat verwachtte dan dat ik het echt wilde beamen. Mijn ogen gleden naar Jacob, die strak naar David keek. Hij zat met zijn armen over elkaar geslagen, zijn lichaam gespannen alsof hij elk moment op zou springen om in te grijpen. Hij voelde het waarschijnlijk net zo als ik: David genoot van deze machtspositie, van zijn kans om zijn stempel te drukken.
"En wat als een journalist doorgaat over onderwerpen die we liever vermijden?" vroeg ik, mijn stem kalm maar met een scherp randje.
David grijnsde. "Een goede vraag," zei hij, alsof hij me een compliment gaf. "Je stuurt het gesprek subtiel terug naar wat jij wilt bespreken. Bijvoorbeeld..." Hij leunde naar voren, zijn blik priemend. "Als ze je vragen stellen over Bill, draai het dan om. Praat over de samenwerking tussen jullie bands of over de muziek. Het is allemaal een spel, Elise, en jij moet leren hoe je de pionnen beweegt."
Zijn woorden gaven me koude rillingen. Alles bij David draaide om controle en manipulatie. Ik wilde antwoorden geven die authentiek waren, die echt waren, maar dat leek in zijn wereld niet te bestaan.

Terwijl David doorpraatte, merkte ik dat Jacob onrustig begon te bewegen. Hij schoof heen en weer op zijn stoel, zijn blik constant op David gericht. Uiteindelijk onderbrak hij David. "Sorry, Elise," zei hij abrupt. Zijn stem was harder dan normaal, alsof hij zijn onrust wilde verbergen. "Ik moet dringend naar de wc. Gaat het lukken?"
Ik keek naar hem, bezorgd door de spanning in zijn stem. "Ja, natuurlijk," zei ik, al voelde ik mijn hart sneller kloppen.
Jacob stond op, maar voordat hij naar de deur liep, draaide hij zich om naar David. "Ik verwacht dat jij je handen thuishoudt," zei hij laag en dreigend. Zijn blik bleef secondenlang op David hangen, alsof hij hem probeerde te doorgronden.
David glimlachte breed, maar het was geen vriendelijke glimlach. Het was er een die iets gevaarlijks verborg. "Maak je geen zorgen, Jacob," zei hij met een quasi-onschuldige toon.
Jacob keek nog een keer naar mij, en ik knikte hem geruststellend toe. "Ik ben oké," zei ik zachtjes.
"Ik ben snel terug," zei hij, voordat hij de deur achter zich sloot.

De stilte die volgde was oorverdovend. David draaide zich langzaam om naar mij, zijn blik intens en... ongepast. Hij zette een stap dichterbij, en ik voelde mijn lichaam zich automatisch aanspannen.
"Eindelijk alleen, Elise," zei hij, zijn stem laag en gladjes. Hij stapte nog een stap dichterbij, alsof hij wilde zien hoe ver hij kon gaan.
"Afstand," waarschuwde ik hem scherp. Mijn stem trilde niet, maar mijn hart bonkte in mijn borst.
Hij kantelde zijn hoofd en keek me aan alsof ik een spelletje speelde dat hij al lang had doorzien. "Je hoeft niet zo vijandig te doen," zei hij zachtjes. "Ik probeer alleen een band met je op te bouwen. Je begrijpt me verkeerd."
Ik stond abrupt op, mijn stoel schrapend over de vloer. Ik legde mijn handen plat op de tafel, mijn blik recht in de zijne. "Ik meen het, David. Durf geen stap dichterbij te komen."
Zijn grijns werd breder, een gevaarlijke twinkeling in zijn ogen. "Je hebt geen idee hoe lang ik hierop gewacht heb," zei hij zacht.
"Ik had gehoopt dat jij nog in de gevangenis zou zitten," spuugde ik hem toe.
Zijn gezicht vertrok kort, maar hij liet zich niet van zijn stuk brengen. "Ik heb uitstekende advocaten," zei hij, terwijl hij opnieuw een stap dichterbij kwam. "Wat ik hier doe, is briljant werk. Het is bijna onmogelijk om mij iets aan te rekenen. Wat ik ook doe, Elise, ik kom er altijd mee weg."
Hij stond nu recht voor me, te dichtbij. Ik weigerde achteruit te deinzen, zelfs al voelde ik mijn ademhaling sneller worden. Ik mocht geen angst tonen. Dat wist ik. Angst was zijn brandstof.
"Denk maar niet dat je mij ooit nog kunt krijgen," zei ik ijzig, mijn stem laag en bedreigend.
Zijn ogen flitsten, en ik zag iets veranderen in zijn houding. Hij hield niet van mijn verzet. "Je zult altijd van mij zijn," fluisterde hij, alsof hij het al lang besloten had.

Mijn reactie kwam zonder nadenken. Ik spuugde hem recht in zijn gezicht. Het was instinctief, gedreven door de walging die ik voelde. Hij deinsde achteruit, duidelijk geschokt, en veegde het speeksel kwaad van zijn gezicht. Zijn ogen schoten vuur.
"Nooit, David. Nooit," beet ik hem toe.
Zijn stem werd dreigend, zijn woorden giftig. "Als ik jou niet kan hebben, dan krijgt niemand jou."
Op dat moment zwaaide de deur open, en Jacob kwam binnen. Zijn blik scande de ruimte onmiddellijk. "Alles oké?" vroeg hij scherp.
Ik haalde diep adem, deed een stap achteruit en liet mezelf langzaam weer op mijn stoel zakken. "Alles onder controle, Jacob," zei ik kalm, hoewel mijn handen licht trilden.
Jacob keek van mij naar David, zijn ogen samengeknepen. Hij bleef even staan alsof hij twijfelde of hij moest ingrijpen. Uiteindelijk ging hij weer zitten, maar zijn blik bleef als een waakhond op David gericht.
David probeerde de les voort te zetten alsof er niets was gebeurd, maar zijn stem miste de zelfverzekerdheid van eerder. Ik voelde de macht verschuiven, en hoewel ik wist dat dit niet het einde was, had ik hem vandaag laten zien dat ik niet langer bang voor hem was.