Hoofdstuk 18

In het huis rennen Joshua en ik meteen naar boven opzoek naar onze kamers. Ik sta voor een deur waar met sierlijke letters mijn naam op de deur is geschreven. Bij Joshua is er met grafiti op de deur zijn naam gespoten. Het is zo mooi. Ik open de de deur en ik zie een hemelbed en een enorme kast met allemaal kleding en schoenen. Er staat ook nog een boekenkast. Ik loop de kamer in en mijn vader komt achter me staan. “Vind je je kamer mooi? Millie heeft het allemaal uitgezocht. Ze wou het beste voor je.” Ik pak mijn koffer over van mijn vader en ik zet de koffer voor de klerenkast. “Het is erg mooi. Maar er missen nog foto's en andere versieringen. Gaan we naar de stad?” Mijn ogen lichten op als ik het over de stad heb. Mijn vader knikt. “Kom dan kijken we even bij Joshua en dan gaan we met zijn alle naar de stad.” Ik kijk hem aan. “Pap nee met zijn drietjes. Ik hoef hun niet te kennen.” Ik had in het vliegtuig voor mijn kleine dutje besloten om normaal tegen mijn vader te doen. Hij kon er niks aan doen dat hij en mama niet meer van elkaar hielden maar hij kon wel wat aan Millie doen. Maar dat doet hij niet dus zal ik haar ook afzeiken zoals zij bij Joshua doet omdat hij zijn woede niet kan beheersen. Vind je het gek. Hij word bijna 14 jaar en dan heb je een nieuwe familie erbij en dan denkt je stiefmoeke je te kunnen vertellen dat je wat aan je gedrag moet doen.
Joshua's kamer past echt bij hem. Overal hangen skate spullen en dingen wat echt bij hem past.


In de stad loop ik hand in hand met Joy en Joanna. Ze zijn best wel leuk maar Millie en Jesse mag ik niet en hun mij volgens mij niet echt. En Joshua mag helemaal niemand want hij schopt alles wat hij tegenkomt weg naar de straat toe. Hij praat alleen met mij en kijkt ook alleen mij maar aan. Ik moest van mijn vader vanavond met hem praten over dat hij in ieder geval de kinderen anders een kans moet geven. Ik doe net alsof ik dat ga doen maar dat is niet zo. Ik laat de hand van Joanna los als mijn telefoon gaat. “Hallo met Luna die nu in een zonnige stad loopt.” Ik begin te lachen als ik de bekende stem hoor die ik zo graag wou horen. “Hey mevrouw in de zonnige stad. Ik wou weten hoe het gaat. Maar zo te horen wel goed. Je hebt de groeten van Alice.” Ik begin te lachen. “De groeten terug en het gaat wel. Mijn hoofd doet wel erg veel pijn. Maar ja. Ik ga morgen met Joy en Joanna Belle en het beest kijken. En ik zou je wat willen vertellen of vragen. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar ik doe dat wel als ik thuis ben.” Edward vertelt nog een paar dingen en dat hij al weer thuis is en dat hij zich best verveeld en naar Phoenix wilt komen maar dat het niet mag van zijn vader. En van zijn vader moest ik nog rustig aan doen. Ookal kan ik de meeste dingen weer zelf. Zoals recht lopen zonder te wankelen. Weer op hakken lopen en bukken om iets op te rapen zonder dat ik het idee heb dat mijn hoofd dan op de grond ligt omdat hij ervan is gevallen door de pijn die ik had in mijn hoofd. Ik kan alleen nog niet tegen hard geluid. En Dokter Cullen zei dat dat nog wel even kon duren ja. “Oke doei Edward. Doe de groeten aan je familie.” Ik zucht en ik hang op. “Jullie hebben de groeten van Edward.” Mijn vader stopt meteen met lopen. “Wie is Edward?” Joshua lacht naar me. “Gewoon een goede vriend.” Ik loop weer door en ik loop meteen een kleding winkel in. “Luna we zouden voor je kamer kijken. Niet voor kleding.” Millie legt haar hand op zijn borst. “Ah Phil laat dat kind toch gewoon ze kan kijken maar we geven er geen geld aan uit.”
“Oh nou ik heb ook geld hoor. Ik ben niet helemaal blut en arm. Verwend kut wijf.” Ik laat Joy los en ik wil de winkel in lopen. “Luna meekomen!” Mijn vader trekt me aan mijn arm mee naar een terasje. De rest volgt mijn vader. Alsof ze niet zonder hem kunnen. Echt zo zwak. Zoel een leven op google of gooi jezelf voor een auto. Dat werkt. “Luna ik snap dat je soms nog last kan hebben van je hoofd maar doe niet zo koppig en noem Millie niet meteen een verwend kut wijf als zij een rare opmerking geeft.” Ik draai als een klein kind mijn hoofd om en ik ga zitten. “Dat MENS moet der mening eens voor der houden. Dan zal ik ook eens mijn best doen.”

Zelfs 's avonds was het geen succes. Joshua werd boos op Jesse want hij meteen al een poster van Joshua stuk gemaakt waar net zijn favoriete skater opstond. Joshua heeft hem een blauw oog geslagen. En Millie gaf alleen maar Joshua de schuld. Mijn vader en ik hebben Joshua verdedigd en waren het helemaal zat. Ik moest de meiden op bed doen en met Joshua praten dan zou mijn vader met Millie praten en het weekend werd vervroegd naar morgen weer naar huis. Ik vond het niet zo heel erg maar Joy en Joanna wel. Ik had hun beloofd dat we eerst de film zouden kijken en dat ik dan naar huis zou gaan. Daar konden ze gelukkig wel meeleven. Jesse liep met een stuk vlees op zijn oog en overdreef helemaal. Dat hij niks meer kon zien. En dat hij niks had gedaan en dat Joshua hem zomaar sloeg. Millie had met een ijzere liniaal Joshua een tik op zijn handen gegeven en erbij gezegt 'zo deden ze dat vroeger ook. Je leert je woede maar te behersen en anders ben je hier niet meer welkom.' En zo liep zo arrogant weg met Jesse aan der zijde.