3: I Can't Break My Promise

De regendruppels tikten tegen de koude auto ramen aan die als je er doorheen keek een weerspiegeling toonden van hoe ik me voelde. Mijn hoofd ruste op de schouder van Nick en hij omklemde met zijn warme handen de mijne. Ik wou dat ik kon beschrijven hoe ik me voelde, maar het ik kon het niet. Geen woorden waren erg genoeg om mijn verdriet te beschrijven. Het verliezen van iemand dierbaar breekt je hart, maar nu ik haar heb verloren is er niemand meer om het voor me te lijmen en op te lappen. Zij was mijn vriendin, ze was mijn dagboek, ze was mijn hele wereld. Ze luisterde als ik wou praten maar blijkbaar deed ik het nooit genoeg. Nu is ze weg, ik wou dat ik haar kon achterna gaan maar na alles wat zij voor me had gedaan kon ik mijn belofte niet breken. Dat kon ik niet maken. Dus nu zat ik hier, in de oude grijze volvo waar zij nog geen week geleden naast me had in gezeten. Maar ik was niet onderweg naar een feestje of haar huis, nee ik was onderweg naar haar afscheid. Maar ik zou nooit afscheid v n haar nemen ze zou voor eeuwig bij me blijven.