{Narnia}When 2 enemies fall in love[Two hundred and four]

Hij keek haar verwachtingvol aan terwijl dat zij wenste dat ze dat nooit had gezegd. 'Zing dan,'zei Peter terug. 'Maar ik kan helemaal niet zingen!' stribbelde ze tegen en sloeg haar blik naar beneden. 'Selena,' zei hij en keek haar lief aan,' Volgens mij kan je wel echt goed zingen.' 'Heb je het dan al gehoord?' vroeg ze verschrikt en kreeg een rode blos op haar wangen,'Dat meen je niet?' 'Neen, ik heb het niet gehoord,' stelde hij haar gerust,' Ik weet het gewoon. Welk liedje dan?''Eh..,'ze werd nog roder en durfde hem niet aankijken,' Van de kleine zeemeermin.' 'Wil je dat alsjeblieft-alsjeblieft zingen voor mij? Alleen voor mij?' vroeg hij schattig. 'Dan krijg je een kusje.' voegde hij er nog aan toe. Ze keek hem terug aan, met een lachje. 'Oké dan. Ik zal het wel doen. Maar lach niet..' 'Je kunt het wel,' zei hij lief en raakte haar schouder aan. Hij keek haar aan, als teken dat ze mocht beginnen. Selena haalde adem en zong: ' Moet je eens zien,
wat hier al ligt. Zoiets is toch een geweldig gezicht. Vind je mij dan niet een kind. Een meisje dat alles heeft. Zoveel gevonden hier in de zee. Als je hier rondkijkt, dan krijg je het idee. Het meisje dat dit heeft vergaard, tja die heeft alles wel. Al die spulletjes vind ik zo prachtig, ik bewonder ze iedere keer. Wil je een dittemedat? Ik heb er tachtig. Het maakt niet uit, het heeft geen zin, ik wil meeeer....
Ik wil eens zien waar de mensen zijn, ik wil eens zien hoe die mensen dansen. Zij lopen rond op die, hoe noem je die..? Oh voeten,...
Slaan met je staart heeft geen enkele zin, benen zijn nodig voor springen, dansen. Of als je wandelt op hoe heet dat ook al weer? Straat..! Daar wil ik heen, als dat toch kon heerlijk genieten warm in de zon. Dat is mijn wens, net als een mens bij hem te zijn.
Das mijn idee , boven de zee wil ik graag leven. Denk je eens in een zeemeermin lui op het strand. Niemand zal mij daar op het land, hoop ik, ooit een standje geven. Daar zijn paatjes en mamatjes heel tolerant. Ik wil zo graag als ik hen iets vraag, dat zij mij zeggen wat iets betekent. Wat is vuur nou? Je ziet dat het. Hoe noem je dat... Braaandddd..!! Ik wil aan land, het lijkt me zo fijn.
Ik wil omhoog naar de zonneschijn! Dat is mijn wens, net als mens, bij hem te zijn.' Ze keek Peter aan, die glinsterend ogen had. 'Ik zei toch dat je het kon,' en drukte zijn lippen op de hare. Zo bleven ze een hele tijd zoenen tot Susan aan de deur klopte. 'He, komen jullie? Er is een boodschapper die naar hier komt, dat heeft Edmund gezien.'