Ik

Ik ben iemand die lacht, iemand die er opgewekt uit ziet. Iemand die van buiten straalt, iemand met zelfvertrouwen. Iemand die nooit problemen heeft, iemand die gelukkig is.
Maar als ik vertel dat het allemaal een leugen is, dat het allemaal een masker is. Dan denken mensen dat ik een grapje maak, dat ik in een klein dipje zit.
Want iedereen mag problemen hebben, iedereen behalve ik. Iedereen mag huilen, iedereen mag ongelukkig zijn. Op mij na.

Maar ik ben de persoon die van binnen kapot ga, de persoon die het slachtoffer wordt. Het persoon dat al het leed van de wereld op haar schouders wil nemen. En dat terwijl ze instort.
Het persoon dat dient als praatpaal, het persoon zonder emoties. Ik ben diegene die alle problemen op moet lossen, iemand die ervoor moet zorgen dat anderen kunnen lachen.
Iedereen heeft problemen en op elk probleem is een oplossing. Iedereen zijn probleem kan worden opgelost, behalve mijn probleem.

Want ik kan mijn probleem nergens kwijt, ik wil niemand laten lopen met mijn problemen. Niemand hoeft ongelukkig te zijn door mij, iedereen heeft problemen genoeg.
En ik zie het niet zitten, om mijn leed te delen. Misschien schaam ik me er een beetje voor, misschien voel ik me er onzeker door.
Misschien zullen er mensen zijn die mij kunnen steunen, die mij willen steunen. Maar ik kan het ze niet aandoen, die mensen zijn mij teveel waard.

Misschien ben ik helemaal niet iemand die altijd lacht, die altijd opgewekt is. Misschien straal ik helemaal niet van buiten, misschien heb ik helemaal geen zelfvertrouwen.
Misschien heb ik wel vertrouwen, misschien ben ik helemaal niet zo gelukkig als ik er uit zie. Maar er is niemand die dat zoekt achter mij.